Edward Hecht

Edward Hecht
	kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia	12 października 1899 ; Janów Lwowski
Data i miejsce śmierci	1940 ; Kalinin
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Jednostki	batalion KOP „Wołożyn”
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	;

Edward Hecht (ur. 12 października 1899 w Janowie Lwowskim, zm. 1940 w Kalininie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 12 października 1899 roku w Janowie Lwowskim, w rodzinie Ludwika i Anastazji z Dalcurów^[1]. W okresie I wojny światowej w Armii Austro-Węgier. Od 14 listopada 1918 ochotniczo w Wojsku Polskim, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej i obrony Lwowa. Od 15 lutego do 1 lipca 1920 był uczniem 25. klasy Szkoły Podchorążych w Warszawie^[2]. 9 listopada 1920 został mianowany podporucznikiem w piechocie z dniem 1 listopada 1920^[3]. 20 kwietnia 1921 zdał maturę w Gimnazjum Państwowym w Gródku Jagiellońskim^[4]. Ukończył studia prawnicze, uzyskując tytuł zawodowy magistra.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Baonie Szkolnym 12 Dywizji Piechoty, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 51 pułk piechoty Strzelców Kresowych^[5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 269. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 51 pułk piechoty Strzelców Kresowych w Brzeżanach^[6]. Następnie służył w 19 pułku piechoty Odsieczy Lwowa we Lwowie. Na porucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1921 roku w korpusie oficerów piechoty. W 1932 roku pełnił służbę w 3 pułku piechoty Legionów w Jarosławiu^[7]. 29 kwietnia 1933 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 49. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[8]^[9].

W marcu 1939 pełnił służbę w batalionie KOP „Iwieniec” na stanowisku dowódcy 2 kompanii granicznej „Raków”^[10]. We wrześniu 1939 roku w batalionie KOP „Wołożyn”^[1]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Kalininie (obecnie Twer) i pogrzebany w Miednoje. Od 2 września 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora^[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Walecznych dwukrotnie – 1921^[12]
Medal Niepodleglości – 27 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[13]
Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”^[14]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[1]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[1]
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”^[1]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 261.
↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 451.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 24 listopada 1920, s. 1229.
↑ Sprawozdanie 1921 ↓, s. 11, 15.
↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 164, 649.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 126.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 88, 533.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 29 kwietnia 1933, s. 115.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 40.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 932.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 62.
↑ M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636.

Bibliografia

Sprawozdanie Gimnazjum Państwowego w Gródku Jagiellońskim za rok szkolny 1920/21. Lwów: Druk. Piller - Neumann, 1921.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Zuzanna Gajowniczek, Bernadetta Gronek, Bernard Kayzer: Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Grzegorz Jakubowski (red.). T. 1 A–Ł. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2005. ISBN 83-89474-06-9.
Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Miednoje2005261-1] Księga Cmentarna Miednoje 2005 ↓, s. 261.

[CITEREFLenkiewiczSujkowskiZieliński1930451-2] Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 451.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_45_z_24_listopada_1920,_s._1229-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 24 listopada 1920, s. 1229.

[CITEREFSprawozdanie192111,_15-4] Sprawozdanie 1921 ↓, s. 11, 15.

[CITEREFSpis_oficerów1921164,_649-5] Spis oficerów 1921 ↓, s. 164, 649.

[CITEREFLista_starszeństwa1922126-6] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 126.

[CITEREFRocznik_Oficerski193288,_533-7] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 88, 533.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_6_z_29_kwietnia_1933,_s._115-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 29 kwietnia 1933, s. 115.

[CITEREFRybkaStepan200640-9] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 40.

[CITEREFRybkaStepan2006932-10] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 932.

[11] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_1_z_26_stycznia_1922,_s._62-12] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 62.

[13] M.P. z 1938 r. nr 177, poz. 323.

[14] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]