Czesław Kunert

Czesław Leon Kunert
	podpułkownik dyplomowany uzbrojenia
Data urodzenia	28 marca 1883
Data śmierci	?
	Przebieg służby
Lata służby	do 1935
Siły zbrojne	Armia Belgijska; Wojsko Polskie
Jednostki	17 Pułk Artylerii Polowej; Szkoła Strzelania Artylerii; 2 Pułk Artylerii Ciężkiej; Instytut Badań Materiałów Uzbrojenia
Stanowiska	dyrektor nauk; zastępca dowódcy pułku; kierownik Centrum Badań Balistycznych
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
	Odznaczenia

Czesław Leon Kunert (ur. 28 marca 1883, zm. po 31 sierpnia 1935) – polski inżynier, podpułkownik dyplomowany artylerii i uzbrojenia Wojska Polskiego.

Życiorys

14 października 1920 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z Armii Belgijskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika artylerii, z zaliczeniem do Rezerwy armii i jednoczesnym powołaniem do służby czynnej na czas wojny aż do demobilizacji oraz przydzielony do 17 pułku artylerii polowej^[1]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Głównym Centrum Wyszkolenia w Poznaniu, a jego oddziałem macierzystym pozostawał 17 pułk artylerii polowej^[2]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 134. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[3]. W 1923 pełnił służbę w Szkole Strzeleckiej Artylerii w Toruniu^[4]. Z dniem 1 listopada 1924 został przydzielony do macierzystego 17 pap z równoczesnym odkomenderowaniem do Wyższej Szkoły Wojennej (franc. École Supérieure de Guerre) w Paryżu na okres dwóch lat^[5]^[6]. Z dniem 1 stycznia 1927 został przeniesiony do dyspozycji szefa Sztabu Generalnego „z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Oddziału III Sztabu Generalnego na przeciąg 3 miesięcy”^[7]. W maju 1927 został przeniesiony do Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu na stanowisko dyrektora nauk^[8]. 23 stycznia 1928 awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 11. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1928 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu, pozostając oficerem nadetatowym 17 pułku artylerii polowej w Gnieźnie^[9]. W grudniu 1929 został przeniesiony ze Szkoły Strzelania Artylerii w Toruniu do 2 pułku artylerii ciężkiej w Chełmie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[10]. W marcu 1931 został przeniesiony do Instytutu Badań Materiałów Uzbrojenia w Warszawie na stanowisko kierownika Pracowni Naukowo-Doświadczalnej Centrali Badań Poligonowych w Zielonce^[11]^[12]^[13]. W marcu 1932 został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii do korpusu oficerów uzbrojenia z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku oraz starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 1,4. lokatą^[14]. W lipcu 1932 został pierwszym kierownikiem Centrum Badań Balistycznych w Zielonce. Z dniem 31 sierpnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku^[15].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)^[16]
Złoty Krzyż Zasługi (24 maja 1929)^[17]
Order Leopolda (Belgia)
Krzyż Wojenny (Belgia)
Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (III Republika Francuska)
Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)

Zobacz też

Przypisy

↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 43 z 10 listopada 1920 roku, poz. 1037, 1049.
↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 302, 724.
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 191.
↑ Rocznik oficerski 1923, s. 747, 816, 1524.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 647.
↑ Rocznik oficerski 1924, s. 668, 739.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 stycznia 1927 r., Nr 2, s. 12.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 5 maja 1927 r., Nr 14, s. 131.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431, 451.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 grudnia 1929 r., Nr 20, s. 387.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 26 marca 1931 r., Nr 3, s. 104.
↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 23.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 296, 847.
↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 marca 1932 r., Nr 6, s. 227.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 87.
↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu szkolnictwa wojskowego”.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.

Linki zewnętrzne

[1] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 43 z 10 listopada 1920 roku, poz. 1037, 1049.

[2] Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 302, 724.

[3] Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 191.

[4] Rocznik oficerski 1923, s. 747, 816, 1524.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_116_z_31_października_1924_roku,_s._647-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 647.

[6] Rocznik oficerski 1924, s. 668, 739.

[7] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 22 stycznia 1927 r., Nr 2, s. 12.

[8] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 5 maja 1927 r., Nr 14, s. 131.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928431,_451-9] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 431, 451.

[10] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 grudnia 1929 r., Nr 20, s. 387.

[11] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 26 marca 1931 r., Nr 3, s. 104.

[CITEREFLista_oficerów_dyplomowanych193123-12] Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 23.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932296,_847-13] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 296, 847.

[14] Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 23 marca 1932 r., Nr 6, s. 227.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_10_z_4_lipca_1935_roku,_s._87-15] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 87.

[16] M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[17] M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302 „za zasługi na polu szkolnictwa wojskowego”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]