Przejdź do zawartości

Pharrell Williams

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pharrell Williams
Ilustracja
Pharrell Williams (2019)
Pseudonim

Skateboard P

Data i miejsce urodzenia

5 kwietnia 1973
Virginia Beach

Gatunki

pop, R&B, rock, hip-hop

Zawód

raper, producent muzyczny, piosenkarz, projektant mody, aktor

Aktywność

od 1992 roku

Wydawnictwo

Star Trak Entertainment, Interscope

Powiązania

Chad Hugo, Shae Haley, Snoop Dogg, Kanye West, Lupe Fiasco, Clipse, Daft Punk

Zespoły
The Neptunes
N.E.R.D
Child Rebel Soldier
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Pharrell Lanscilo Williams (ur. 5 kwietnia 1973 w Virginia Beach) – amerykański producent muzyczny, piosenkarz i raper, założyciel własnej wytwórni płytowej Star Trak Entertainment oraz linii odzieżowej Billionaire Boys Club i obuwniczej – Ice Cream.

W 1992 roku wraz z Chadem Hugo założył duet producencki The Neptunes produkujący muzykę soulową, popową i R&B-ową. W 2000 roku razem z Hugo i Shayem Hayleyem stworzył zespół N.E.R.D, w którym jest wokalistą i perkusistą. W 2003 roku wydał swój debiutancki solowy singiel „Frontin'”, a kilka miesięcy później – pierwszy album studyjny zatytułowany In My Mind, nad którym współpracował m.in. z Jayem-Z, Gwen Stefani, Snoop Doggiem i Kanye Westem. Jego drugi album zatytułowany Girl ukazał się w marcu 2014 roku, znalazł się na nim m.in. przebój „Happy”.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Williams urodził się w 1973 roku w Virginia Beach w stanie Wirginia[1][2] jako najstarszy z trzech synów Pharaoha Williamsa i jego żony Carolyn[3]. Swoją muzyczną karierę zaczął w siódmej klasie, grając na instrumentach klawiszowych w zespole muzycznym, w którego skład wchodził także m.in. Chad Hugo. Obaj byli także członkami formacji marszowej – Williams grał na werblach, a Hugo był dyrygentem[4][5]. Williams uczęszczał do liceum im. Księżniczki Anny, w którym grał w szkolnym zespole muzycznym pod pseudonimem Skateboard P[6].

Na początku lat 90. Williams i Hugo założyli czteroosobowy zespół The Neptunes, do którego zaprosili także swoich wspólnych znajomych: Shaya Haleya i Mike’a Etheridge’a. Niedługo potem formacja wzięła udział w szkolnym konkursie talentów, podczas którego została dostrzeżona przez Teddy’ego Rileya, którego studio muzyczne znajdowało się niedaleko budynku liceum. Po ukończeniu nauki w szkole grupa podpisała kontrakt płytowy z producentem[7].

1992–1997: Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

W trakcie pracy z Rileyem Williams zaczął pisać utwory dla innych wykonawców. W 1992 roku został współautorem słów do piosenki „Rump Shaker” dla zespołu Wreckx-N-Effect[8][9]. W tym samym roku nagrał partie rapowe do utworu „Right Here” girls bandu SWV[10]. W 1993 roku poznał duet Clipse, który podpisał umowę z wytwórnią Arista Records pod znakiem firmowym jego własnego wydawnictwa Star Trak Entertainment. Williams został także producentem zespołu.

W 1994 roku razem z Hugo zaczęli pracować jako duet producencki o nazwie The Neptunes. Zostali współautorami wyprodukowanego przez Rileya utworu „Tonight’s the Night” dla zespołu Blackstreet[11]. Przez trzy lata kontynuowali działalność producencką. W 1997 roku pracowali m.in. nad piosenką „Lookin’ at Me” z repertuaru Mase’a, rok później zostali producentami numeru „Superthug” N.O.R.E.'a, który dotarł do 36. miejsca amerykańskiej listy przebojów Hot 100. W 1999 roku Williams został przedstawiony piosenkarce Kelis, z którą nawiązał współpracę, czego efektem było wyprodukowanie debiutanckiego albumu studyjnego wokalistki zatytułowanego Kaleidoscope[12].

1998-2004: The Neptunes

[edytuj | edytuj kod]
Pharrell Williams, 2005

W 2001 roku duet The Neptunes wyprodukował singiel „I'm a Slave 4 U” dla Britney Spears[13], z którym po raz pierwszy dotarli do pierwszego miejsca notowania Hot 100[14]. W tym samym roku zespół N.E.R.D (założony przez Williamsa, Hugo i Haleya) wydał swój debiutancki album długogrający zatytułowany In Search of...[15] Kilka tygodni później muzycy postanowili nagrać płytę jeszcze raz, tym razem we współpracy z rockowym zespołem Spymob. Album został wydany ponownie w 2002 roku[16]. W tym samym roku duet ponownie zajął pierwsze miejsce w amerykańskim notowaniu przebojów, tym razem jako producenci piosenki „Hot in Herre” Nelly’ego[17].

W sierpniu The Neptunes zostali uznani za Producentów roku podczas wręczenia statuetek The Source Awards i Billboard Music Awards. W 2002 roku wydali pierwszy album studyjny zespołu Clipse zatytułowany Lord Willin’[18]. Krążek zadebiutował na pierwszym miejscu zestawienia Top R&B/Hip-Hop Albums oraz na czwartym miejscu Billboard Hot 200. W kolejnym roku ukazała się płyta The Neptunes pt. The Neptunes Present... Clones[19], która dotarła na szczyt amerykańskiej listy najczęściej kupowanych albumów. Zespół wyprodukował także dwa utwory – „Change Clothes” i „Allure” – na płytę Jaya-Z zatytułowaną The Black Album[20]. Kilka tygodni później duet nagrał remiks utworu „Harder, Better, Faster, Stronger” zespołu Daft Punk na potrzeby ich płyty z remiksami zatytułowanej Daft Club[21].

Pharrell Williams w towarzystwie astronauty Lelanda Melvina podczas ceremonii wręczenia montażu Quincy Jonesowi, 2008

W marcu 2004 roku ukazał się drugi album studyjny formacji N.E.R.D pt. Fly or Die, na który Williams napisał część tekstów oraz został producentem całości[22]. W tym samym roku wystąpił u boku Stinga, Dave’a Matthewsa i Vince’a Gilla podczas ceremonii wręczenia Nagród Grammy, grając na perkusji utwór „I Saw Her Standing There” z repertuaru grupy The Beatles[23]. Podczas gali Williams otrzymał dwie statuetki, wygrywając w kategoriach Producent roku oraz Najlepszy popowy album wokalny (jako producent płyty Justified Justina Timberlake’a[24]). Otrzymał także nominacje do nagrody w kategoriach Najlepsza rapowa/śpiewana współpraca (utwór „Frontin’” nagrany przy gościnnym udziale Jaya-Z[25]) i Najlepsza rapowa piosenka („Excuse Me Miss” także z Jayem-Z[26])[27][28]. Oprócz tego wyprodukował drugi utwór dla Nelly’ego – „Flap Your Wings”[29]. Singiel dotarł do pierwszego miejsca brytyjskiej listy przebojów.

We wrześniu 2004 roku Williams pojawił się gościnnie w utworze „Drop It Like It’s Hot” Snoop Dogga[30], z którym po dwóch miesiącach po premierze trafił na pierwsze miejsce amerykańskich list przebojów. W 2009 roku utwór został uznany za Rapową piosenkę dekady przez amerykański magazyn Billboard[31].

2005-2009: In My Mind

[edytuj | edytuj kod]

Na początku września 2005 roku Williams wydał pierwszy singiel zapowiadający jego debiutancki album studyjny – „Can I Have It Like That”. Utwór, w którym gościnnie zaśpiewała Gwen Stefani[32], dotarł do 48. miejsca krajowej listy przebojów oraz do trzeciego miejsca w Wielkiej Brytanii. Pod koniec lipca kolejnego roku ukazała się jego pierwsza solowa płyta zatytułowana In My Mind[33]. Oprócz piosenki „Can I Have It Like That”, krążek promowały single „Angel”[34], „Number One” (nagrany w duecie z Kanye Westem)[35] oraz „That Girl” (z gościnnym udziałem Snoop Dogga i Charliego Wilsona)[36].

Williams podczas koncertu we wrześniu 2008 roku

W 2006 roku wyprodukował drugi album studyjny zespołu Clipse zatytułowany Hell Hath No Fury, na który nagrał także partie chórków[37]. W kolejnym roku Williams nawiązał współpracę z Madonną, produkując oraz nagrywając partie gitarowe i klawiszowe do jej singla „Hey You”[38]. Utwór został udostępniony do pobrania na portalu MSN, a każde 25 centów z pierwszego miliona ściągnięć przekazywane było organizacji Alliance for Climate Protection przygotowującej serię koncertów Live Earth[39]. 1 lipca wystąpił podczas Koncertu dla księżnej Diany organizowanego na stadionie Wembley[40]. Sześć dni później wystąpił w Brazylii podczas jednego z koncertów z cyklu Live Earth, który został zorganizowany w Rio de Janeiro[41].

W 2007 roku Williams wyprodukował nową wersję przeboju Marilyn Monroe „Diamonds Are a Girl’s Best Friend”, którą Beyoncé Knowles nagrała na potrzeby promocji linii perfum Giorgio Armaniiego o nazwie Diamonds[42]. W tym samym roku napisał i wyprodukował utwór „Why Should I Be Sad” dla Britney Spears, która nagrała go na swoją piątą płytę zatytułowaną Blackout[43], a także dwie piosenki z albumu The Black and White Album zespołu The Hives – „Well All Right!” and „T.H.E.H.I.V.E.S.”[44]. W 2008 roku nagrał partie chórkowe oraz wyprodukował część materiału na jedenastą płytę Madonny zatytułowaną Hard Candy[45], w tym m.in. singiel „Give It 2 Me”[46]. Pod koniec października rozpoczął pracę nad albumem z remiksami Call & Response zespołu Maroon 5, przygotowując przeróbkę przeboju „She Will Be Loved”[47][48]. W ciągu kolejnych miesięcy nawiązał współpracę z Shakirą, dla której napisał większość piosenek na jej szóstą płytę zatytułowaną She Wolf[49], we wrześniu 2009 roku wyprodukował i częściowo napisał piosenkę „Fresh Out the Oven” dla Jennifer Lopez[50], a miesiąc później pojawił się gościnnie w utworze „Add Suv” z debiutanckiego albumu raperki Uffie zatytułowanego Sex Dreams and Denim Jeans[51]. Pod koniec roku nawiązał zaczął pracę nad krążkiem The R.E.D. Album rapera Game’a, dla którego wyprodukował piosenkę „Mama Knows” z gościnnym udziałem Nelly Furtado[52].

2010-2012: Jak ukraść księżyc

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2010 roku Williams skomponował oficjalną ścieżkę dźwiękową do filmu Jak ukraść księżyc (ang. Despicable Me) wyprodukowanego przez Hansa Zimmera. Płyta została nagrana przy wsparciu Hollywood Studio Symphony[53][54]. W październiku wyruszył razem ze swoim zespołem N.E.R.D jako wsparcie grupy Gorillaz podczas ich trasy koncertowej zatytułowanej Escape to Plastic Beach World Tour[55]. W kolejnym miesiącu N.E.R.D wydał czwarty album studyjny pt. Nothing[56].

Pharrell Williams podczas występu na festiwalu Pori Jazz, lipiec 2010

W 2011 roku Williams został współautorem dwóch piosenek umieszczonych na drugim albumie studyjnym Adama Lamberta – zatytułowanym Trespassing – „Trespassing” i „Kickin’ In”[57]. W tym samym roku razem z Hansem Zimmerem przygotował oprawę muzyczną 84. ceremonii wręczenia Nagród Akademii Filmowej[58]. W 2012 roku nawiązał współpracę z Miley Cyrus, dla której skomponował i napisał utwór „4x4” z jej płyty zatytułowanej Bangerz[59], a także napisał nowy motyw muzyczny programu Chelsea Lately[60], zaśpiewał gościnnie na czterech piosenkach („When My Niggas Come Home”, „It Must Be Tough”, „They Don’t Want None”, „Roll My Shit”) z mixtape’u zespołu The Game zatytułowanego California Republic[61] i w utworze „Celebrate” Miki[62] oraz został producentem i współautorem numerów „Twisted” i „Hot Thing” z siódmego krążka Ushera pt. Looking 4 Myself[63]. Oprócz tego został współproducentem i jednym z realizatorów partii klawiszowych na płycie Franka Oceana zatytułowanej channel ORANGE, na którą napisał także utwór „Sweet Life”[64].

2013-14: „Get Lucky”, „Blurred Lines” i Girl

[edytuj | edytuj kod]

W 2013 roku Williams pojawił się gościnnie w utworach „Lose Yourself to Dance” i „Get Lucky” z czwartego albumu długogrającego zespołu Daft Punk zatytułowanego Random Access Memories. Singiel „Get Lucky” dotarł do pierwszego miejsca list przebojów m.in. w Australii[65] i Wielkiej Brytanii[66] oraz do trzeciego w Stanach Zjednoczonych[67], został także najczęściej kupowanym utworem na rynku brytyjskim[68]. W tym samym roku wydał trzy nowe piosenki nagrane na potrzeby ścieżki dźwiękowej filmu Minionki rozrabiają – „Just a Cloud Away”, „Happy” i „Scream” (nagraną w duecie z Cee Lo Greenem)[69] oraz wziął udział (jako jeden z perkusistów) w sesji nagraniowej utworów wykorzystanych w produkcji Człowiek ze stali[70].

W marcu 2013 roku premierę miał singiel „Blurred Lines” Robina Thicke’a, na którym gościnnie zaśpiewał T.I. oraz Williams, odpowiedzialny także za produkcję utworu[71]. Singiel dotarł do pierwszego miejsca list przebojów m.in. w Stanach Zjednoczonych[72][73], Australii[74], Republice Południowej Afryki[75], Kanadzie[76], Nowej Zelandii[77], Austrii[78], Polsce[79] i Wielkiej Brytanii[80][81][82], gdzie został także najczęściej kupowanym w sprzedaży cyfrowej utworem w 2013 roku[83] (podobnie w Ameryce[84]). Pod koniec czerwca Williams został dwunastym artystą w historii muzyki, którego dwie piosenki zajmowały kolejno pierwsze i drugie miejsca na listach przebojów („Blurred Lines” i „Get Lucky”)[67]. Oba numery osiągnęły sprzedaż ponad dwóch milionów egzemplarzy tylko w Wielkiej Brytanii[85].

W listopadzie 2013 roku opublikował 24-godzinny teledysk do utworu „Happy” promującego film Minionki rozrabiają[86]. Klip otrzymał nominacje do MTV Video Music Awards w kategoriach Najlepszego męskiego wideo oraz Teledysku roku w 2014 roku[87]. W pierwszej kategorii wygrał teledysk do piosenki „Sing” Eda Sheerana, nagranej przez wokalistę we współpracy z Williamsem[88]. W grudniu Williams został nominowany do siedmiu Nagród Grammy m.in. w kategoriach: Producent roku, Nagranie roku i Najlepszy popowy występ duetu/zespołu (za single „Get Lucky” i „Blurred Lines”)[89].

Pharrell Williams na festiwalu Coachella, kwiecień 2014

W lutym 2014 roku Major Lazer wydał minialbum pt. Apocalypse Soon, na którym znalazł się utwór „Aerosol Can” w gościnnym udziałem Williamsa. Na początku marca 2014 roku ukazał się drugi album studyjny producenta zatytułowany Girl, który promowany był przez singiel „Happy”. W tym samym roku utwór nominowany był do Nagrody Akademii w kategorii Najlepsza oryginalna piosenka[90]. W grudniu tegoż roku Williams zdobył nominacje do czterech Nagród Grammy w kategoriach: Album roku i Najlepszy album urban contemporary (za Girl), Najlepszy teledysk i Najlepszy solowy występ popowy (za utwór „Happy”)[91]. Ostatecznie odebrał trzy statuetki, przegrywając jedynie w kategorii Album roku, w której wygrał Beck Hansen za płytę Morning Phase[92].

Pod koniec marca Williams został ogłoszony jednym z jurorów i trenerów wokalnych siódmej edycji programu The Voice. W czerwcu artysta pojawił się gościnnie w filmie dokumentalnym zatytułowanym Sisterhood of Hip Hop. Pharrell został także kierownikiem produkcji dziewiątej płyty studyjnej T.I.’a pt. Paperwork, której premiera odbyła się w październiku tegoż roku. W tym samym roku w duecie z Gwen Stefani nagrał utwór „Shine” wykorzystany w ścieżce dźwiękowej filmu Paddington.

Od 2015: „Freedom”

[edytuj | edytuj kod]

W lutym 2015 roku karykatura Williamsa pojawiła się w jednym z odcinków serialu animowanego Simpsonowie. W tym samym czasie artysta napisał trzy utwory na ścieżkę dźwiękową filmu SpongeBob: Na suchym lądzie, a także ponownie pojawił się za panelem jurorskim ósmej edycji programu The Voice, którą ostatecznie wygrał jego podopieczny – Sawyer Fredericks.

30 czerwca ukazał się nowy singiel Williamsa – „Freedom”, który został napisany na potrzeby premiery nowej usługi muzycznej Apple Music[93][94].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Dyskografia Pharrella Williamsa.
 Zobacz więcej w artykule N.E.R.D, w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule The Neptunes, w sekcji Dyskografia.

Albumy studyjne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Andy Kellman: Pharrell Williams Biography. allmusic.com. [dostęp 2012-01-17]. (ang.).
  2. ↑ Luke Bainbridge: Just Williams. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 2005-11-06. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  3. ↑ Pharrell Williams. [w:] People [on-line]. people.com, 2003-10-13. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  4. ↑ Like the song? These guys wrote it. [w:] The Age [on-line]. theage.com.au, 2004-05-15. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  5. ↑ Sasha Frere-Jones: STYLE; The Sound. [w:] The New York Times [on-line]. nytimes.com, 2004-02-08. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  6. ↑ Jube Shiver Jr: Virginia is for hip-hop lovers. [w:] Los Angeles Times [on-line]. articles.latimes.com, 2004-02-08. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  7. ↑ Make it bling like that Neptunes sound,. yolk.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  8. ↑ Dan Kimpel: How They Made It: True Stories of How Music’s Biggest Stars Went from Start to Stardom. Hal Leonard, 1 maja 2006, s. 124–125. isbn 978-0634076428. ISBN 0-634-07642-6.
  9. ↑ Wreckx-N-Effect* – Rump Shaker. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  10. ↑ SWV – Right Here. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  11. ↑ Blackstreet – Tonight’s The Night. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  12. ↑ Kelis – Kaleidoscope. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  13. ↑ Britney Spears – I’m A Slave 4 U. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  14. ↑ Shaheem Reid: Neptunes’ Pharrell Williams Rethinks R&B. [w:] MTV [on-line]. mtv.com, 2001-09-28. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  15. ↑ N*E*R*D – In Search Of.... discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  16. ↑ N*E*R*D – In Search Of.... discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  17. ↑ Nelly – Hot In Herre. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  18. ↑ Clipse – Lord Willin’. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  19. ↑ Various – The Neptunes Present... Clones. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  20. ↑ Jay-Z – The Black Album. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  21. ↑ Daft Punk – Harder Better Faster Stronger. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  22. ↑ N*E*R*D – Fly Or Die. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  23. ↑ The Story Of How Pharrell Became The Most Influential Man In Music. capitalxtra.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  24. ↑ Justin Timberlake – Justified. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  25. ↑ Pharrell Williams Featuring Jay-Z – Frontin’. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  26. ↑ Jay-Z – Excuse Me Miss. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  27. ↑ 2004 GRAMMY WINNERS. [w:] MTV [on-line]. mtv.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  28. ↑ Grammys 2004: The main winners. [w:] BBC [on-line]. bbc.co.uk, 2004-02-09. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  29. ↑ Nelly – Flap Your Wings. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  30. ↑ Snoop Dogg – Drop It Like It’s Hot. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  31. ↑ Best of the 2000s: Rap Songs. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  32. ↑ Pharrell* – Can I Have It Like That. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  33. ↑ Pharrell* – In My Mind. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  34. ↑ Pharrell* – Angel. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  35. ↑ Pharrell* Feat Kanye West – Number One. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  36. ↑ Pharrell* Feat Snoop Dogg And Charlie Wilson – That Girl. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  37. ↑ Clipse – Hell Hath No Fury. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  38. ↑ Madonna – Hey You. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  39. ↑ Madonna pens song for Live Earth. [w:] BBC [on-line]. news.bbc.co.uk, 2007-05-17. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  40. ↑ Caroline Davies: Princes open Wembley Diana concert with joke. [w:] The Daily Telegraph [on-line]. telegraph.co.uk, 2007-07-01. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  41. ↑ Rosie Swash: Stars line up for ‘Live Earth’ concerts. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 2007-02-16. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  42. ↑ Giorgio Armani & Beyoncé Knowles - Emporio Armani Diamonds. fragrantica.com, 2007-08-15. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  43. ↑ Britney Spears – Blackout. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  44. ↑ Hives, The – The Black And White Album. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  45. ↑ Madonna – Hard Candy. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  46. ↑ Madonna – Give It 2 Me. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  47. ↑ Jonathan Cohen: Pharrell, Oakenfold, Of Montreal Remix Maroon 5. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2008-10-31. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  48. ↑ Maroon 5 – Call And Response: The Remix Album. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  49. ↑ Shakira – She Wolf. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  50. ↑ FRESH OUT THE OVEN (Legal Title). repertoire.bmi.com. [dostęp 2015-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-18)]. (ang.).
  51. ↑ Uffie – Sex Dreams And Denim Jeans. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  52. ↑ Game* – The R.E.D. Album. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  53. ↑ Rick Florino: Interview: Pharrell Williams of N.E.R.D. talks his „Despicable Me” Soundtrack. artistdirect.com, 2010-07-05. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  54. ↑ Various – Despicable Me: Original Motion Picture Soundtrack. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  55. ↑ Mesfin Fekadu: Rapper-producer Pharrell has new CD, big plans. usatoday30.usatoday.com, 2010-11-04. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  56. ↑ N*E*R*D – Nothing. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  57. ↑ Adam Lambert – Trespassing. discogs.com. [dostęp 2015-01-06]. (ang.).
  58. ↑ August Brown: The Oscars: Hans Zimmer and Pharrell Williams know the score for the telecast -- they wrote it. [w:] Los Angeles Times [on-line]. articles.latimes.com, 2012-02-24. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  59. ↑ Miley Cyrus – Bangerz. discogs.com. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  60. ↑ Pharrell Did The Theme Song For The New Chelsea Lately Show. theneptunes.org. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  61. ↑ DJ Skee (2) Presents Game, The (2) – California Republic. discogs.com. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  62. ↑ MIKA (8) Feat. Pharrell Williams – Celebrate. discogs.com. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  63. ↑ Usher – Looking 4 Myself. discogs.com. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  64. ↑ Frank Ocean – channel ORANGE. discogs.com. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  65. ↑ ARIA Singles Chart. ariacharts.com.au, 2013-05-06. [dostęp 2015-01-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-07)]. (ang.).
  66. ↑ 2013 Top 40 Official Singles Chart UK Archive. [w:] The Official Charts Company [on-line]. officialcharts.com, 2013-05-04. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  67. ↑ a b Gary Trust: Robin Thicke’s ‘Blurred Lines’ Remains Atop Hot 100 Chart. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2013-06-19. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  68. ↑ Paul Sexton: Daft Punk’s ‘Get Lucky’ Is Year’s Best-Seller in U.K., Rises To No. 1. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2013-04-29. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  69. ↑ Various – Despicable Me 2: Original Motion Picture Soundtrack. discogs.com. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  70. ↑ Hans Zimmer – Man Of Steel - Original Motion Picture Soundtrack. discogs.com. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  71. ↑ Blurred Lines (feat. T.I. & Pharrell) – Single – Robin Thicke. [w:] iTunes [on-line]. itunes.apple.com. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  72. ↑ Gary Trust: Robin Thicke’s ‘Blurred Lines’ Hits No. 1 on Hot 100. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2013-06-12. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  73. ↑ Gary Trust: Chart Highlights: Robin Thicke’s ‘Blurred Lines’ Leads Pop Songs For 10th Week. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2013-09-09. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  74. ↑ Single Top 50. [w:] ARIA [on-line]. australian-charts.com, 2013-05-19. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  75. ↑ TOP 10 AIRPLAY // Week ending // 2013-05-21. [w:] EMA [on-line]. sa-ema.com, 2013-05-21. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  76. ↑ Billboard Canadian Hot 100. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2013-06-01. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  77. ↑ Single Top 40. [w:] Recorded Music NZ [on-line]. charts.org.nz, 2013-04-22. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  78. ↑ AUSTRIA TOP 40 - SINGLES TOP 75. [w:] Ö3 Austria Top 40 [on-line]. austriancharts.at, 2013-06-14. [dostęp 2015-01-07]. (niem.).
  79. ↑ ZPAV :: Bestsellery i wyróżnienia - AirPlays - Top - Archiwum – 22.06 – 28.06.2013. [w:] ZPAV [on-line]. bestsellery.zpav.pl, 2013-08-28. [dostęp 2015-01-07]. (pol.).
  80. ↑ 2013 Top 40 Official Singles Chart UK Archive. [w:] The Official Charts Company [on-line]. officialcharts.com, 2013-06-08. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  81. ↑ Paul Sexton: Robin Thicke’s ‘Blurred Lines’ Rushes To No. 1 in U.K., Daft Punk Retain Albums Chart Crown. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2013-06-03. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  82. ↑ Paul Sexton: Robin Thicke Retains No. 1 Slot on U.K. Singles Chart, Disclosure Beat QOTSA For No. 1 Album. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2013-06-10. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  83. ↑ Paul Grein: Chart Watch: The Top 10 Albums and Songs of 2013. [w:] Yahoo [on-line]. yahoo.com, 2014-01-02. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  84. ↑ Keith Caulfield: Justin Timberlake’s '20/20' 2013's Best Selling Album, ‘Blurred Lines’ Top Song. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2014-01-02. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  85. ↑ Daniel Lane: Blurred Lines gives Pharrell his second million seller in a month. [w:] The Official Charts Company [on-line]. officialcharts.com, 2013-07-17. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  86. ↑ Kevin Rutherford: Pharrell Debuts 24-Hour Music Video for ‘Happy’. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2013-11-21. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  87. ↑ Phil Gallo: Beyoncé Leads MTV VMAs With 8 Nominations. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2014-07-17. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  88. ↑ Daisy Wyatt: MTV VMAs 2014 nominations: Full list of nominees. [w:] The Independent [on-line]. independent.co.uk, 2014-08-24. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  89. ↑ Grammy Awards 2014: Full Nominations List. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2014-12-06. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  90. ↑ Tracy Brown: Oscars 2014: The complete list of nominees and winners. [w:] Los Angeles Times [on-line]. latimes.com, 2014-03-02. [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  91. ↑ Joe Fynch: Grammys 2015: And the Nominees Are…. [w:] Billboard [on-line]. billboard.com, 2014-12-05. [dostęp 2015-02-09]. (ang.).
  92. ↑ No More Lonely Nights For Sam Smith. grammy.com, 2015-02-09. [dostęp 2015-02-09]. (ang.).
  93. ↑ Sergiusz Królak: Pharrell Williams zapowiada nowy singiel. [w:] JazzSoul.pl [on-line]. jazzsoul.pl, 2015-06-16. [dostęp 2015-09-15]. (pol.).
  94. ↑ Tomasz Tlaga: Nowy utwór: Pharrell Williams „Freedom”. [w:] JazzSoul.pl [on-line]. jazzsoul.pl, 2015-07-01. [dostęp 2015-09-15]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Pharrell Williams
Albumy studyjne
Mixtape’y
Single
Inne single
Trasy koncertowe
Powiązane

Nagrody Grammy w kategorii Nagranie roku
1958−1979
1980−1999
2000−2019
od 2020

Nagrody Grammy w kategorii Najlepszy teledysk
Video roku
(1981−1982)
1983–1986
Najlepszy pomysł
na teledysk
(1987−1988)
1989–2009
od 2010

Single roku według magazynu Billboard
Laureaci nagrody MTV Video Music Award – teledysk męski
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pharrell_Williams&oldid=75064729”