Ludwik Sendek

Ludwik Sendek
	podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1902 ; Krasiłów na Wołyniu
Data i miejsce śmierci	11 kwietnia 2004 ; Radom
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia
	;

Ludwik Sendek (ur. 31 marca^?/13 kwietnia 1902 w Krasiłowie na Podolu, zm. 11 kwietnia 2004^[1] w Radomiu) – podpułkownik Wojska Polskiego; żołnierz Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Życiorys

Harcerz, prekursor ruchu skautowskiego w rejonie Kozienic. Członek Polskiej Organizacji Wojskowej, 6 sierpnia 1919 decyzją Edwarda Rydza-Śmigłego otrzymał Krzyż tej organizacji. Od 11 listopada 1918 służył w 3 Pułku Ułanów Śląskich. 18 września 1919 został zwolniony, jako małoletni. Od 20 lipca do 20 grudnia 1920 był uczniem 31. klasy Szkoły Podchorążych w Warszawie^[2]. 1 grudnia 1920 został przeniesiony do rezerwy.

Ukończył Liceum Handlowe w Radomiu oraz Państwową Wyższą Szkołę Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda w Warszawie. 1 lipca 1931 jako pracownik kontraktowy został zatrudniony w Warsztatach Amunicyjnych Nr 1 w Warszawie-Powązkach na stanowisku pełniącego obowiązki kierownika warsztatu amunicji karabinowej. 1 grudnia 1932 powierzono mu obowiązki zastępcy kierownika Biura Produkcji. 7 marca 1935 został członkiem zwyczajnym SIMP.

29 stycznia 1932 został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z 2 stycznia 1932 i 59. lokatą w korpusie oficerów rezerwowych kawalerii. Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 3 puł w Tarnowskich Górach^[3]. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów uzbrojenia. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas lub w grupie oficerów „reklamowanych na 12 miesięcy”^[4].

Brał udział w wojnie obronnej 1939 roku, następnie przez Rumunię trafił do Tarbes we Francji i dalej promem do Wielkiej Brytanii. W Wielkiej Brytanii służył z załodze Pociągu Pancernego Nr 5. 8 października 1941, na własna prośbę, został urlopowany na okres jednego roku.

Na polecenie rządu brytyjskiego udał się do Stambułu, gdzie był specjalistą ds. amunicji^[5]. Po pogorszeniu się stosunków brytyjsko-tureckich wrócił do Wielkiej Brytanii, gdzie przebywał do końca wojny.

Władze ludowe pozbawiły go polskiego obywatelstwa. Przez krótki okres mieszkał w Australii, a następnie na wschodnim wybrzeżu USA. Do Polski wrócił w latach 80. i zamieszkał w Radomiu.

Od 1989 członek Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, a następnie Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych.

Minister obrony narodowej rozkazem personalnym nr 125 z 16 sierpnia 1991 mianował go na stopień majora, a decyzją nr 79/Komb. z 9 marca 2001 na stopień podpułkownika.

W 2002 Roland Semik i Wojciech Gorgul z Radomia wyczerpująco spisali jego losy w opracowaniu pt.: "Ppłk Ludwik Sendek — świadek i uczestnik migracji wojennej, zarobkowej i politycznej"^[6]. Otrzymali za to II wyróżnienie zespołowe w Konkursie "Historia Bliska" Ośrodka KARTA i Fundacji Batorego. Praca ta, a także archiwalne zdjęcia, dokumenty i kasety z zapisem rozmów znajdują się w Archiwum Ośrodka KARTA przy u. Narbutta 29 w Warszawie.

Ludwik Sendek był dwukrotnie żonaty. Zmarł w Domu Pomocy Społecznej Weterana Walki i Pracy w Radomiu.

Ordery i odznaczenia

Medal Niepodległości – 19 czerwca 1938 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[7]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 „Polska Swemu Obrońcy”
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” nr 61722

Zobacz też

Polskie pociągi pancerne

Przypisy

↑ Explore Billions of Historical Records — FamilySearch.org [online], www.familysearch.org [dostęp 2017-11-25] .
↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 456.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 109.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 194, 829.
↑ W międzyczasie uzyskał brytyjskie obywatelstwo.
↑ Komunikat Jury Konkursu "Historia Bliska" w 2002. [dostęp 2021-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-13)].
↑ M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Drela Anna, Konsul u jubilata, w: Echo Dnia z dnia 19.04.2002.
Drela Anna, Długowieczni, w: Echo Dnia nr 219 (398/38) z dnia 20.09.2002.
Gawlik M., Liceum im. dra T. Chałubińskiego w Radomiu - zarys historii, Radom 1995.
Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
Mazurkiewicz Mirosław, Jeszcze nie zagasły ogniska, Radom 2001.
Semik Roland, Gorgul Wojciech, Ppłk Ludwik Sendek — świadek i uczestnik migracji wojennej, zarobkowej i politycznej, Radom 2002.

[1] Explore Billions of Historical Records — FamilySearch.org [online], www.familysearch.org [dostęp 2017-11-25] .

[CITEREFLenkiewiczSujkowskiZieliński1930456-2] Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 456.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_3_z_1_lutego_1932_roku,_s._109-3] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 109.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934194,_829-4] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 194, 829.

[5] W międzyczasie uzyskał brytyjskie obywatelstwo.

[6] Komunikat Jury Konkursu "Historia Bliska" w 2002. [dostęp 2021-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-13)].

[7] M.P. z 1938 r. nr 140, poz. 245.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]