koniunkcja

koniunkcja (język polski)

$p\,\land \,q\,\!$

koniunkcja (1.2)

wymowa:

IPA: [kɔ̃ˈɲũŋkt͡sʲja], AS: [kõńũŋkcʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk-  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) współwystępowanie

(1.2) log. mat. iloczyn logiczny, symbol odpowiadający spójnikowi „i”; zob. też koniunkcja (matematyka) w Wikipedii

(1.3) mat. odpowiednik koniunkcji (1.2) dla dowolnej algebry Boole’a, np. koniunkcja zbiorów, koniunkcja zdarzeń

(1.4) astr. ustawienie ciał niebieskich i obserwatora w jednej linii; zob. też koniunkcja (astronomia) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koniunkcja	koniunkcje
dopełniacz	koniunkcji	koniunkcji / przest. koniunkcyj
celownik	koniunkcji	koniunkcjom
biernik	koniunkcję	koniunkcje
narzędnik	koniunkcją	koniunkcjami
miejscownik	koniunkcji	koniunkcjach
wołacz	koniunkcjo	koniunkcje

przykłady:

(1.1) Koniunkcja wielu nieszczęśliwych przypadków.

(1.2) Negacja koniunkcji to alternatywa negacji.

(1.3) Koniunkcja zbiorów to inaczej iloczyn zbiorów, ich część wspólna.

(1.4) Koniunkcja Merkurego, Wenus, Marsa i Jowisza z pewnością musi być bardzo ważna dla astrologów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. coniunctio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) conjunction; (1.3) conjunction; (1.4) conjunction
• baskijski: (1.2) konjuntzio; (1.3) konjuntzio; (1.4) konjuntzio
• bułgarski: (1.2) конюнкция ż
• esperanto: (1.2) konjunkcio; (1.3) konjunkcio
• hiszpański: (1.1) conjunción ż; (1.2) conjunción ż; (1.3) conjunción ż; (1.4) conjunción ż
• kataloński: (1.4) conjunció ż
• szwedzki: (1.4) konjunktion w

źródła: