deklinacja słaba

deklinacja słaba (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌdɛklʲĩˈnat͡sʲja ˈswaba], AS: [deklʹĩnacʹi ̯a su̯aba], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj żeński

(1.1) gram. rodzaj odmiany przez przypadki w gramatykach niektórych językow, np. niemieckim, islandzkim

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	deklinacja słaba	deklinacje słabe
dopełniacz	deklinacji słabej	deklinacji słabych
celownik	deklinacji słabej	deklinacjom słabym
biernik	deklinację słabą	deklinacje słabe
narzędnik	deklinacją słabą	deklinacjami słabymi
miejscownik	deklinacji słabej	deklinacjach słabych
wołacz	deklinacjo słaba	deklinacje słabe

przykłady:

(1.1) Rzeczowniki rodzaju męskiego ulegające deklinacji słabej końcówkę -n lub -en otrzymują zarówno w liczbie pojedynczej (z wyjątkiem mianownika), jak i w liczbie mnogiej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) deklinacja

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: deklinacja słaba • deklinacja mocna • deklinacja mieszana

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) schwache Deklination ż

źródła: