Mab (księżyc)
Zdjęcie ukazuje pierścienie i kilka księżyców Urana, w tym Mab (S/2003 U 1) | |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca | |
| Data odkrycia |
25 sierpnia 2003 |
| Tymczasowe oznaczenie |
S/2003 U1 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
97 736 km[1] |
| Mimośród |
0,0025[1] |
| Okres obiegu |
0,923 d[1] |
| Nachylenie do płaszczyzny równika planety |
0,134°[1] |
| Długość węzła wstępującego |
350,737°[1] |
| Argument perycentrum |
249,565°[1] |
| Anomalia średnia |
273,769°[1] |
| Własności fizyczne | |
| Średnica równikowa |
20 km |
| Powierzchnia |
~2 800 km² |
| Objętość |
~14 000 km³ |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,0047 m/s² |
| Prędkość ucieczki |
11 m/s |
| Albedo |
0,08 |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
24,0m |
| Temperatura powierzchni |
64 K |
Mab (Uran XXVI) – mały wewnętrzny księżyc Urana, będący księżycem pasterskim pierścienia mi. Został odkryty przez Marka R. Showaltera i in. w 2003 roku przy pomocy teleskopu Hubble’a.
Księżyc ten był zbyt mały i ciemny, by mogła go wykryć sonda Voyager 2 podczas swojego przelotu obok Urana. Jego orbita podlega silnym perturbacjom, których przyczyną jest najprawdopodobniej oddziaływanie z jednym bądź kilkoma sąsiednimi satelitami.
Nazwa pochodzi od Mab – królowej wróżek w folklorze angielskim, na jej temat Merkucjo wygłosił monolog w sztuce Williama Szekspira pt. „Romeo i Julia”. Wcześniej księżyc ten nosił tymczasowe oznaczenie S/2003 U1[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Hubble Uncovers Smallest Moons Yet Seen Around Uranus – Informacja o odkryciu, 25 września 2003