Przejdź do zawartości

Dionne Warwick

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dionne Warwick
Ilustracja
Dionne Warwick (2021)
Imię i nazwisko

Marie Dionne Warwick

Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1940
East Orange

Gatunki

pop, R&B, soul, gospel

Zawód

piosenkarka, aktorka, prezenterka telewizyjna

Aktywność

od 1959 roku

Wydawnictwo

Warner Bros., Arista, Concord, Rhino

Powiązania

Burt Bacharach, Stevie Wonder, Elton John, Barry Manilow, Luther Vandross, Whitney Houston, Bee Gees

Strona internetowa

Marie Dionne Warwick (ur. 12 grudnia 1940 w East Orange) – amerykańska piosenkarka, aktorka i prezenterka telewizyjna.

Zaśpiewała wiele przebojów, m.in. „Don’t Make Me Over” (1962), „I Say a Little Prayer” (1967), „Do You Know the Way to San Jose” (1968), „I'll Never Fall in Love Again” (1969) i „Heartbreaker” (1982). W 2024 wprowadzona do Rock and Roll Hall of Fame[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się na Wschodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych[2]. Zadebiutowała jako wykonawczyni gospel na początku lat 60. w kościelnym chórze Drinkard-Singers prowadzonym przez jej matkę[3]. Wraz z siostrą i kuzynem tworzyła zespół The Gospelaires[4]. Pracowała również jako wokalistka sesyjna[5]. Studiowała śpiew w The Hartt College of Music[4].

W 1962 i 1964 zagrała koncerty w koncertowej hali Olympia w Paryżu[3]. Została dostrzeżona przez kompozytora Burta Bacharacha, który podarował jej singiel „Don’t Make Me Over” stał się przebojem w USA[4]. Podpisała kontrakt z wytwórnią Scepter Records[4]. Zagrała główną rolę (Cassy) w filmie Niewolnicy (The Slaves, 1969)[6].

W 1982 nagrała album pt. Heartbreaker, który osiągnął komercyjny sukces, rozchodząc się w liczbie miliona egzemplarzy na świecie i trafiając na pierwsze miejsca list bestsellerów w USA, Australii i wielu krajach Europy[7]. Płytę promowała tytułowym singlem, który również stał się przebojem[7]. W 1985 w ramach projektu USA for Africa wzięła udział w nagraniach zbiorowego singla charytatywnego „We Are the World”, a także odsłoniła swoją gwiazdę na Hollywood Hall of Fame oraz nagrała cover piosenki Burta Bacharacha i Carole Bayer SagerThat’s What Friends Are For” razem z Gladys Knight, Eltonem Johnem i Stevie Wonderem; dochód ze sprzedaży singla został przeznaczony na rzecz walki z AIDS[8].

W 1998 wystąpiła gościnnie w operze mydlanej Moda na sukces, gdzie zaśpiewała piosenkę tytułową serialu, „High Upon This Love”[9].

Jest siostrzenicą Cissy Houston i była kuzynką Whitney Houston.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 2024 inductees. rockhall.com.. [dostęp 2024-05-05].
  2. Dionne Warwick na stronie allmusic.com. allmusic.com. [dostęp 2011-07-18]. (ang.).
  3. a b Tomaszewski 1993 ↓, s. 81–82.
  4. a b c d Tomaszewski 1993 ↓, s. 82.
  5. Dionne Warwick, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  6. Tomaszewski 1993 ↓, s. 86.
  7. a b Tomaszewski 1993 ↓, s. 84.
  8. Tomaszewski 1993 ↓, s. 84–85.
  9. Piosenkarka Dionne Warwick... [online], Polska Agencja Prasowa SA, 11 sierpnia 2017 [dostęp 2022-01-21] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Krzysztof Logan Tomaszewski: Supergwiazdy na walizkach. Polska Oficyna Wydawnicza Logan, 1993. ISBN 83-900770-1-9.