John Robert Schrieffer

John Robert Schrieffer

(1972)
Biografía
Nacemento	31 de maio de 1931 Oak Park, Estados Unidos de América
Morte	27 de xullo de 2019 (88 anos) Tallahassee, Estados Unidos de América
Lugar de sepultura	Greenwood Cemetery (en)
Educación	Universidade de Illinois en Urbana-Champaign - Doutor en filosofía (–1957) Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts Eustis High School (en)
Director de tese	John Bardeen
Actividade
Campo de traballo	Física e supercondutividade
Ocupación	físico, profesor universitario
Empregador	Universidade Estatal de Florida (1992–2019) Laboratorio Nacional de Los Álamos (1991–2006) Universidade de Califórnia en Santa Bárbara (1980–1997) Exxon Research & Engineering Company (en) (1979–2006) Universidade de Pensilvania (1962–1979) Universidade de Illinois en Urbana-Champaign (1959–1962) Universidade de Chicago (1957–1960) Universidade de Birmingham (pt)
Membro de	Academia de Ciencias da URSS (membro estranxeiro) (1988–) Academia Naciona de Ciencias dos Estados Unidos (Membro da Academia Nacional de Ciencias dos Estados Unidos) (1971–) Real Academia Danesa de Ciencias e Letras Sociedade Filosófica Estadounidense Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos Academia de Ciencias de Rusia Sociedade Estadounidense de Física
Profesores	John Bardeen
Premios
(1983)  Medalla Nacional de Ciencia (1972)  Premio Nobel de Física (1968)  Prêmio Comstock de Física (pt) (1968)  Prêmio Oliver E. Buckley de Matéria Condensada (pt) (1966)  Bolsa de estudos Guggenheim  Membro da Sociedade Estadounidense de Física
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Шриффер Джон Роберт) Obálky knih, Enciclopedia soviética armenia, volume 8, (p.588)

John Robert Schrieffer, nado en Oak Park (Illinois) o 31 de maio de 1931 e finado en Tallahassee (Florida) o 27 de xullo de 2019, foi un físico estadounidense, galardoado co Premio Nobel de Física no ano 1972 polos seus estudos sobre supercondutividade.

Traxectoria

En 1940 a súa familia trasladouse a Manhasset, no estado de Nova York, e en 1947 a Eustis, Florida, onde o seu pai decidiu abandonar a súa profesión de farmacéutico e dedicarse á industria dos cítricos.

Tras licenciarse en física, despois de iniciar os estudos de enxeñería, no Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts no 1953 baixo a supervisión de John C. Slater, iniciou un posgrao na Universidade de Illinois onde coñeceu a John Bardeen, do cal foi o seu asistente.

Investigacións científicas

Tras resolver un problema teórico da condución eléctrica en superficies semicondutoras, Schrieffer pasou un ano no laboratorio, aplicando a teoría a varios problemas superficiais. No ano 1957, antes de finalizar os seus estudos, desenvolveu a Teoría BCS sobre a supercondutividade xunto con John Bardeen e Leon Cooper. Esta teoría describe como cando baixa moito a temperatura maniféstase nos electróns unha grande forza de atracción que os fai fluír emparellados de forma que, ao pasar preto dun núcleo atómico, o primeiro electrón cede enerxía que é despois recuperada polo seu compañeiro.

Tras finalizar os seus estudos e doutorarse no 1958 sobre a supercondutividade, Schrieffer continuou traballando sobre esta materia na Universidade de Birmingham, na Universidade de Chicago e na de Illiniois e no Instituto Niels Bohr de Copenhague. No ano 1961 foi designado profesor da Universidade de Filadelfia.

En 1972 foi galardoado co Premio Nobel de Física, xunto con John Bardeen e Leon Cooper, polos seus traballos conxuntos sobre a teoría da supercondutividade, coñecida como Teoría BCS.

En 1984 foi profesor de física teórica na Universidade de California. En 6 de novembro de 2005 Shrieffer foi condenado a dous anos de prisión por ser o culpable da morte dunha persoa nun accidente automobilístico causado o ano anterior, e ingresou no R.J. Donovan Correctional de San Diego (California) o 26 de setembro de 2006.

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Páxina do Instituto Nobel, Premio Nobel de Física 1972 (en inglés).