Reno

Reno
Rango fósil: Plistoceno (-620.000)^[1] ata Actualidade

Pouco preocupante^[2]

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Clase:	Mammalia
Orde:	Artiodactyla
Familia:	Cervidae
Subfamilia:	Capreolinae
Xénero:	Rangifer C.H. Smith, 1827
Especie:	R. tarandus

Nome binomial

'Rangifer tarandus'
(Linnaeus, 1758)

Hábitat do reno en Norte América e Eurasia

Subespecies

R. t. buskensis – Rusia e rexións veciñas
R. t. caboti** –
R. t. caribou – Canadá e USA
R. t. granti – Alasca, Iukón
R. t. fennicus – Rusia, Finlandia
R. t. groenlandicus – Nunavut, NWT, oeste de Groenlandia
R. tarandus osborni**– Columbia Británica
R. t. pearsoni – Rusia e rexións veciñas
R. t. pearyi – Illa de Baffin, Nunavut, NWT
R. t. phylarchus – Kamchatka/Okhotsk
R. t. platyrhynchus – Svalbard e illas de Nouega
R. t. tarandus – Tundra de Eurasia
R. t. terraenovae** – Newfoundland
R. t. sibiricus – Tundra de Siberia
†R. t. dawsoni – †Haida Gwaii
†R. t. eogroenlandicus – † leste de Groenlandia

Sinonimia

Caribú en Norte América

O reno^[3] (Rangifer tarandus), tamén chamado caribú (Rangifer tarandus ssp. caribou) en América do Norte, é un cervídeo de gran porte, característico das rexións árticas do norte do Canadá, Alasca, Rusia, Escandinavia e Islandia. En 1952 reintroduciuse a especie con éxito en Escocia, onde se extinguira no século X. Hai oito subespecies de reno recoñecidas, que corresponden ás poboacións de diferentes áreas.

O reno presenta dimorfismo sexual, sendo os machos, de ata 300 kg, bastante maiores que as femias. Ambos os sexos teñen galladas, que son máis elaboradas nos machos. A principal fonte de alimentación das renas son liques e herbas rastreiras. Este animais poden, no entanto, comer tamén pequenos paxaros e ovos. O reno ten dentes frontais só no maxilar inferior.

É de grande importancia na economía das poboacións nativas do Ártico como os Inuit e os habitantes de Laponia. Estes pobos domesticaron o reno como fonte de alimento e de peles e animal de tracción. Os renos tamén se cazan nalgúns lugares polos mesmos motivos.

Na cultura popular, a zorra do Papá Noel é tirada por renos.

Notas

↑ Kurtén, Björn (1968). "Pleistocene Mammals of Europe". Transaction Publishers. pp. 170–. ISBN 978-1-4128-4514-4. Consultado o 6 de agosto de 2013.
↑ Henttonen, H. & Tikhonov, A. (2008). "Rangifer tarandus". Lista Vermella da IUCN de Especies en Perigo (en inglés). IUCN 2008. Consultado o 29 de abril de 2010.
↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para reno.

Este artigo sobre zooloxía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

[Kurt-1] Kurtén, Björn (1968). "Pleistocene Mammals of Europe". Transaction Publishers. pp. 170–. ISBN 978-1-4128-4514-4. Consultado o 6 de agosto de 2013.

[IUCN-2] Henttonen, H. & Tikhonov, A. (2008). "Rangifer tarandus". Lista Vermella da IUCN de Especies en Perigo (en inglés). IUCN 2008. Consultado o 29 de abril de 2010.

[3] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para reno.

[1]

[2]

[3]