nakrycie

nakrycie (język polski)

nakrycie (1.3) dla jednej osoby

wymowa:

IPA: [naˈkrɨt͡ɕɛ], AS: [nakryće], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od nakryć

(1.2) coś, co okrywa, zasłania, osłania

(1.3) naczynia i sztućce na stole

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	nakrycie
dopełniacz	nakrycia
celownik	nakryciu
biernik	nakrycie
narzędnik	nakryciem
miejscownik	nakryciu
wołacz	nakrycie

(1.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nakrycie	nakrycia
dopełniacz	nakrycia	nakryć
celownik	nakryciu	nakryciom
biernik	nakrycie	nakrycia
narzędnik	nakryciem	nakryciami
miejscownik	nakryciu	nakryciach
wołacz	nakrycie	nakrycia

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) nakrycie głowy

synonimy:

(1.3) zastawa

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nakrywanie n, nakrywa ż, nakryw m, nakrywka ż

czas. kryć, nakryć dk., nakrywać ndk.

przym. nakrywkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) covering; (1.2) cover, covering; (1.3) place setting
• duński: (1.1) dækning w; (1.2) beklædning w; (1.3) kuvert w
• esperanto: (1.3) manĝilaro
• jidysz: (1.3) גאָפּל־לעפֿל lm (gopl-lefl)
• niemiecki: (1.1) Bedecken n, Verdecken n, Abdecken n; (1.2) Bedeckung ż, Decke ż; (1.3) Gedeck n

źródła: