Przejdź do zawartości

Marija Boczkariowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marija Boczkariowa
Мария Бочкарёва
Ilustracja
Marija Boczkariowa
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

1889
Gubernia nowogrodzka

Data i miejsce śmierci

16 maja 1920 ?
Krasnojarsk lub Harbin

Przebieg służby
Lata służby

1914—1920

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Biała Armia

Jednostki

Rosyjskie bataliony kobiece

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż św. Jerzego III stopnia (Imperium Rosyjskie) Krzyż św. Jerzego IV stopnia (Imperium Rosyjskie) Medal św. Jerzego III stopnia (Imperium Rosyjskie) Medal św. Jerzego IV stopnia (Imperium Rosyjskie)

Marija Leontjewna Boczkariowa, ros. Мария Леонтьевна Бочкарёва (ur. 1889 we wsi Nikolskoje w guberni nowogrodzkiej, zm. prawdopodobnie 16 maja 1920 w Krasnojarsku) – rosyjska dowódczyni żeńskiego batalionu piechoty, sformowanego dla obrony Rosji w czasie I wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1914 roku za zgodą cara Mikolaja II wstąpiła do armii rosyjskiej. Za bohaterstwo w walkach była wielokrotnie nagradzana. Po rewolucji lutowej, w obliczu braków kadrowych w wojsku rzuciła pomysł tworzenia żeńskich jednostek. Pierwszy batalion pod dowództwem Boczkariowej, skupiający wyłącznie kobiety powstał 21 czerwca 1917 roku z ochotniczek w Petersburgu (pierwszy apel odbył się 21 czerwca przed soborem św. Izaaka), który został powołany przez Rząd Tymczasowy (29 czerwca powołanie zatwierdziła Rada Wojenna) i otrzymał oficjalną nazwę Pierwszy Kobiecy Oddział Śmierci. Jej adiutantem była Marija Skrydłowa – córka admirała. Batalion był w 1917 roku wizytowany przez gorącą orędowniczkę udziału kobiet w wojnie Emmeline Pankhurst i wziął udział w walkach na froncie. Jeden z oddziałów żeńskich, liczący 137 kobiet-żołnierzy, uczestniczył w obronie Pałacu Zimowego w Piotrogrodzie przed szturmem bolszewików w czasie rewolucji październikowej, ale poddał się bez walki.

Wiosną 1918 roku przez Władywostok wyjechała do USA, a następnie Wielkiej Brytanii, gdzie m.in. podczas spotkań z prezydentem Wilsonem i królem Jerzym V zabiegała o wsparcie w walce przeciwko bolszewikom. Powróciła do Rosji wraz z wojskami interwencyjnymi w sierpniu 1918 roku. Następnie przebywała na Syberii przy armii admirała Aleksandra Kołczaka.

7 stycznia 1920 roku została aresztowana przez Czeka. Prawdopodobnie została rozstrzelana przez bolszewików 16 maja 1920 roku, w Krasnojarsku[1][2][3].

Inną wersję podaje biograf S. Drokow, twierdząc, że z Krasnojarska wywiózł ją do Harbinu Żyd Izaak Lewin, który został później jej mężem[4].

Formalnie zrehabilitowana w 1992 roku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kobiety przeciw rewolucji (1) [dostęp 2019-09-21]
  2. Kobiety przeciw rewolucji (2) [dostęp 2019-09-21]
  3. Gdzie chłop nie chce… [dostęp 2019-09-21]
  4. S.W. Drokow, Мария Бочкарева: краткий биографический очерк русского воина, [w:] Русский исторический сборник, tom 2, Moskwa 2010, s. 195.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Swietłana Aleksijewicz – Wojna nie ma w sobie nic z kobiety. Wydawnictwo: Czarne, Listopad 2010; Seria: Reportaż; ISBN 978-83-7536-225-1; Liczba stron: 352; Tłumaczenie: Jerzy Czech