Język starosaksoński
Ten artykuł od 2010-12 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
język wymarły | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | osx | ||
| IETF | osx | ||
| Glottolog | olds1250 | ||
| Linguist List | osx | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język starosaksoński, język starosaski – język, którym posługiwali się Sasi i Anglowie we wczesnym średniowieczu. Bardzo wcześnie rozpadł się na dwie formy, które rozwinęły się w Anglii w język staroangielski, a w północnych Niemczech w język dolnoniemiecki.
Był bardzo blisko spokrewniony z językiem staroniderlandzkim. Część językoznawców uważa nawet, iż mógł być to ten sam język. Do dziś ich współczesne formy wykazują między sobą największą liczbę podobieństw wśród języków zachodniogermańskich.
Najstarsza poświadczona forma dolnoniemieckiego. Pierwszy raz poświadczony z IX wieku, po XII wieku przeszedł w język średnio-dolno-niemiecki[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Saskia Pronk-Tiethoff: The Germanic loanwords in Proto-Slavic. Rodopi, 2013-10-25, s. 12. ISBN 94-012-0984-7.