Jan Aleksander Koniecpolski
Pobóg | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Konstancja Stanisławska |
Żona |
Elżbieta Rzewuska |
Jan Aleksander Koniecpolski herbu Pobóg - (ur. 1635, zm. 3 grudnia 1719) - starosta baliński od 1683, sieradzki od 1690. Od 1692 koniuszy wielki koronny. Wojewoda bracławski 1704-1710, sieradzki 1710-1719. Założył w 1696 miasto Janów.
Syn Krzysztofa Koniecpolskiego i Konstancji Stanisławskiej kasztelanki halickiej. Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku[1]. W 1718 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[2]. Ze względu na "braki w prawie" do których się przyznawał unikał działalności politycznej i nie uczestniczył w sejmach i sejmikach. Ożenił się z Elżbietą Rzewuską córką podskarbiego wielkiego koronnego Michała. Zmarł bezpotomnie po długotrwałej chorobie prawdopodobnie 3 grudnia 1719 pochowano do w krypcie kościoła Świętej Trójcy w Koniecpolu. Na nim wygasł ród Koniecpolskich, przez co zgodnie z tradycją nad jego grobem złamano szablę i strzaskano tarczę herbową.[3]
- ↑ Actum In Castro Sandomiriensi Sabbatho Ante Festvm Sanctorum Viti et Modesti martyrum proximo, Anno Domini millesimo sptingentesimo quarto, [b.n.s.].
- ↑ Volumina Legum, t. VI, Petersburg 1860, s. 205.
- ↑ dane biograficzne