Blohm & Voss Bv 238
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
sześciosilnikowa łódź latająca, górnopłat o konstrukcji metalowej |
Załoga |
10–12 |
Historia | |
Data oblotu |
11 marca 1944 |
Dane techniczne | |
Napęd |
6 silników rzędowych Daimler-Benz DB-603A |
Moc |
1 750 KM (1 288 kW) (każdy) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
60,17 m |
Długość |
43,36 m |
Wysokość |
10,90 m |
Powierzchnia nośna |
362 m² |
Masa | |
Własna |
54 660 kg |
Startowa |
94 000 kg (projektowana) |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
466 km/h |
Prędkość przelotowa |
355 km/h |
Prędkość minimalna |
143 km/h |
Pułap |
6 300 m (maksymalny) |
Zasięg |
6 100 km |
Długotrwałość lotu |
20 h (prawdopodobnie) |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
prawdopodobnie 2 działka lotnicze kal. 20 mm 8 karabinów maszynowych | |
Użytkownicy | |
Niemcy |
Blohm & Voss Bv 238 – prototypowa niemiecka łódź latająca z okresu II wojny światowej. Zaprojektowana jako morski samolot patrolowy dalekiego zasięgu i transportowy; planowano wyposażyć ją w silne uzbrojenie obronne i możliwość przenoszenia bomb, w tym kierowanych).
Historia
[edytuj | edytuj kod]Po udanej konstrukcji łodzi latającej Blohm & Voss Bv 222 w wytwórni Blohm und Voss podjęto dalsze prace konstrukcyjne nad jeszcze większą łodzią latającą. Podjęte prace zaowocowały zbudowaniem na początku 1944 prototypu nowego samolotu, który otrzymał oznaczenie Blohm & Voss Bv 238[1].
Pierwszy prototyp tego samolotu (V1), został oblatany w dniu 11 marca 1944, stając się największym w owym okresie samolotem transportowym świata, który był o kilkadziesiąt ton cięższy od Boeing B-29 Superfortress. W połowie 1944 roku maszyna była gotowa do przekazania Luftwaffe, ale w związku z praktyczną klęską Niemiec w bitwie o Atlantyk znikło zapotrzebowanie na tego typu samolot. Nakazano przerwać próby, a samolot zamaskować na jeziorze Schaalsee w północnych Niemczech. Przetrwał on bez uszkodzeń zimę 1944/45, ale później został wykryty przez zwiad lotniczy i 24 kwietnia 1945 zniszczony przez brytyjskie samoloty. Po wojnie w latach 1947-1948 wrak złomowano[1][2].
Rozpoczęto jeszcze budowę dwóch następnych prototypów, lecz nie zostały one ukończone i po wojnie zostały zezłomowane. Jednocześnie pracowano także nad lądową wersją BV 238, zwaną BV 250, która różniła się od łodzi latającej przede wszystkim tym, że posiadała wielokołowe podwozie[1][2].
BV 238 jest uważany za szczytowe osiągnięcie niemieckiej konstrukcji wodnosamolotów i pod wieloma względami nadal wyznacza trendy[2].
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Łódź latająca Blohm & Voss Bv 238 był to sześciosilnikowy samolot transportowy o konstrukcji metalowej w układzie górnopłatu.
W przedniej części kadłuba znajdowały się dwuczęściowe, rozchylane wrota umożliwiające załadunek i wyładunek ciężkiego sprzętu wojskowego na poziomie dolnego pokładu. Kolejny górny pokład za kokpitem załogi pomieścił dodatkowych pasażerów, zwiększając łączną pojemność do 300 ludzi[2].
Prototyp był nieuzbrojony, proponowane uzbrojonie miało składać się z 8 karabinów maszynowych MG 131 kal. 13 mm, które miały być rozmieszczone w kilku miejscach na pokładzie samolotu. Planowano również, że uzbrojenie obronne będzie obejmować dwa działka automatyczne MG151/20 kal. 20 mm w obrotowej wieży na części grzbietowej. Jednocześnie mógł zabierać bomby, oraz podwieszone pod skrzydłami cztery torpedy, lub zamiennie cztery bomby 1000 kg albo cztery pociski przeciwokrętowe Hs293[2][3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Blohm und Voss BV 238 und FFG 227. www.luftarchiv.de. [dostęp 2024-10-29]. (niem.).
- ↑ a b c d e Blohm & Voss BV 238. luftfahrtmuseum-hannover.de. [dostęp 2024-10-29]. (niem.).
- ↑ Blohm & Voss BV 238. ww2-history.fandom.com. [dostęp 2024-10-29]. (niem.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marian Krzyżan: Bv 222 Wiking, Bv 238. Gdynia: Aj-Press, 1996. ISBN 8386209473.