Przejdź do zawartości

Antonio Di Natale

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonio Di Natale
Ilustracja
Antonio Di Natale (2012)
Data i miejsce urodzenia

13 października 1977
Neapol

Wzrost

170 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1994–1996 Empoli FC
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1996–2004 Empoli FC 158 (49)
1997–1998 → Iperzola (wyp.) 33 (6)
1998 Varese (wyp.) 5 (0)
1998–1999 → Viareggio (wyp.) 25 (12)
2004–2016 Udinese Calcio 385 (191)
W sumie: 606 (258)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2012  Włochy 42 (11)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2021–2022 Carrarese
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy w piłce nożnej
II miejsce Polska/Ukraina 2012 piłka nożna

Antonio Di Natale (ur. 13 października 1977 w Neapolu) – włoski trener i piłkarz, który występował na pozycji napastnika.

W latach 2002–2012 reprezentant Włoch. Uczestnik Mistrzostw Europy 2008 i Mistrzostw Europy 2012, a także Mistrzostw Świata 2010.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Antonio Di Natale zawodową karierę rozpoczynał w 1996 roku w Empoli FC. Rozegrał dla niego jednak tylko 1 spotkanie, po czym był wypożyczany do innych zespołów. Sezon 1997/1998 spędził w Iperzoli Ponteroncariale, natomiast w kolejnych rozgrywkach reprezentował barwy 2 klubów – Varese oraz Esperia Viareggio. Dobra skuteczność w ostatniej z tych drużyn sprawiła, że Di Natale latem 1999 roku powrócił do Empoli. Sezon 1999/2000 zakończył z 6 trafieniami na koncie, jednak później prezentował już wyższą skuteczność. Podczas rozgrywek 2001/2002 włoski napastnik w ataku Empoli grał razem z Tommaso Rocchim oraz Massimo Maccarone. Ta trójka zawodników zdobyła łącznie 38 goli, co w dużym stopniu pomogło ekipie "Azzurich" awansować do Serie A. W pierwszej lidze Di Natale także prezentował dobrą skuteczność – strzelił 12 bramek i został najlepszym strzelcem Empoli.

Po spadku klubu do Serie B, w letnim okienku transferowym w 2004 roku Włoch podpisał kontrakt z Udinese Calcio. W ataku "Bianconerich" początkowo grał z Davidem Di Michele oraz Vincenzo Iaquintą, później do klubu zostali kupieni tacy zawodnicy jak Asamoah Gyan, Simone Pepe oraz Fabio Quagliarella. Udinese w sezonie 2004/2005 zajęło 4. lokatę w tabeli Serie A i zapewniło sobie awans do Ligi Mistrzów. W Champions League "Bianconeri" zajęli 3. miejsce w rundzie grupowej, przez co rozpoczęli rywalizację w Pucharze UEFA. W rozgrywkach Ligi Mistrzów Di Natale strzelił 3 bramki – wszystkie w dwumeczu z Werderem Brema, natomiast w Pucharze UEFA wpisał się na listę strzelców tylko w pojedynku przeciwko RC Lens.

Z sezonu na sezon włoski gracz strzelał coraz więcej goli w Serie A, a z czasem stał się kapitanem Udinese. Rozgrywki 2007/2008 zakończył z 17 trafieniami na koncie, co dało mu czwarte miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców ligi. W kolejnym sezonie z powodu kontuzji wystąpił tylko w 22 spotkaniach, w których strzelił 12 bramek. 7 lutego 2010 roku Di Natale strzelił hat-tricka w zwycięskim 3:1 meczu z SSC Napoli. W sezonie 2009/2010 w 35 występach zdobył łącznie 29 goli i został królem strzelców Serie A. Wyczyn ten powtórzył także w sezonie 2010/2011 zdobywając 28 goli w 36 meczach Serie A. 17 maja 2014 z dorobkiem 191 goli został 7. najskuteczniejszym strzelcem wszech czasów w Serie A, a 3 maja 2015 z 206 golami wyprzedził 6. Roberto Baggio. 25 sierpnia 2014 zdobył pięć bramek w wygranym 5:1 meczu Pucharu Włoch z Ternaną[1]. 23 listopada w meczu z Chievo Werona (1:1) zdobył swoją 200. bramkę w Serie A[2].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Włoch Di Natale zadebiutował 20 listopada 2002 roku w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Turcją, kiedy to szkoleniowcem "Squadra Azzura" był Giovanni Trapattoni. Następnie Włoch razem z drużyną narodową brał udział w eliminacjach do Mistrzostw Europy 2008. Strzelił w nich dwa gole – oba w zwycięskim 2:1 meczu z Ukrainą.

W maju 2008 roku Di Natale znalazł się w 23–osobowej kadrze powołanej na mistrzostwa przez Roberto Donadoniego. Na Euro Włosi zostali wyeliminowani w ćwierćfinale przez Hiszpanów, którzy wygrali 4:2 w rzutach karnych. Wychowanek Empoli podobnie jak Daniele De Rossi nie wykorzystał swojej jedenastki, a jego strzał obronił Iker Casillas. 6 września Di Natale zdobył oba gole dla Włochów w pierwszym meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2010 przeciwko Cyprowi i zapewnił swojej reprezentacji zwycięstwo. Na mundialu w 2010 roku wystąpił w trzech meczach grupowych przez łącznie 154 minuty, strzelając jedną bramkę w przegranym 3-2 meczu ze Słowacją 24 czerwca 2010, Włochy zakończyły turniej bez zwycięstwa na dnie grupy F.

Di Natale po dwóch latach przerwy w kadrze został powołany na Mistrzostwa Europy w 2012 r., w których Włochy zajęły drugie miejsce. W pierwszym meczu grupowym zmienił w 57. minucie Maria Balotellego, by w 60. minucie strzelić swoją jedyną bramkę turnieju, w zremisowanym 1-1 starciu z reprezentacją Hiszpanii, była to jedyna bramka stracona przez Hiszpan w całych rozgrywkach. Do końca Euro wystąpił w pięciu z sześciu meczów kadry (bez ćwierćfinału z Anglią), tylko w meczu z Irlandią wychodząc w podstawowym składzie. W swoim ostatnim występie reprezentacyjnym – przegranym finale z Hiszpanią w Kijowie, pojawił się w drugiej połowie w miejsce Antonio Cassano.

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Liga Liga Puchar Włoch Europa[a] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Empoli FC 1996/1997 Serie B 1 0 0 0 1 0
1999/2000 25 6 5 1 30 7
2000/2001 35 9 3 1 38 10
2001/2002 38 16 4 2 42 18
2002/2003 Serie A 28 13 5 1 33 14
2003/2004 32 5 2 1 34 6
Ogólnie 158 49 19 6 0 0 177 55
Iperzola 1997/1998 Serie C2 33 6 0 0 33 6
Ogólnie 33 6 0 0 0 0 33 6
AS Varese 1998/1999 Serie C1 4 0 0 0 4 0
Ogólnie 4 0 0 0 0 0 4 0
Viareggio Calcio 1998/1999 Serie C2 25 12 0 0 25 12
Ogólnie 25 12 0 0 0 0 25 12
Udinese Calcio 2004/2005 Serie A 33 7 5 4 2 0 40 11
2005/2006 35 8 3 3 10 4 48 15
2006/2007 31 11 2 2 33 13
2007/2008 36 17 1 1 37 18
2008/2009 22 12 1 1 7 3 30 16
2009/2010 35 29 3 0 38 29
2010/2011 36 28 1 0 37 28
2011/2012 36 23 1 1 6 5 43 29
2012/2013 33 23 1 0 8 3 42 26
2013/2014 32 17 2 1 4 2 38 20
2014/2015 31 13 1 5 32 18
2015/2016 23 2 2 2 25 4
Ogólnie 385 191 24 20 37 17 446 228
Ogólnie w karierze 606 258 43 26 37 17 655 301

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Rok Mecze Bramki
Włochy
2002 1 0
2003 2 0
2004 1 1
2005 0 0
2006 4 1
2007 7 3
2008 10 4
2009 5 0
2010 6 1
2011 0 0
2012 6 1
Ogólnie 42 11

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  1. Uwzględniono:
    Liga Mistrzów UEFA – 6 (3)
    Liga Europy UEFA – 12 (7)
    Puchar UEFA – 11 (4)
    kwalifikacje do Ligi Mistrzów UEFA – 6 (1)
    kwalifikacje do Ligi Europy UEFA – 2 (2).
  2. Ex aequoMario Gómez.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Telewizja Polska S.A, Pięć goli 37-letniego Di Natale w Pucharze [online], sport.tvp.pl, 25 sierpnia 2014 [dostęp 2023-06-05] (pol.).
  2. Telewizja Polska S.A, 400 meczów, 200 goli. Di Natale siódmy w historii [online], sport.tvp.pl, 23 listopada 2014 [dostęp 2023-06-05] (pol.).
  3. Serie A - C'è anche Di Natale in mezzo a tanta Inter - Yahoo! Eurosport [online], web.archive.org, 5 marca 2016 [dostęp 2023-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
  4. A DI NATALE IL PALLONE D'ARGENTO 2011 - legaseriea.it [online], web.archive.org, 29 grudnia 2013 [dostęp 2023-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-29].
  5. AIA | Associazione Italiana Arbitri | Gran Cala' del Calcio 2011: Rizzoli premiato miglior arbitro [online], web.archive.org, 3 listopada 2013 [dostęp 2023-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-11-03].
  6. Gran Galà del Calcio Aic. E' Pirlo il migliore del 2012 - Serie A / Calcio - Tuttosport [online], web.archive.org, 11 maja 2013 [dostęp 2023-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-11].
  7. Oscar del calcio: Vidal e Pirlo sono il top. La Juve è la più forte d'Italia - Serie A / Calcio - Tuttosport [online], web.archive.org, 20 czerwca 2015 [dostęp 2023-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-20].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]