Juozas Tūbelis
W październiku 1929 | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 kwietnia 1882 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 września 1939 |
| minister rolnictwa | |
| Okres |
od 11 listopada 1918 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik |
powołanie funkcji |
| Następca | |
| minister edukacji | |
| Okres |
od 12 kwietnia 1919 |
| Przynależność polityczna |
Partia Postępu Narodowego |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| minister finansów | |
| Okres |
od 3 maja 1927 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| premier Litwy | |
| Okres |
od 23 września 1929 |
| Przynależność polityczna |
Związek Litewskich Narodowców |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| minister rolnictwa | |
| Okres |
od 24 marca 1938 |
| Przynależność polityczna |
Związek Litewskich Narodowców |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Juozas Tūbelis (ur. 9 kwietnia 1882 w Ilgalaukis k. Rakiszek, zm. 30 września 1939 w Kownie) - litewski polityk dwudziestolecia międzywojennego, wieloletni premier i lider partii tautininków, szwagier prezydenta Smetony.
W 1908 roku ukończył agronomię na uniwersytecie w Rydze, po czym pracował jako nauczyciel. W 1915 roku wcielono go do rosyjskiej armii, w 1918 roku powrócił na Litwę, gdzie został członkiem Taryby - odpowiadał za politykę edukacyjną.
11 listopada 1918 roku został mianowany ministrem rolnictwa, a od marca 1919 do czerwca 1920 roku stał na czele resortu oświaty. Powrócił do władzy po wojskowym przewrocie z 17 grudnia 1926 roku, zostając w maju 1927 roku ministrem finansów (będzie nim do marca 1938 roku).
23 września 1929 roku prezydent Smetona powołał go na premiera Litwy, którym pozostał do marca 1938 roku, sprawując ten urząd najdłużej w historii niezależnego państwa litewskiego. Od marca do grudnia 1938 roku kierował ministerstwem rolnictwa, po czym przeniesiono go na stanowisko dyrektora Narodowego Banku Litwy, które piastował do września 1939 roku.
Oprócz polityki zaangażowany w działalność społeczną i gospodarczą: przyczynił się do powstania licznych przedsiębiorstw na Litwie, m.in. Lietukis (1923), Maistas (1925), Lietuvos cukrus, Parama i Pienocentras (1926).
Został odznaczony m.in. estońskim Orderem Krzyża Orła I klasy (1932).