zakon
zakon (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) rel. organizacja religijna osób duchownych lub świeckich związanych ślubami, działająca według ścisłych reguł[1], realizująca określone przez Kościół cele religijne, gospodarcze, polityczne lub militarne; zob. też zakon w Wikipedii
- (1.2) st.pol. wiara, wyznanie, religia[2]
- (1.3) daw. Pismo Święte (Stary i Nowy Testament), słowo boże[2]
- (1.4) st.pol. świątobliwość, bogobojność, religijność[2]
- (1.5) st.pol. powinność prawna bądź moralna[2]
- (1.6) st.pol. stan prawny, zawód, położenie (np. małżeński, wdowi, dworski)[2]
- (1.7) daw. prawo ogłoszone przez Mojżesza[3]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zakon zakony dopełniacz zakonu zakonów celownik zakonowi zakonom biernik zakon zakony narzędnik zakonem zakonami miejscownik zakonie zakonach wołacz zakonie zakony - (1.3-7) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik zakon dopełniacz zakonu celownik zakonowi biernik zakon narzędnik zakonem miejscownik zakonie wołacz zakonie
- przykłady:
- (1.1) Benedyktyni to najstarszy zakon mnisi. Założony został w 529 roku przez św. Benedykta z Nursji.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zakon męski / żeński • zakon rycerski • zakon kawalerów mieczowych • zakon krzyżacki / krzyżowy / niemiecki • zakon joannitów • trzeci zakon • zakon klauzurowy • zakon kontemplacyjny • zakon żebraczy / żebrzący • zakon kaznodziejski • zakon franciszkanów / benedyktynów / kapucynów / cystersów / … • iść / pójść do zakonu
- synonimy:
- (1.1) kongregacja, konwent, klasztor, zgromadzenie zakonne
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) zakonnik, zakonnica, rycerz zakonu, dama zakonu, mnich, mniszka
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zakonodawca mos, zakonnik m, zakonnica ż; daw. zakonnictwo n, zakonność ż
- przym. pozakonny, zakonny; daw. zakonowy, zakonniczy
- przysł. zakonnie, daw. zakonno, zakonniczo
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) order
- baskijski: (1.1) ordena
- białoruski: (1.1) ордэн m
- bułgarski: (1.1) орден m
- duński: (1.1) orden w
- esperanto: (1.1) ordeno
- hiszpański: (1.1) orden ż
- niemiecki: (1.1) Orden m
- nowopruski: (1.1) urdens m
- rosyjski: (1.1) орден m
- szwedzki: (1.1) orden w
- ukraiński: (1.1) орден m
- wilamowski: (1.1) zokün m
- źródła:
- ↑
Hasło „zakon” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4
Hasło „zakon” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, Warszawa 1900–1927, s. 129.
- ↑ Kazimierz Bukowski, Biblia a literatura polska, WSiP, Warszawa 1984, s. 100.
zakon (język albański)
[edytuj]- wymowa:
- IPA: /zaˈkɔn/
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) zwyczaj / zwyczaje
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
zakon (język gagauski)
[edytuj]- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) prawo
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz gagauski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.
zakon (język karelski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) prawo
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz karelski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.