Przejdź do zawartości

Ken Flach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ken Flach
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

24 maja 1963
Saint Louis

Data i miejsce śmierci

12 marca 2018
San Francisco

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1983

Zakończenie kariery

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

56 (9 grudnia 1985)

Australian Open

3R (1983, 1987)

Roland Garros

1R (1986, 1988)

Wimbledon

3R (1986–1989)

US Open

4R (1987)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

34

Najwyżej w rankingu

1 (14 października 1985)

Australian Open

SF (1987)

Roland Garros

QF (1985, 1986, 1988)

Wimbledon

W (1987, 1988)

US Open

W (1985, 1993)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Seul 1988 tenis ziemny
(gra podwójna)

Ken Flach, właśc. Kenneth Eliot Flach (ur. 24 maja 1963 w Saint Louis[1], zm. 12 marca 2018 w San Francisco[2]) – amerykański tenisista, złoty medalista olimpijski z Seulu (1988), czterokrotny zwycięzca turniejów wielkoszlemowych w deblu i dwukrotny triumfator rozgrywek miksta, lider rankingu deblowego ATP World Tour. Największe sukcesy osiągał wspólnie z Robertem Seguso.

Jego młodszy brat Doug również był profesjonalnym tenisistą.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Flach triumfował w 34 zawodach deblowych: 29 razy w parze z Robertem Seguso, 3 razy wspólnie z Rickiem Leachem i po razie z Toddem Witskenem oraz Janem Apellem.

Para Flach–Seguso wygrywała m.in. w wielkoszlemowych Wimbledonie (1987 i 1988) i US Open (1985). Na kortach w Nowym Jorku Amerykanie osiągnęli także finały w latach 1987 i 1989. W 1988 roku podczas igrzysk olimpijskich w Seulu debel zdobył złoty medal w rywalizacji gry podwójnej.

Razem z Leachem zwyciężył podczas US Open w sezonie 1993.

Wspólnie z Kathy Jordan wygrał w 1986 roku French Open i Wimbledon w rozgrywkach gry mieszanej.

W latach 1985–1991 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa – w 13 meczach deblowych odniósł 11 zwycięstw.

Przez 5 tygodni, na przełomie 1985 i 1986 roku, był liderem rankingu ATP deblistów. W rankingu singlowym najwyżej notowany na 56. pozycji (9 grudnia 1985).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra podwójna (2–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 8 czerwca 1986 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Kathy Jordan Rosalyn Fairbank
Australia Mark Edmondson
3:6, 7:6(3), 6:3
Zwycięzca 2. 6 lipca 1986 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Kathy Jordan Stany Zjednoczone Martina Navrátilová
Szwajcaria Heinz Günthardt
6:3, 7:6(7)

Gra podwójna (34–24)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 13 listopada 1983 Tajpej Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Australia Wally Masur
Australia Kim Warwick
6:7, 4:6
Zwycięzca 1. 27 maja 1984 Rzym Ceglana Stany Zjednoczone Robert Seguso Australia John Alexander
Stany Zjednoczone Mike Leach
3:6, 6:3, 6:4
Finalista 2. 15 lipca 1984 Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Robert Seguso Australia David Graham
Australia Laurie Warder
4:6, 6:7
Zwycięzca 2. 22 lipca 1984 Boston Ceglana Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Gary Donnelly
Portoryko Ernie Fernández
6:4, 6:4
Zwycięzca 3. 12 sierpnia 1984 Indianapolis Ceglana Stany Zjednoczone Robert Seguso Szwajcaria Heinz Günthardt
Węgry Balázs Taróczy
7:6, 7:5
Zwycięzca 4. 16 września 1984 Los Angeles Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Polska Wojciech Fibak
Stany Zjednoczone Sandy Mayer
4:6, 6:4, 6:3
Zwycięzca 5. 28 października 1984 Hongkong Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Australia Mark Edmondson
Australia Paul McNamee
6:7, 6:3, 7:5
Zwycięzca 6. 5 listopada 1984 Tajpej Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Drew Gitlin
Stany Zjednoczone Henry Pfister
6:1, 6:7, 6:2
Zwycięzca 7. 6 stycznia 1985 Londyn Masters WCT Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Szwajcaria Heinz Günthardt
Węgry Balázs Taróczy
6:3, 3:6, 6:3, 6:0
Finalista 3. 24 lutego 1985 La Quinta Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Szwajcaria Heinz Günthardt
Węgry Balázs Taróczy
6:3, 6:7, 3:6
Zwycięzca 8. 31 marca 1985 Fort Myers Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Sammy Giammalva Jr.
Stany Zjednoczone David Pate
3:6, 6:3, 6:3
Finalista 4. 7 kwietnia 1985 Chicago Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Johan Kriek
Francja Yannick Noah
6:3, 6:4, 5:7, 1:6, 4:6
Zwycięzca 9. 12 maja 1985 Forest Hills Ceglana Stany Zjednoczone Robert Seguso Brazylia Givaldo Barbosa
Stany Zjednoczone Ivan Kley
7:5, 6:2
Finalista 5. 19 maja 1985 Rzym Ceglana Stany Zjednoczone Robert Seguso Szwecja Anders Järryd
Szwecja Mats Wilander
6:4, 3:6, 2:6
Zwycięzca 10. 16 czerwca 1985 Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Robert Seguso Australia Pat Cash
Australia John Fitzgerald
3:6, 6:3, 16–14
Zwycięzca 11. 28 lipca 1985 Indianapolis Ceglana Stany Zjednoczone Robert Seguso Czechosłowacja Pavel Složil
Australia Kim Warwick
6:4, 6:4
Finalista 6. 11 sierpnia 1985 Stratton Mountain Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Scott Davis
Stany Zjednoczone David Pate
6:3, 6:7, 6:7
Zwycięzca 12. 18 sierpnia 1985 Montreal Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Szwecja Stefan Edberg
Szwecja Anders Järryd
5:7, 7:6, 6:3
Zwycięzca 13. 8 września 1985 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Francja Henri Leconte
Francja Yannick Noah
6:7, 7:6, 7:6, 6:0
Zwycięzca 14. 27 października 1985 Tokio Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Scott Davis
Stany Zjednoczone David Pate
4:6, 6:3, 7:6
Zwycięzca 15. 9 lutego 1986 Memphis Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Francja Guy Forget
Szwecja Anders Järryd
6:4, 4:6, 7:6
Zwycięzca 16. 30 marca 1986 Chicago Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Eddie Edwards
Paragwaj Francisco González
6:0, 7:5
Zwycięzca 17. 19 października 1986 Tokio Twarda Stany Zjednoczone Matt Anger Stany Zjednoczone Jimmy Arias
Stany Zjednoczone Greg Holmes
6:2, 6:3
Finalista 7. 8 marca 1987 Key Biscayne Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Paul Annacone
Christo Van Rensburg
2:6, 4:6, 4:6
Finalista 8. 26 kwietnia 1987 Seul Twarda Stany Zjednoczone Jim Grabb Stany Zjednoczone Eric Korita
Stany Zjednoczone Mike Leach
7:6, 1:6, 5:7
Zwycięzca 18. 5 lipca 1987 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Robert Seguso Hiszpania Sergio Casal
Hiszpania Emilio Sánchez
3:6, 6:7, 7:6, 6:1, 6:4
Finalista 9. 19 lipca 1987 Livingston Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Gary Donnelly
Stany Zjednoczone Greg Holmes
6:7, 3:6
Zwycięzca 19. 23 sierpnia 1987 Cincinnati Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Steve Denton
Australia John Fitzgerald
7:5, 6:3
Finalista 10. 13 września 1987 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Szwecja Stefan Edberg
Szwecja Anders Järryd
6:7, 2:6, 6:4, 7:5, 6:7
Finalista 11. 15 listopada 1987 Wembley Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Czechosłowacja Miloslav Mečíř
Czechosłowacja Tomáš Šmíd
5:7, 4:6
Finalista 12. 11 grudnia 1987 Londyn Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Czechosłowacja Miloslav Mečíř
Czechosłowacja Tomáš Šmíd
4:6, 5:7, 7:6, 3:6
Finalista 13. 28 marca 1988 Key Biscayne Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Australia John Fitzgerald
Szwecja Anders Järryd
6:7, 1:6, 5:7
Zwycięzca 20. 13 czerwca 1988 Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Robert Seguso Pieter Aldrich
Danie Visser
6:2, 7:6
Zwycięzca 21. 4 lipca 1988 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Robert Seguso Australia John Fitzgerald
Szwecja Anders Järryd
6:4, 2:6, 6:4, 7:6(3)
Finalista 14. 7 sierpnia 1988 Indianapolis Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Rick Leach
Stany Zjednoczone Jim Pugh
4:6, 3:6
Zwycięzca 22. 14 sierpnia 1988 Toronto Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Wielka Brytania Andrew Castle
Stany Zjednoczone Tim Wilkison
7:6, 6:3
Zwycięzca 23. 1 października 1988 Seul Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Hiszpania Sergio Casal
Hiszpania Emilio Sánchez
6:3, 6:4, 6:7(5), 6:7(1), 9:7
Zwycięzca 24. 13 listopada 1988 Wembley Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Martin Davis
Australia Brad Drewett
7:5, 6:2
Finalista 15. 20 listopada 1988 Detroit Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Rick Leach
Stany Zjednoczone Jim Pugh
4:6, 1:6
Zwycięzca 25. 23 kwietnia 1989 Tokio Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Kevin Curren
Stany Zjednoczone David Pate
7:6, 7:6
Zwycięzca 26. 20 sierpnia 1989 Cincinnati Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Pieter Aldrich
Danie Visser
6:4, 6:4
Finalista 16. 10 września 1989 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone John McEnroe
Australia Mark Woodforde
4:6, 6:4, 3:6, 3:6
Finalista 17. 8 października 1989 Orlando Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Scott Davis
Stany Zjednoczone Tim Pawsat
5:7, 7:5, 4:6
Finalista 18. 24 marca 1991 Miami Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Wayne Ferreira
Piet Norval
7:5, 6:7, 2:6
Zwycięzca 27. 5 maja 1991 Tampa Ceglana Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone David Pate
Stany Zjednoczone Richey Reneberg
6:7, 6:4, 6:1
Finalista 19. 21 lipca 1991 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Scott Davis
Stany Zjednoczone David Pate
4:6, 2:6
Zwycięzca 28. 11 sierpnia 1991 Cincinnati Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Kanada Grant Connell
Kanada Glenn Michibata
6:7, 6:4, 7:5
Zwycięzca 29. 18 sierpnia 1991 Indianapolis Twarda Stany Zjednoczone Robert Seguso Stany Zjednoczone Kent Kinnear
Stany Zjednoczone Sven Salumaa
7:6, 6:4
Finalista 20. 24 listopada 1991 Johannesburg Twarda (hala) Stany Zjednoczone Robert Seguso Australia John Fitzgerald
Szwecja Anders Järryd
4:6, 4:6, 6:2, 4:6
Zwycięzca 30. 22 marca 1992 Miami Twarda Stany Zjednoczone Todd Witsken Stany Zjednoczone Kent Kinnear
Stany Zjednoczone Sven Salumaa
6:4, 6:3
Finalista 21. 19 lipca 1992 Waszyngton Twarda Stany Zjednoczone Todd Witsken Stany Zjednoczone Bret Garnett
Stany Zjednoczone Jared Palmer
2:6, 3:6
Zwycięzca 31. 11 kwietnia 1993 Tokio Twarda Stany Zjednoczone Rick Leach Kanada Glenn Michibata
Stany Zjednoczone David Pate
2:6, 6:3, 6:4
Zwycięzca 32. 20 czerwca 1993 Manchester Trawiasta Stany Zjednoczone Rick Leach Stefan Kruger
Kanada Glenn Michibata
6:4, 6:1
Finalista 22. 22 sierpnia 1993 Indianapolis Twarda Stany Zjednoczone Rick Leach Stany Zjednoczone Scott Davis
Stany Zjednoczone Todd Martin
4:6, 4:6
Zwycięzca 33. 11 września 1993 US Open, Nowy Jork Twarda Stany Zjednoczone Rick Leach Czechy Martin Damm
Czechy Karel Nováček
6:7, 6:4, 6:2
Zwycięzca 34. 27 lutego 1994 Scottsdale Twarda Szwecja Jan Apell Stany Zjednoczone Alex O’Brien
Australia Sandon Stolle
6:0, 6:4
Finalista 23. 15 maja 1994 Coral Springs Ceglana Francja Stéphane Simian Lan Bale
Nowa Zelandia Brett Steven
3:6, 5:7
Finalista 24. 12 maja 1996 Pinehurst Ceglana Stany Zjednoczone David Wheaton Australia Pat Cash
Australia Patrick Rafter
2:6, 3:6

Starty wielkoszlemowe (gra podwójna)

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 1983 1984 1985 1986 1987 1988 1989 1990 1991 1991 1993 1994 1995 1996 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 3R 2R SF QF 1R 0 / 5 8–5
French Open 1R QF QF QF 2R 2R 2R 2R 1R 1R 1R 0 / 11 13–11
Wimbledon 3R 1R QF W W SF QF 3R 3R 2R 2R 1R 1R 2 / 13 30–11
US Open 1R 2R W F SF F 3R SF 2R W 1R QF 1R 2 / 13 37–10
Bilans spotkań 2–2 3–4 9–2 6–2 14–2 13–2 9–2 6–2 7–3 4–3 8–2 4–4 3–3 0–4 N/A 88–37

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     –, nie startował w turnieju głównym

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ken Flach Bio, Stats, and Results [online], Sports-Refence.com [dostęp 2015-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2013-02-06] (ang.).
  2. Tennis: Former Olympic doubles champion Flach dies, aged 54, reuters.com (dostęp: 13 marca 2018).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]