Adrie van der Poel

Adrie van der Poel

Data i miejsce urodzenia	17 czerwca 1959 Bergen op Zoom
Wzrost	181 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja Holandia Mistrzostwa świata w kolarstwie szosowym srebro Altenrhein 1983 Start wspólny Mistrzostwa świata w kolarstwie przełajowym złoto Montreuil 1996 Elite srebro Monachium 1985 Elite srebro Hägendorf 1988 Elite srebro Pontchâteau 1989 Elite srebro Getxo 1990 Elite srebro Gieten 1991 Elite brąz Leeds 1992 Elite brąz Poprad 1999 Elite Puchar Świata w kolarstwie przełajowym Kryształowa kula 1996/1997 2. miejsce 1997/1998

Adrianus Aloysius Jacobus „Adrie” van der Poel (ur. 17 czerwca 1959 w Bergen op Zoom) – holenderski kolarz szosowy i przełajowy, srebrny medalista szosowych mistrzostw świata, wielokrotny medalista przełajowych mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata w kolarstwie przełajowym.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Adrie van der Poel osiągnął w 1979 roku, kiedy wygrał holenderski Ronde van Midden-Zeeland. Rok później wystartował na igrzyskach olimpijskich w Moskwie, gdzie był siódmy w wyścigu ze startu wspólnego oraz piętnasty w drużynowej jeździe na czas. Na rozgrywanych trzy lata później szosowych mistrzostwach świata w Altenrhein zdobył srebro ze startu wspólnego. W zawodach tych wyprzedził go jedynie Amerykanin Greg LeMond, a trzecie miejsce zajął Irlandczyk Stephen Roche. Ponadto był między innymi w La Flèche Wallonne i Paryż-Nicea w 1981 roku, wygrał Mistrzostwa Zurychu i był drugi w Grosser Preis des Kantons Aargau w 1982 roku, był pierwszy w Grand Prix Jef Scherens i Nationale Sluitingsprijs oraz trzeci w Giro di Lombardia w 1983 roku, był pierwszy w Brussels Cycling Classic, Clásica de San Sebastián, Brabantse Pijl i Grote Scheldeprijs oraz drugi w Giro di Lombardia w 1985 roku, wygrał Ronde van Vlaanderen i Nationale Sluitingsprijs, był drugi w Liège-Bastogne-Liège i trzeci w Mistrzostwach Zurychu oraz Paryż-Roubaix w 1986 roku, rok później był najlepszy w Paryż-Tours, Nationale Sluitingsprijs, Grand Prix de Fourmies, Giro del Piemonte, Grosser Preis des Kantons Aargau i Druivenkoers Overijse oraz trzeci w Ronde van Nederland w 1987 roku, wygrał Liège-Bastogne-Liège, Étoile de Bessèges i Herald Sun Tour oraz zajął trzecie miejsce w Ronde van Vlaanderen w 1988 roku, dwa lata później wygrał Amstel Gold Race i Grosser Preis des Kantons Aargau, w 1991 roku wygrał Circuito de Getxo i Reading Classic oraz był trzeci w Vuelta a Andalucía i Tour de Luxembourg, a w 1992 roku był drugi w Tour of Britain. Wielokrotnie startował w Tour de France, najlepszy wynik osiągając w 1983 roku, kiedy zajął 37. miejsce w klasyfikacji generalnej. W latach 1987–1988 wygrywał po jednym etapie, jednak ostatecznie zajmował odległe pozycje. W 1991 roku zajął 71. miejsce w Vuelta a España, a dwa lata później zajął 100. pozycję w Giro d'Italia.

W kolarstwie przełajowym pierwszy sukces osiągnął w 1985 roku, kiedy podczas mistrzostw świata w Monachium zdobył srebrny medal wśród zawodowców. Lepszy okazał się jedynie reprezentant gospodarzy Klaus-Peter Thaler. Wynik ten van der Poel powtórzył czterokrotnie, na MŚ w Hägendorfie (1988), MŚ w Pontchâteau (1989), MŚ w Getxo (1990) i MŚ w Gieten (1991). Zdobył również brązowe medale na mistrzostwach świata w Leeds w 1992 roku i rozgrywanych siedem lat później mistrzostwach świata w Popradzie. Ponadto w sezonie 1996/1997 triumfował w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w kolarstwie przełajowym, a w sezonie 1997/1998 był drugi za swym rodakiem Richardem Groenendaalem.

W 2006 roku zakończył karierę.

Jego brat, Jacques, i teść Raymond Poulidor również byli kolarzami. Kolarstwo uprawiają także jego synowie: David i Mathieu.

Bibliografia

• Profil na cyclingarchives.com (ang.)
• Profil na the-sports.org (ang.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).