G.711 – Wikipedia, wolna encyklopedia

G.711 (rekomendacja ITU-T) – międzynarodowy standard modulacji sygnałów mowy w kanałach o prędkości transmisji do 64 kbit/s. Jest to modulacja impulsowo-kodowa (PCM) o częstotliwości próbkowania 8 kHz z rozdzielczością 8 bitów na próbkę. Biorąc pod uwagę twierdzenie Nyquista–Shannona o próbkowaniu, zgodnie z G.711 można kodować sygnały o szerokości pasma do 4 kHz.

Jest to podstawowa norma dla modulacji PCM wykorzystywana w telefonii cyfrowej, a także często stosowana w telefonii internetowej (VoIP).

Występują 2 odmiany tego kodeka:

Linki zewnętrzne

Obrazy

IEC, ISO, ITU-T, W3C, IETF	BMP GIF JBIG HDP JPEG JPEG 2000 JPEG XL MNG PCX PGF PNG SVG TIFF XPM HEVC
Pozostałe	APNG BPG DjVu EXR FLIF ICER MNG PGF QTVR WBMP WebP

ISO/IEC	MPEG-1 MPEG-2 MPEG-4 ASP H.264 (MPEG-4 AVC) H.265/HEVC H.266/VVC MPEG-5 Part1 EVC Part2 LC EVC MJPEG
ITU-T	H.120 H.261 H.262 H.263 H.264 H.265 H.266
SMPTE	VC-1 VC-2 VC-3 VC-5
Pozostałe	Apple Video AV1 AVS Bink Video Cinepak Daala Dirac DV DVI FFV1 HuffYUV Indeo Lagarith Pixlet ProRes QuickTime RealVideo RTVideo SheerVideo Smacker Theora Thor VP3 VP6 VP7 VP8 VP9 WMV XEB YULS

Audio

ISO/IEC	MP1 MP2 MP3 AAC AAC+
ITU-T	G.711 G.718 G.719 G.722 G.722.1 G.722.2 G.723 G.723.1 G.726 G.728 G.729 G.729.1
IETF	Opus iLBC
3GPP	AMR AMR-WB AMR-WB+ EVRC EVRC-B GSM-HR GSM-FR GSM-EFR
Pozostałe	ACELP AC-3 AC-4 ALAC Asao ATRAC CELT Codec2 DRA DTS FLAC iSAC Monkey’s Audio TTA MT9 Musepack OptimFROG OSQ QCELP RCELP RealAudio RTAudio SD2 SHN SILK Siren SMV Speex SVOPC TwinVQ VMR-WB Vorbis VSELP WavPack WMA MQA aptX

ISO/IEC	MPEG-ES MPEG-PS MPEG-TS ISO Motion JPEG 2000 MPEG-21 MPEG MP4 M4A
ITU-T	H.222.0 T.802
IETF	RTP
Pozostałe	3GP AMV ASF AIFF AVI AU BPG BMP DivX EVO Flash Video GXF IFF M2TS Matroska WebM MXF Ogg QuickTime RatDVD RealMedia WAV MOD VOB IFO BUP 22.2 E-AC-3 GSM RealAudio TAK TTA