Γεννήθηκε στη φτώχεια, μεγάλωσε στο σκληρό Νότιο Μπρονξ στα χρόνια του πολέμου, στερήθηκε τον πατέρα, αγάπησε τη μητέρα του, ανακάλυψε την αγάπη της γιαγιάς του που τον φιλοξένησε μωρό, μόχθησε, έφαγε τα μούτρα του, θριάμβευσε, χρεωκόπησε, αναστήθηκε, πέρασε στη σφαίρα του μύθου, δηλώνει «ανεπίδεκτος μαθήσεως, ανένταχτος και καθωσπρέπει αλήτης», αλλά δεν ξέχασε τι ακριβώς ερωτεύτηκε μια βραδιά πάνω σε ένα θεατρικό σανίδι. Κυρίως, δεν έχει πάψει να το λατρεύει. Για την πρώτη φορά που, σε μια στιγμή επιφοίτησης, συνειδητοποίησε πως ο προορισμός του είναι το να είναι ηθοποιός, λέει: «Ανακάλυψα πως υπάρχει κάτι περισσότερο μέσα μου, αισθανόμουν ότι ανήκω σε έναν ολόκληρο κόσμο, κι όχι μόνο σε ένα μέρος. Τι είναι αυτό αναρωτήθηκα; Μοιάζει σαν να απογειώνομαι. Ναι, επιτέλους. Είναι εκεί, μπορώ να απλώσω τα χέρια μου και να το αγγίξω. Είναι εκεί και τώρα ξέρω ότι μπορώ να το φτάσω, σκέφτηκα. Και ξαφνικά εκείνη τη στιγμή, ήμουν οικουμενικός. Ήξερα ότι μετά από αυτό δεν θα ανησυχούσα. Έτρωγα δεν έτρωγα. Έβγαζα δεν έβγαζα λεφτά. Γινόμουν δεν γινόμουν διάσημος». Αυτό που μάλλον αγνοούν ακόμη και οι φαν του, είναι πως ο Πατσίνο είχε καθιερωθεί στο θέατρο, πριν βγει μπροστά στην κάμερα. Τα Τόνι τον είχαν επισημάνει και κέρδισε ένα που παραλίγο να του πάρει τα μυαλά. Έμελλε να πάρει και δεύτερο, το 1977, στο απόγειο της φήμης του. Ακόμη και για αυτή τη φήμη, ο Πατσίνο υιοθέτησε νωρίς ένα αγαπημένο του ρητό: ότι η δόξα αποτελεί διαστροφή του ανθρώπινου ενστίκτου της ανάγκης για προσοχή και αναγνώριση. Πρόσεχε πάντα πώς θα κάνει τάκλιν στη διασημότητα, αλλά απέτυχε, ευτυχώς για εμάς, και δυστυχώς για εκείνον. Με αφορμή την αυτοβιογραφία του κορυφαίου σταρ του Χόλιγουντ, που πρόσφατα κυκλοφόρησε και στα ελληνικά, με τον τίτλο «Sonny boy. Η επίσημη αυτοβιογραφία», από τις εκδόσεις KeyBooks (σε μετάφραση Κατερίνας Μποσινάκη) και τη νέα ταινία όπου πρωταγωνιστεί, το «Η Ιεροτελεστία» (The Ritual), σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Μίντελ, που θα παιχτεί στις ελληνικές αίθουσες από τις 12 Ιουνίου, ο Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος ανατρέχει στον βίο και την καριέρα του Αλ Πατσίνο, μέσα από τη δική του αφήγηση.