Przejdź do zawartości

Mistrzostwa Świata w Snookerze 2011

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrzostwa świata
2010 2011 2012
Ilustracja
Liczba uczestników

32

Miejsce

Anglia Crucible Theatre, Sheffield

Zwycięzca

Szkocja John Higgins

II miejsce

Anglia Judd Trump

Najwyższy break

138 Anglia Mark King
138 Ding Junhui

Rozegrane mecze

31

Crucible Theatre, miejsce rozgrywania turnieju
John Higgins – zwycięzca turnieju
Judd Trump – wicemistrz świata

Mistrzostwa Świata w Snookerze 2011 (ang. 2011 Betfred.com World Snooker Championship) – odbyły się w dniach 16 kwietnia2 maja 2011 w Crucible Theatre w Sheffield. Były ósmym, ostatnim turniejem rankingowym sezonu snookerowego 2010/2011.

Mecze kwalifikacyjne odbyły się w dniach 4-13 marca 2011 roku w World Snooker Academy w Sheffield.

Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Neil Robertson, jednak już w pierwszej rundzie odpadł z turnieju po porażce z Juddem Trumpem 8-10.

Tytuł mistrza świata po raz 4. w swojej karierze zdobył John Higgins, który w finałowym pojedynku pokonał 21-letniego Anglika Judda Trumpa 18:15.

W Polsce turniej transmitowała stacja Eurosport.

Podstawowe informacje

[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa te po raz 35. zostały rozegrane w Crucible Theatre. Debiutantami w zawodach byli: Andrew Pagett i Jimmy Robertson. W trakcie trwania turnieju zostało rozegranych 31 spotkań. Spośród startujących uczestników najwięcej tytułów mistrza świata zdobył Stephen Hendry (7), oprócz niego w zawodach brało udział ośmiu innych graczy, którzy w przeszłości zdobywali tytuł mistrza świata[1].

Organizacja turnieju

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

[2][3]

  • Zwycięzca: 250 000 £
  • Drugie miejsce: 125 000 £
  • Półfinalista: 52 000 £
  • Ćwierćfinalista: 24 050 £
  • Last 16: 16 000 £
  • Last 32: 12 000 £
  • Last 48: 8200 £
  • Last 64: 4600 £
  • Najwyższy break w fazie telewizyjnej: 10 000 £
  • Najwyższy break poza fazą telewizyjną: 1000 £
  • Łączna pula nagród: 1 111 000 £.

Punkty do rankingu

[edytuj | edytuj kod]
  • Zwycięzca turnieju otrzyma: 10000 punktów rankingowych,
  • Wicemistrz (runner up): 8000 punktów rankingowych,
  • Półfinaliści: 6400 punktów rankingowych,
  • Ćwierćfinaliści: 5000 punktów rankingowych,
  • Ostatnia 16: 3800 punktów rankingowych,
  • Ostatnia 32: 2800 punktów (w przypadku zawodników nierozstawionych) lub 1400 (w przypadku zawodników rozstawionych).

Punktowane były również poszczególne fazy kwalifikacji, przy czym jeżeli rozstawiony zawodnik (grający pierwszy mecz w eliminacjach) przegrywał spotkanie, wówczas dostawał połowę punktów przewidzianych za udział w danej fazie kwalifikacji. Punktacja prezentowała się następująco:

  • Ostatnia 48: 2300 punktów rankingowych (1150 dla zawodnika rozstawionego),
  • Ostatnia 64: 1800 punktów rankingowych (900),
  • Ostatnia 80: 1300 punktów rankingowych (650),
  • Ostatnia 96: 800 punktów rankingowych (400).

Wydarzenia związane z turniejem

[edytuj | edytuj kod]
  • Obrońca tytułu Neil Robertson odpadł już w I rundzie, przegrywając z Juddem Trumpem. Robertson dołączył do grona tych zawodników, którzy po pierwszym zwycięstwie w mistrzostwach świata w następnych mistrzostwach nie obronili tytułu.
  • Ronnie O’Sullivan wbił swojego setnego breaka 100-punktowego w Crucible Theatre w meczu I rundy. Jego rywalem był Dominic Dale, a O’Sullivan wygrał mecz 10-2.
  • Rory McLeod oraz Barry Hawkins po raz pierwszy w karierze awansowali do drugiej rundy Mistrzostw świata. McLeod pokonał Ricky Waldena 10-6, a Hawkins rozprawił się ze Stephenem Maguire’em 10-9.
  • W II rundzie turnieju Mark Selby ustanowił w spotkaniu ze Stephenem Hendrym dwa rekordy: został pierwszym snookerzystą w Crucible Theatre, który zdobył w jednym spotkaniu sześć brejków 100-punktowych oraz pobił rekord dotyczący 100-punktowych brejków w jednym sezonie – poprzedni należał właśnie do Stephena Hendry’ego, który zdobył 52 brejki w sezonie 1995/96, Mark Selby zdobył już 53 brejki 100-punktowe (do stanu 12:4 w drugiej rundzie) i ma szansę jeszcze to osiągnięcie poprawić.
  • Triumfator turnieju John Higgins sięgnął po tytuł snookerowego mistrza świata po raz czwarty. Poprzednio zwyciężał w 1998, 2007 oraz 2009 roku.

Zawodnicy

[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy rozstawieni

[edytuj | edytuj kod]

W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Następne 15 miejsc zostało obsadzonych według kolejności na liście rankingowej na sezon 2010/2011:

  1. Australia Neil Robertson (obrońca tytułu) (1R)
  2. Szkocja John Higgins MBE (W)
  3. Walia Mark J. Williams MBE (SF)
  4. Anglia Mark Selby (QF)
  5. Ding Junhui (SF)
  6. Szkocja Stephen Maguire (1R)
  7. Anglia Shaun Murphy (2R)
  8. Anglia Ali Carter (2R)
  9. Szkocja Graeme Dott (QF)
  10. Anglia Ronnie O’Sullivan MBE (QF)
  11. Irlandia Północna Mark Allen (QF)
  12. Anglia Peter Ebdon (1R)
  13. Szkocja Stephen Hendry MBE (2R)
  14. Anglia Jamie Cope (2R)
  15. Anglia Ricky Walden (1R)
  16. Hongkong Marco Fu (1R)

Zawodnicy nierozstawieni

[edytuj | edytuj kod]

Przebieg turnieju

[edytuj | edytuj kod]

Runda 1

[edytuj | edytuj kod]

N. Robertson – J. Trump

[edytuj | edytuj kod]

M. Fu – M. Gould

[edytuj | edytuj kod]

G. Dott – M. King

[edytuj | edytuj kod]

A. Carter – D. Harold

[edytuj | edytuj kod]

D. Junhui – J. Burnett

[edytuj | edytuj kod]

P. Ebdon – S. Bingham

[edytuj | edytuj kod]

S. Hendry – J. Perry

[edytuj | edytuj kod]

M. Selby – J. Robertson

[edytuj | edytuj kod]

M. Williams – R. Day

[edytuj | edytuj kod]

J. Cope – A. Pagett

[edytuj | edytuj kod]

M. Allen – M. Stevens

[edytuj | edytuj kod]

S. Maguire – B. Hawniks

[edytuj | edytuj kod]

S. Murphy – M. Campbell

[edytuj | edytuj kod]

R. O’Sullivan – D. Dale

[edytuj | edytuj kod]

R. Walden – R. McLeod

[edytuj | edytuj kod]

J. Higgins – S. Lee

[edytuj | edytuj kod]

Runda 2

[edytuj | edytuj kod]

J. Trump – M. Gould

[edytuj | edytuj kod]

G. Dott – A. Carter

[edytuj | edytuj kod]

D. Junhui – S. Bingham

[edytuj | edytuj kod]

S. Hendry – M. Selby

[edytuj | edytuj kod]

M. Williams – J. Cope

[edytuj | edytuj kod]

M. Allen – B. Hawkins

[edytuj | edytuj kod]

S. Murphy – R. O’Sullivan

[edytuj | edytuj kod]

R. McLeod – J. Higgins

[edytuj | edytuj kod]

Ćwierćfinały

[edytuj | edytuj kod]

J. Trump – G. Dott

[edytuj | edytuj kod]

D. Junhui – M. Selby

[edytuj | edytuj kod]

M. Williams – M. Allen

[edytuj | edytuj kod]

R. O’Sullivan – J. Higgins

[edytuj | edytuj kod]

Półfinały

[edytuj | edytuj kod]

J. Trump – D. Junhui

[edytuj | edytuj kod]

M. Williams – J. Higgins

[edytuj | edytuj kod]

Finał

[edytuj | edytuj kod]

J. Trump – J. Higgins

[edytuj | edytuj kod]

Drabinka turniejowa

[edytuj | edytuj kod]
Runda 1 (do 10 frejmów)Runda 2 (do 13 frejmów)Ćwierćfinały (do 13 frejmów)Półfinały (do 17 frejmów)Finał (do 18 frejmów)
AustraliaNeil Robertson8
AngliaJudd Trump 10
AngliaJudd Trump13
AngliaMartin Gould6
HongkongMarco Fu8
AngliaMartin Gould 10
AngliaJudd Trump13
SzkocjaGraeme Dott5
SzkocjaGraeme Dott10
AngliaMark King7
SzkocjaGraeme Dott13
AngliaAllister Carter11
AngliaAllister Carter10
AngliaDave Harold3
AngliaJudd Trump17
Ding Junhui15
Ding Junhui10
SzkocjaJamie Burnett2
Ding Junhui13
AngliaStuart Bingham12
AngliaPeter Ebdon8
AngliaStuart Bingham10
Ding Junhui13
AngliaMark Selby10
SzkocjaStephen Hendry10
AngliaJoe Perry9
SzkocjaStephen Hendry4
AngliaMark Selby13
AngliaMark Selby10
AngliaJimmy Robertson1
AngliaJudd Trump15
SzkocjaJohn Higgins18
WaliaMark J. Williams10
WaliaRyan Day5
WaliaMark J. Williams13
AngliaJamie Cope4
AngliaJamie Cope10
WaliaAndrew Pagett7
WaliaMark J. Williams13
Irlandia PółnocnaMark Allen5
Irlandia PółnocnaMark Allen10
WaliaMatthew Stevens9
Irlandia PółnocnaMark Allen13
AngliaBarry Hawkins12
SzkocjaStephen Maguire9
AngliaBarry Hawkins10
WaliaMark J. Williams14
SzkocjaJohn Higgins17
AngliaShaun Murphy10
SzkocjaMarcus Campbell1
AngliaShaun Murphy10
AngliaRonnie O’Sullivan13
AngliaRonnie O’Sullivan10
WaliaDominic Dale2
AngliaRonnie O’Sullivan10
SzkocjaJohn Higgins13
AngliaRicky Walden6
AngliaRory McLeod10
AngliaRory McLeod7
SzkocjaJohn Higgins13
SzkocjaJohn Higgins10
AngliaStephen Lee5

Finał

[edytuj | edytuj kod]
Finał: Lepszy z 35 frame’ów
Sheffield1 i 2 maja 2011. Sędzia: Holandia Jan Verhaas
John Higgins
Szkocja
18–15 Judd Trump
Anglia
1 maja
Sesja popołudniowa: 19-64(46), 1-76(46), 73(37)-38, 74(61)-54(49), 115(51, 64)-5, 0-113(102), 69(42)-68(64), 19-56(47)
Sesja wieczorna: 64(60)-20, 45(45)-67(30, 32), 0-68(58), 0-127(103), 63(31)-38, 64(31)-25, 18-77(49), 9-60(48), 36-69(49)
2 maja
Sesja popołudniowa:64 (59)-8, 0-113 (104), 97 (97)-0, 0-99 (99), 59 (47)-55 (37), 93 (93)-35 (35), 113 (113)-1, 77 (57)-8
Sesja wieczorna: 66(62)-38, 0-78, 38-60, 64-5, 65-35, 52-75(70), 64(50)-44, 62-61
113 Najwyższy break 104
1 100+ breaki 3
9 50+ breaki 6

Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego

[edytuj | edytuj kod]

[4][5]

Snookerzysta Breaki
Ding Junhui 138, 128, 121, 119, 117, 114, 102
Anglia Mark King 138
Walia Mark J. Williams 137, 125, 115, 113, 109, 106, 105, 104, 103
Szkocja John Higgins 135, 132, 131, 124, 123, 121, 120, 113, 101
Anglia Stuart Bingham 134, 101
Szkocja Stephen Hendry 133, 117, 114
Anglia Mark Selby 129, 127, 125, 124, 117, 108, 107, 100
Anglia Ronnie O’Sullivan 128, 119, 116, 115, 113, 105, 100
Australia Neil Robertson 127, 100
Szkocja Graeme Dott 122, 120, 111, 102
Anglia Judd Trump 123, 122, 110, 108, 105, 104, 104, 103, 102, 102
Anglia Barry Hawkins 117
Anglia Allister Carter 115, 112, 104
Hongkong Marco Fu 115, 100
Irlandia Północna Mark Allen 114, 103, 102, 100
Anglia Stephen Lee 101
Anglia Shaun Murphy 100

Statystyki turnieju

[edytuj | edytuj kod]

Statystyki pierwszej rundy

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 17 53,12%
Szkocja Szkocja 6 18,75%
Walia Walia 5 15,61%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 3,13%
Chiny 1 3,13%
Australia Australia 1 3,13%
Hongkong Hongkong 1 3,13%
  • Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 11
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 5
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 250 (304)
  • Średnia liczba partii w meczu: 15,62
  • Najwyższe zwycięstwo: 10-1
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3


Statystyki drugiej rundy

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 10 62,5%
Szkocja Szkocja 3 18,75%
Walia Walia 1 6,25%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 6,25%
Chiny 1 6,25%
  • Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 5
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 7
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 170 (200)
  • Średnia liczba partii w meczu: 21,25
  • Najwyższe zwycięstwo: 13-4
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2


Statystyki ćwierćfinałów

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 3 37,5%
Szkocja Szkocja 2 25%
Walia Walia 1 12,5%
Irlandia Północna Irlandia Północna 1 12,5%
Chiny 1 12,5%
  • Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 7
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 82 (100)
  • Średnia liczba partii w meczu: 20,5
  • Najwyższe zwycięstwo: 13-5
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0


Statystyki półfinałów

[edytuj | edytuj kod]
Państwo Il. zawodników % zawodników
Anglia Anglia 1 25%
Szkocja Szkocja 1 25%
Walia Walia 1 25%
Chiny 1 25%
  • Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
  • Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
  • Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 1
  • Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
  • Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 63 (66)
  • Średnia liczba partii w meczu: 14,5
  • Najwyższe zwycięstwo: 17-14
  • Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0


Runda pre-eliminacyjna

[edytuj | edytuj kod]

[6]

Runda 1

[edytuj | edytuj kod]
Nr Zawodnik Wynik Zawodnik
1 Anglia Sam Baird 5 – 1 Anglia Colin Mitchell
2 Anglia Tony Brown 2 – 5 Anglia Ali Bassiri
3 Indie David Singh 4 – 5 Anglia David Gray
4 Anglia Ian Stark 5 – 2 Anglia Paul Cavney
5 Anglia Philip Minchin 0 – 5 Anglia Stephen Rowlings
6 Anglia Tony Knowles 4 –5 Anglia Del Smith
7 Anglia Les Dodd 4 – 5 Anglia Stephen Ormerod

Runda 2

[edytuj | edytuj kod]
Nr Zawodnik Wynik Zawodnik
8 Anglia Neil Selman 3 – 5 Anglia Sam Baird
9 Anglia Ali Bassiri 0 – 5 Anglia David Gray
10 Anglia Ian Stark 0 – 5 Anglia Stephen Rowlings
11 Anglia Del Smith 5 – 0 Anglia Stephen Ormerod

Kwalifikacje

[edytuj | edytuj kod]

Runda 1

[edytuj | edytuj kod]

[7]

Nr Zawodnik Wynik Zawodnik
12 Anglia Reanne Evans 6 – 10 Anglia Sam Baird
13 Brak gracza w/o Anglia David Gray
14 Walia Jak Jones 3 – 10 Anglia Stephen Rowlings
15 Brak gracza w/o Anglia Del Smith

Rundy 2-5

[edytuj | edytuj kod]
  Runda 2[8]
Do 10 frejmów
  Runda 3[9][10]
Do 10 frejmów
  Runda 4[11]
Do 10 frejmów
  Runda 5[12][13]
Do 10 frejmów
                               
Anglia  Kyren Wilson 10   Irlandia Północna  Joe Swail 6   Anglia  Rory McLeod 10   Anglia  Mark Davis 5
Irlandia Północna  Dermot McGlinchey 5   Anglia  Kyren Wilson 10   Anglia  Kyren Wilson 3   Anglia  Rory McLeod 10
 Liu Song 10   Anglia  Adrian Gunnell 9   Anglia  Mark Joyce 6   Anglia  Joe Perry 10
Irlandia  Michael Judge 8    Liu Song 10    Liu Song 10    Liu Song 6
Tajlandia  James Wattana 10   Anglia  Andy Hicks 2   Szkocja  Jamie Burnett 10    Liang Wenbo 7
Anglia  Justin Astley 3   Tajlandia  James Wattana 10   Tajlandia  James Wattana 8   Szkocja  Jamie Burnett 10
Tajlandia  T. Thirapongpaiboon 8   Anglia  Alfie Burden 7   Anglia  Mike Dunn 10   Anglia  Mark King 10
Anglia  Sam Baird 10   Anglia  Sam Baird 10   Anglia  Sam Baird 9   Anglia  Mike Dunn 5
Szkocja  James McBain 10   Anglia  Ian McCulloch 5   Anglia  Michael Holt 10   Walia  Dominic Dale 10
Tajlandia  Issara Kachaiwong 9   Szkocja  James McBain 10   Szkocja  James McBain 8   Anglia  Michael Holt 6
Brazylia  Igor Figueiredo 5   Anglia  Joe Jogia 10   Anglia  Robert Milkins 10   Anglia  Martin Gould 10
Irlandia  Joe Delaney 10   Irlandia  Joe Delaney 4   Anglia  Joe Jogia 4   Anglia  Robert Milkins 6
 Liu Chuang 10   Anglia  Jimmy White 9   Anglia  Tom Ford 8   Walia  Ryan Day 10
Anglia  David Gray 3    Liu Chuang 10    Liu Chuang 10    Liu Chuang 7
Irlandia  David Morris 8   Anglia  Barry Pinches 7   Anglia  Peter Lines 6   Anglia  Judd Trump 10
Anglia  David Gilbert 10   Anglia  David Gilbert 10   Anglia  David Gilbert 10   Anglia  David Gilbert 4
Anglia  Paul Davison 10   Szkocja  Anthony McGill 7   Irlandia  Fergal O’Brien 10   Walia  Matthew Stevens 10
Anglia  Stephen Rowlings 5   Anglia  Paul Davison 10   Anglia  Paul Davison 4   Irlandia  Fergal O’Brien 9
Irlandia Północna  Patrick Wallace 10   Anglia  Rod Lawler 5   Anglia  Matthew Selt 10   Szkocja  Marcus Campbell 10
Anglia  Del Smith 2   Irlandia Północna  Patrick Wallace 10   Irlandia Północna  Patrick Wallace 9   Anglia  Matthew Selt 6
Walia  Michael White 10   Anglia  Matthew Couch 3   Anglia  Anthony Hamilton 10   Anglia  Barry Hawkins 10
Anglia  Adam Wicheard 2   Walia  Michael White 10   Walia  Michael White 7   Anglia  Anthony Hamilton 5
Anglia  Liam Highfield 8   Anglia  Jack Lisowski 10   Anglia  Steve Davis 10   Anglia  Stephen Lee 10
Anglia  Kuldesh Johal 10   Anglia  Kuldesh Johal 7   Anglia  Jack Lisowski 9   Anglia  Steve Davis 2
Anglia  Simon Bedford 10   Walia  Jamie Jones 10   Anglia  Dave Harold 10   Irlandia Północna  Gerard Greene 9
Tajlandia  Noppon Saengkham 3   Anglia  Simon Bedford 6   Walia  Jamie Jones 9   Anglia  Dave Harold 10
Anglia  Ben Woollaston 10   Anglia  Stuart Pettman 10   Szkocja  Alan McManus 10   Anglia  Stuart Bingham 10
Anglia  Jamie O’Neill 8   Anglia  Ben Woollaston 5   Anglia  Stuart Pettman 8   Szkocja  Alan McManus 2
Walia  Andrew Pagett 10   Belgia  Bjorn Haneveer 4   Anglia  Nigel Bond 9   Anglia  Andrew Higginson 6
 Zhang Anda 6   Walia  Andrew Pagett 10   Walia  Andrew Pagett 10   Walia  Andrew Pagett 10
 Xiao Guodong 10   Anglia  Jimmy Robertson 10   Malta  Tony Drago 8   Irlandia  Ken Doherty 6
Norwegia  Kurt Maflin 9    Xiao Guodong 9   Anglia  Jimmy Robertson 10   Anglia  Jimmy Robertson 10

Breaki stupunktowe kwalifikacji

[edytuj | edytuj kod]

[14][15][16]

Snookerzysta Breaki
Tajlandia James Wattana 141
Xiao Guodong 135, 108, 106, 100
Anglia Sam Baird 133, 125, 120, 103
Szkocja Jamie Burnett 132, 129, 118, 118, 115
Norwegia Kurt Maflin 130, 114
Anglia Rory McLeod 130
Anglia David Gilbert 129
Walia Matthew Stevens 129
Liu Chuang 127
Szkocja Anthony McGill 127
Anglia Paul Davison 127, 109, 103
Walia Ryan Day 127, 122
Anglia Stuart Bingham 126, 114
Irlandia Północna Gerard Greene 124
Irlandia Północna Joe Swail 124
Anglia Matthew Selt 123, 101, 100
Anglia Michael Holt 123, 113
Anglia Ian McCulloch 122
Anglia Jack Lisowski 121
Irlandia Północna Patrick Wallace 119, 115, 100, 100
Liu Song 117
Anglia Andy Hicks 116
Anglia Kuldesh Johal 113, 112, 107
Anglia David Gray 113, 112
Tajlandia Thanawat Thirapongpaiboon 112
Szkocja James McBain 112
Anglia Tom Ford 112
Anglia Jamie O’Neill 111
Anglia Barry Pinches 111
Anglia Jimmy Robertson 111
Irlandia Ken Doherty 109, 102
Anglia Stephen Rowlings 108
Walia Dominic Dale 108, 101
Walia Michael White 107, 105
Irlandia Fergal O’Brien 106, 100
Anglia Steve Davis 105, 101
Anglia Stephen Lee 105
Anglia Anthony Hamilton 103
Anglia Kyren Wilson 102
Zhang Anda 101
Anglia Mike Dunn 101
Liang Wenbo 101
Anglia Judd Trump 100

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Steve Davis (6), Ronnie O’Sullivan (3), John Higgins (3), Mark Williams (2), Ken Doherty (1), Graeme Dott (1), Shaun Murphy (1), Peter Ebdon (1) i Neil Robertson (1).
  2. worldsnooker.com: Prize Money. World Professional Billiards and Snooker Association. [dostęp 2011-07-19].
  3. Prize Money. global-snooker.com. [dostęp 2011-07-19].
  4. TV stages century breaks. globalsnooker.com. [dostęp 2011-04-21].
  5. Breaki 100-punktowe. worldsnooker.com. [dostęp 2011-06-06]. (ang.).
  6. 147.pl: Mistrzostwa świata coraz bliżej. Czas na kwalifikacje. [dostęp 2011-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  7. 147.pl: Reanne nie podołała…. [dostęp 2011-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  8. Pierwsza runda kwalifikacji do MŚ za nami. 147.com.pl. [dostęp 2011-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  9. Wanda: Mistrzostwa świata – kwalifikacje. Zwycięski marsz Jamesa Wattany i Sama Bairda. 147.pl. [dostęp 2011-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  10. Wanda: Jack Lisowski zagra ze Steve’em Davisem. 147.pl. [dostęp 2011-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  11. Wanda: Mistrzostwa świata – kwalifikacje. Doświadczenie górą. 147.pl. [dostęp 2011-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  12. Mistrzostwa świata: ostatnia runda kwalifikacji. 147.pl. [dostęp 2011-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  13. Davis rozbity w pył. Dwóch debiutantów w Crucible. Eurosport. [dostęp 2011-03-14]. (pol.).
  14. 147.com.pl: Mistrzostwa świata (kwalifikacje). [dostęp 2011-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
  15. globalsnooker: Breaki 100-punktowe pre-eliminacji. [dostęp 2011-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (ang.).
  16. globalsnooker: Breaki 100-punktowe kwalifikacji. [dostęp 2011-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-18)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]