deksel

Nederlands

pan met deksel

Uitspraak

• Geluid:  deksel    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈdɛksəl / (2 lettergrepen)

Woordafbreking

• dek·sel

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘klep’ voor het eerst aangetroffen in 1240
• Naamwoord van handeling van dekken met het achtervoegsel -sel.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	deksel	deksels
verkleinwoord	dekseltje	dekseltjes

Zelfstandig naamwoord

deksel m of o

1. een voorwerp om een hol open lichaam mee af te dekken

   • Ligt het deksel op de pan? 

   ▸ Ze draaide de deksel van het potje en pakte er een crèmekleurige capsule uit.

Synoniemen

• lid

Hyponiemen

• hoofddeksel, kieuwdeksel, kroningsdeksel, mangatdeksel

Verwante begrippen

• pan, pot, bedekking, kap, operculum

Vertalingen

    1. een voorwerp om een hol open lichaam mee af te dekken   

Engels: lid (en), cover (en), hood (en) Nedersaksisch: dekkel (nds), deksel (nds), dekken (nds), Deckel (nds), Dïeckel (nds)

Pools: pokrywka (pl) v Spaans: tapa (es) v, tapadera (es) v

Gangbaarheid

• Het woord deksel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "deksel" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
100 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

Drents

Zelfstandig naamwoord

deksel

1. deksel; een voorwerp om een hol open lichaam mee af te dekken

Gronings

Zelfstandig naamwoord

deksel

1. deksel; een voorwerp om een hol open lichaam mee af te dekken

Schrijfwijzen

• dekken

Nedersaksisch

Zelfstandig naamwoord

deksel

1. deksel; een voorwerp om een hol open lichaam mee af te dekken

Schrijfwijzen

• Deckel
• dekkel
• dekken
• Dïeckel

Synoniemen

• Dobbe
• Stülp
• Stülpen

Twents

Zelfstandig naamwoord

deksel

1. deksel; een voorwerp om een hol open lichaam mee af te dekken

Schrijfwijzen

• dekkel

Veluws

Zelfstandig naamwoord

deksel

1. deksel; een voorwerp om een hol open lichaam mee af te dekken