Aleksander Łagiewski

Aleksander Łagiewski
	kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1892 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	16 lipca 1936 ; Gdynia-Orłowo
	Przebieg służby
Lata służby	1918–1936
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	21 pułk piechoty,; 3 pułk lotniczy,; 11 pułk myśliwski,; 2 pułk lotniczy,; 1 pułk lotniczy
Stanowiska	dowódca eskadry
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	; ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksander Jan Łagiewski (ur. 4 lipca 1900 w Warszawie, zm. 16 lipca 1936 k. Gdyni-Orłowa) – kapitan pilot Wojska Polskiego.

Życiorys

Wizyta gen. Gustawa Orlicz-Dreszera w 2 pułku lotniczym w Krakowie – kpt. Aleksander Łagiewski pierwszy z prawej.

Urodził się 4 lipca 1900^[1] w Warszawie^[2], w rodzinie Teofila i Marii Antoniny Łagiewskich. Miał siostrę^[3]. W Warszawie ukończył szkołę realną.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zaciągnął się jako ochotnik do Wojska Polskiego. Od 10 marca do 1 października 1919 był uczniem klasy „M” Szkoły Podchorążych w Warszawie^[4]. 6 listopada 1919 został mianowany z dniem 1 listopada 1919 podporucznikiem w piechocie i wcielony do 21 pułku piechoty^[5]. Podczas wojny polsko-bolszewickiej został ranny.

Został awansowany do stopnia porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920^[6]^[7]. W 1923, 1924 pozostawał oficerem 21 pułku piechoty^[8]^[9]. W pierwszej połowie 1926 przeszedł do lotnictwa. Następnie zweryfikowany w stopniu porucznika lotnictwa ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920^[10]^[11]. Początkowo był żołnierzem 3 pułku lotniczego w Poznaniu, a od połowy 1927 11 pułku myśliwskiego w garnizonie Lida. W 1928 był oficerem 2 pułku lotniczego w Krakowie^[12]. W 1932 był oficerem 1 pułku lotniczego w Warszawie^[13]. W jednostce był dowódcą eskadry treningowej^[3]. W kwietniu 1934 został awansowany do stopnia kapitana lotnictwa. Był uważany za doskonałego pilota myśliwskiego^[14].

16 lipca 1936 poniósł śmierć w katastrofie lotniczej w Zatoce Gdańskiej pod Gdynią-Orłowem pilotując samolot RWD-9 o numerze „263 SP–DRC”, podczas podróży z Inspektorem Obrony Powietrznej Państwa gen. dyw. Gustawem Orlicz-Dreszerem i ppłk Stefanem Lothem^[15]. Lot był wykonywany w kierunku statku MS „Piłsudski”, którym wracała z USA żona generała. Do katastrofy doszło o godz. 14.14. Według świadków wypadku samolot nadlatujący od strony Sopotu na wysokości ok. 1 tys. m obniżył lot i nad Orłowem zatoczył kilka okrążeń (w tym czasie na nabrzeżu cumował niemiecki żaglowiec szkolny „Deutschland”) sprawiając wrażenie, jakby pilotujący go zamierzał lądować na plaży i szukał ku temu dogodnego miejsca, po czym znajdując się na niewielkiej wysokości albo siłą podmuchu wiatru bądź też wskutek manewru pilota został przeniesiony nad taflę wody i spadł do morza, którego głębokość w tym miejscu wynosiła ok. 5. m^[16]^[17]. Pomimo natychmiastowej akcji ratunkowej podjętej przez kilka statków oraz zabiegów reanimacyjnych prowadzonych przez miejscowego lekarza dr Pokutyńskiego, zginęli wszyscy znajdujący się na pokładzie samolotu wojskowi. Wrak samolotu doholowano do mola w Orłowie i tu wydobyto ciała ofiar oraz szczątki samolotu^[18]. Wspólne uroczystości żałobne trzech wojskowych odbyły się w Gdyni 20 lipca 1936^[19]. 21 lipca 1936 Aleksander Łagiewski został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 299a-5-29)^[20]^[3]^[21]^[22].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Walecznych^[3]^[23]
Złoty Krzyż Zasługi (pośmiertnie,18 lipca 1936)^[3]^[24]^[25]^[26]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[3]^[23]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[23]
Polowa Odznaka Pilota^[23]
Odznaka za Rany i Kontuzje^[23]
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Wojskowej (Bułgaria, pośmiertnie, 1936)^[27]
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[28]

Przypisy

↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-06-10].
↑ Łagiewski Aleksander - SAMOLOTY.PL - wszystko o lataniu [online], www.samoloty.pl [dostęp 2021-01-09] .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Aleksander Łagiewski. Nekrolog. „Kurier Warszawski”, s. 8, Nr 197 z 20 lipca 1936.
↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 441, jako Dagiewski.
↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919, poz. 3818.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 450.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 392.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 186.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 175.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 555.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 234.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 531.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 737.
↑ Ś. p. kpt. pilot Aleksander Łagiewski. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 162 z 18 lipca 1936.
↑ Istnieje też wersja wydarzeń, w której generał przejął stery, aby z powietrza powitać żonę, co jednak skończyło się katastrofą – zob. Jarosław Reszka „Kurs na pełne morze z Bydgoszczy”, Express Bydgoski 9 listopada 2012.
↑ Gen. Gustaw Orlicz-Dreszer. Inspektor Obrony Powietrznej Państwa zginął w katastrofie lotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 162 z 18 lipca 1936.
↑ Szczegóły katastrofy R. W. D. 9. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 163 z 19 lipca 1936.
↑ Pretorianin Marszałka - gen. Orlicz Dreszer. dobroni.pl. [dostęp 2015-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-08)]. (pol.).
↑ Pogrzeb śp. gen. Orlicz-Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 164 z 21 lipca 1936.
↑ Cmentarz Stare Powązki: ALEKSANDER ŁAGIEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-09-30] .
↑ Zwłoki ś. p. gen. Orlicz-Dreszera spoczną na cmentarzu na Oksywiu. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 163 z 19 lipca 1936.
↑ Pogrzeb ś. p. pilota kpt. Łagiewskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 166 z 23 lipca 1936.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Na podstawie fotografii
↑ M.P. z 1936 r. nr 166, poz. 305 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 19, 11 listopada 1936.
↑ Odznaczenie ś. p. gen. Orlicz-Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 164 z 21 lipca 1936.
↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 20, 11 listopada 1936.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.

Bibliografia

Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
Konrad Rydołowski: Aleksander Łagiewski. samoloty.pl. [dostęp 2016-06-10].

[1] Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-06-10].

[2] Łagiewski Aleksander - SAMOLOTY.PL - wszystko o lataniu [online], www.samoloty.pl [dostęp 2021-01-09] .

[KW1936-197-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Aleksander Łagiewski. Nekrolog. „Kurier Warszawski”, s. 8, Nr 197 z 20 lipca 1936.

[CITEREFLenkiewiczSujkowskiZieliński1930441,_jako_Dagiewski-4] Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 441, jako Dagiewski.

[5] Dz. Rozk. Wojsk. Nr 96 z 9 grudnia 1919, poz. 3818.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923450-6] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 450.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924392-7] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 392.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923186-8] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 186.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924175-9] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 175.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928555-10] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 555.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932234-11] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 234.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928531-12] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 531.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932737-13] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 737.

[14] Ś. p. kpt. pilot Aleksander Łagiewski. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 162 z 18 lipca 1936.

[15] Istnieje też wersja wydarzeń, w której generał przejął stery, aby z powietrza powitać żonę, co jednak skończyło się katastrofą – zob. Jarosław Reszka „Kurs na pełne morze z Bydgoszczy”, Express Bydgoski 9 listopada 2012.

[16] Gen. Gustaw Orlicz-Dreszer. Inspektor Obrony Powietrznej Państwa zginął w katastrofie lotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 162 z 18 lipca 1936.

[17] Szczegóły katastrofy R. W. D. 9. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 163 z 19 lipca 1936.

[18] Pretorianin Marszałka - gen. Orlicz Dreszer. dobroni.pl. [dostęp 2015-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-08)]. (pol.).

[19] Pogrzeb śp. gen. Orlicz-Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 164 z 21 lipca 1936.

[20] Cmentarz Stare Powązki: ALEKSANDER ŁAGIEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2022-09-30] .

[21] Zwłoki ś. p. gen. Orlicz-Dreszera spoczną na cmentarzu na Oksywiu. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 163 z 19 lipca 1936.

[22] Pogrzeb ś. p. pilota kpt. Łagiewskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 166 z 23 lipca 1936.

[:0-23] Na podstawie fotografii

[24] M.P. z 1936 r. nr 166, poz. 305 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[25] Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 19, 11 listopada 1936.

[26] Odznaczenie ś. p. gen. Orlicz-Dreszera. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 164 z 21 lipca 1936.

[27] Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 20, 11 listopada 1936.

[28] Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 243.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]