Peder Anker
| Peder Anker | |||
| | |||
| Fødd | 8. desember 1749 Kristiania | ||
|---|---|---|---|
| Død | 10. desember 1824 (75 år) | ||
| Statsborgar av | Noreg | ||
| Yrke | godseigar og politikar | ||
| Utdanna ved | Københavns Universitet Harvard University | ||
| Mor | Karen Elieson | ||
| Far | Christian Ancher | ||
| Barn | Karen Wedel-Jarlsberg | ||
| Medlem | Kungliga Vetenskapsakademien | ||
| Verv | Noregs statsminister i Stockholm 18. november 1814 til 1. juli 1822 | ||
| Alle verv |
| ||
Olje på lerret, 152 x 191 cm
Måleriet tilhøyrer Bogstad gård i Oslo/Norsk Folkemuseum.[1]
Peder Anker 8. desember 1749–10. desember 1824 var ein norsk godseigar, embetsmann og statsmann, Norges første statsminister frå 18. november 1814 til 1. juli 1822.
Liv og gjerning
Anker var fødd i Christiania. Han studerte ved universitetet i København i to år. Deretter var han og brørne og to syskjeborn i utlandet i fem år. Heim kom han i 1767. I 1773 kjøpte han storgarden Bogstad med skogar og sagbruk. Seinare kjøpte han opp skogeigedomar nord og vest for Randsfjorden. År 1791 erverva han Bærum jernverk og skogane som høyrde verket til. Anker kjøpte i 1820 både Moss Jernverk og Hakadal jernverk.
I 1788 vart Anker utnemnd til titulær generalkrigskommissær og var medlem av feltkommissariatet under felttoget i Sverige. 30. januar 1789 vart han generalvegintendant i Akershus stift. Gjennom den posisjonen leia han størstedelen av dåtidas vegbygging i Noreg. Saman med generalvegmeistrane N. F. Krohg og G. A. Krogh la Anker hovudlinjene for det norske vegnettet. Innan utgangen av 1700-talet var den trondhjemske hovudveg over Gudbrandsdalen istandsett etter skadane etter Storofsen i 1789. Hovudvegen frå Christiania til vestlandet, hovudvegen til Svinesund og den bergenske hovedveg over Valdres var dei store årane i vegnettet som låg fullt utbygde omkring 1800.
Anker kosta Vækerøvegen frå Bogstad til utskipingshamna Vækerø ved Bestumkilen og byrja bygge køyreveg vidare nordover gjennom Sørkedalen. I 1807 sette han i gang bygginga av anlegget Kjerraten i Åsa (tysk: Kehrrad, 'vendehjul'), eit mekanisk system med kjettingar og vasshjul for å frakte tømmer frå Steinsfjorden på Ringerike opp åssida til Damtjern og Storflåtan på Krokskogen for vidare fløyting ned Sørkedalsvassdraget.
Anker vart 1809 slegen til riddar, seinare til kommandør og i 1812 til kommandør med storkors av Dannebrog. I krigsåra frå 1807 stod han prins Kristian August nær og fekk kontakt med svenske politikarar gjennom svigersonen Herman Wedel Jarlsberg.
År 1814 deltok han på «notabelmøtet» på Eidsvoll 16. februar. Ved vala til riksforsamlinga vart han 1. representant for Akershus amt og vart forsamlinga første president, 10.-18. april. På Eidsvoll høyrde han til unionspartiet, men spela inga framståande rolle. Ved valet til det overordentlege storting 1814 nådde han ikkje opp, vart 2. suppleant.
18. november 1814 vart Anker utnemnd av Karl Johan til statsminister og sjef for den norske statsrådsavdelinga i Stockholm. Han inntok aldri noko leiande stilling i regjeringa, men verka som meklar mellom kongemakta og finansministeren, grev Wedel, når desse var usamde. Då Wedel gjekk ut av regjeringa, søkte også Anker avskjed, og han gjekk av 1. juli 1822. Han flytta då tilbake til Bogstad der han budde til han døydde.
Referansar
Litteratur
- Frydenlund, Bård:Stormannen Peder Anker, Aschehoug (2009) ISBN 9788203210846
Kjelde
- Tallak Lindstøl: Stortinget og Statsraadet 1814-1914. Kristiania, 1914
Bakgrunnsstoff
- Biografisk informasjon om Peder Anker NSD Norsk senter for forskningsdatas politikararkiv