Прејди на содржината

Исфахан

Координати: 32°38′N 51°39′E / 32.633° СГШ; 51.650° ИГД / 32.633; 51.650
Од Википедија — слободната енциклопедија
Преработка од 19:25, 19 ноември 2023; направена од InternetArchiveBot (разговор | придонеси) (Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.9.5)
(разл) ← Претходна преработка | Последна преработка (разл) | Следна преработка → (разл)
Исфахан
اصفهان
city
Ancient names: Spahān, Aspadana
Persian транскр.
Амблем на Исфахан
Амблем
Прекар(и): Nesf-e Jahān (Half of the world)
Isfahan
Isfahan
CountryИран
ProvinceIsfahan
CountyIsfahan
DistrictCentral
Управа
 • MayorGhodratollah Norouzi
 • City CouncilChairperson Fathollah Moein
Површина[1]
 • Градска551 км2 (213 ми2)
Надм. вис.&100000000000015740000001.574 м
Население (2016 census)
 • city1,961,260
 • Population Rank in Iran3rd
 Population Data from 2016 Census[2]
Час. појасIRST (UTC+3:30)
 • Лето (ЛСВ)IRDT 21 March – 20 September (UTC+4:30)
Повик. бр.031
Мреж. местоwww.isfahan.ir

Исфахан (персиски: اصفهان: pronounced esfæˈhɒːn), е главен град на покраината Исфахан во Иран, кој се наоѓа на околу 340 км јужно од Техеран.

Исфахан се наоѓа на раскрсница на главните праци кои поминуваат помеѓу север–југ и исток–запад во Иран, и во минатото бил еден од најголемите градови во светот. Неговиот процут го доживеал од 1050 до 1722, особено во 16ти и 17 век за време на династијата Сефевиди, кога станал главен град на Персија по вторпат во својата историја. Дури и денес, градот задржал голем дел од својата мината слава. Познат е по својата персиско–исламска архитектура, со многу убави булевари, покриени мостови, палати, џамии и минариња. Поради тоа настанала и персиската поговорка "Esfahān nesf-e- jahān ast" (Исфахан е половина од светот).[3]

  1. http://www.daftlogic.com/downloads/kml/10102015-9mzrdauu.kml[мртва врска]
  2. „تعداد جمعیت و خانوار به تفکیک تقسیمات کشوری براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵“. Statistical Center of Iran.
  3. "Isfahan Is Half The World" Архивирано на 16 февруари 2008 г., Saudi Aramco World, Volume 13, Nr. 1, January 1962