Niebieska Przełęcz
Wschodnia grań Świnicy. Widok z Gładkiej Przełęczy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2230 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
7 sierpnia 1906 |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Tatr | |
Położenie na mapie Karpat | |
Niebieska Przełęcz (niem. Mittlere Seealmscharte, słow. Niebieska štrbina, węg. Niebieska-csorba[1]) – położona na wysokości 2230 m (lub według innych źródeł 2225 m) wąska przełączka we wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, znajdująca się pomiędzy Niebieską Turnią (2258 m) na zachodzie a Zawratową Turnią (2247 m) na wschodzie. Stoki południowe spod przełęczy opadają do Dolinki pod Kołem w Dolinie Pięciu Stawów Polskich, sporo poniżej przełęczy prowadzi nimi czerwony szlak turystyczny z Kasprowego Wierchu na Zawrat. Stoki północne spod przełęczy opadają urwiskami do Mylnej Kotlinki w Dolinie Zielonej Gąsienicowej[2].
Najłatwiej jest osiągalna z Zawratu przez Zawratową Turnię – droga zajmuje 30 min. Na Niebieską Przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny, jest ona więc dostępna jedynie dla taterników, czasami zjeżdżają z niej narciarze (zjazd bardzo trudny, 4 stopień trudności)[3].
Pierwsze wejścia:
- latem: Mieczysław Świerz i Tadeusz Świerz, 7 sierpnia 1906 r.,
- zimą: Józef Oppenheim, Mieczysław Świerz i Władysław Ziętkiewicz, 14 kwietnia 1921 r.[3]
Podobnie jak w przypadku pozostałych pobliskich obiektów nazwa pochodzi nie od barwy niebieskiej, ale od góralskiego nazwiska Niebies[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2016-03-20] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ Orla Perć. Mapa 1: 5 000, Warszawa-Zielona Góra-Zakopane: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-42-X.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Liliowe – Mały Kościelec, t. 1, Warszawa: Sport i Turystyka, 1951.