Esfinxe colibrí
| Esfinxe colibrí | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||||||||||||||
| Macroglossum stellatarum Linnaeus, 1758 | |||||||||||||||||||||||||||
azul, verán; verde, todo o ano; amarelo, posible distribución de inverno.
| |||||||||||||||||||||||||||
A esfinxe colibrí (Macroglossum stellatarum) é unha especie de lepidóptero ditrisio da familia Sphingidae. Vive no sur de Europa, incluíndo a Península Ibérica, e no norte de África e centro de Asia, India e Indochina.[1] Recibe o seu nome polo seu voo e forma de alimentación, que se asemellan ao do colibrí.
Descrición
[editar | editar a fonte]A envergadura das ás é de 40-45 mm. As ás dianteiras son pardas con liñas e pintas negras, e as traseiras alaranxadas. O abdome é negro e branco no lateral, con sedas con forma de cola de ave. O seu ovo é de forma ovoide, de cor amarela a verdosa e adoita eclosionar en 8 días. Larva cilíndrica de cor amarela e máis tarde verde clara. Pupa de 30–35 mm.
Historia natural
[editar | editar a fonte]É unha especie migratoria, mais en xeral non sobrevive o inverno nas rexións frías. Ten hábitos diúrnos, raro en bolboretas esfínxidas. Aliméntase de néctar de plantas de xéneros como Viola, Verbena ou Primula. A súa trompa, para libar o néctar, é case da mesma lonxitude ca o seu corpo e esténdese desenvolvéndose desde a súa boca.
Trala cópula a femia busca especies de plantas do xénero Galium ou outros membros da familia Rubiaceae como Rubia e tamén Carduus, Phlox, Petunia, Aster e Centaurea,[1] onde pon uns 200 ovos. Pasa o inverno hibernando como adulto, en diversos lugares como gretas das que sae en días temperados de pleno inverno para procurar alimento suplementario.
Nome
[editar | editar a fonte]A esfinxe colibrí describiuse por primeira vez en 1758 na 10ª edición da obra Systema Naturae de Carl Linnaeus co nome Sphinx stellatarum. O nome da especie deriva de Stellatae, que é un sinónimo da familia das plantas Rubiaceae, que son unhas das plantas das que se alimenta a eiruga. Posteriormente, Giovanni Antonio Scopoli, en 1.777, describe a especie co nome Macroglossum.[2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 Macroglossum en funet.fi
- ↑ Ian J. Kitching, Jean-Marie Cadiou: Hawkmoths of the World. An Annotated and Illustrated Revisionary Checklist (Lepidoptera: Sphingidae). Cornell University Press, New York 2000, ISBN 0-8014-3734-2
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]| Wikispecies posúe unha páxina sobre: Esfinxe colibrí |
| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Esfinxe colibrí |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Telles, Francismeire Jane; Lind, Olle; Henze, Miriam Judith (20 de febreiro de 2014). "Out of the blue: the spectral sensitivity of hummingbird hawkmoths". Comparative Physiology A Neuroethology, Sensory, Neural, and Behavioral Physiology 200 (6): 537–546. doi:10.1007/s00359-014-0888-0. Consultado o 30 de abril de 2015.
- Farina, WM; Varjú, D; Zhou, Y (1994). "The regulation of distance to dummy flowers during hovering flight in the hawk moth Macroglossum stellatarum". J. Comp. Physiol. A 174: 239–274. doi:10.1007/bf00193790.