Ołeksandr Dołhopołow
Ołeksandr Dołhopołow, Aegon Championships 2015 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 listopada 1988 |
| Wzrost |
180 cm |
| Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2006 |
| Zakończenie kariery |
2021 |
| Trener |
Jack Reader |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
3 |
| Najwyżej w rankingu |
13 (16 stycznia 2012) |
| Australian Open |
QF (2011) |
| Roland Garros |
3R (2010, 2011) |
| Wimbledon |
3R (2013, 2014) |
| US Open |
4R (2011, 2017) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
1 |
| Najwyżej w rankingu |
42 (9 stycznia 2012) |
| Australian Open |
2R (2011, 2014) |
| Roland Garros |
2R (2010–2012) |
| Wimbledon |
1R (2010, 2016) |
| US Open |
1R (2010–2013, 2016) |
| Strona internetowa | |
Ołeksandr Dołhopołow (ukr.: Олександр Долгополов; ros.: Александр Долгополов, Aleksandr Dołgopołow, ur. 7 listopada 1988 w Kijowie) – ukraiński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.
Jego ojciec, który trenował Dołhopołowa do 2007 roku, był wcześniej trenerem ukraińskiego tenisisty Andrija Medwediewa.
Kariera tenisowa
[edytuj | edytuj kod]Karierę tenisową rozpoczął w 2006 roku.
Największym sukcesem w karierze Ukraińca jest awans do ćwierćfinału wielkoszlemowego Australian Open z 2011 roku[1]. Po drodze wyeliminował m.in. w III rundzie Jo-Wilfrieda Tsongę, natomiast w IV rundzie rozstawionego z nr 4. Robina Söderlinga[2]. Spotkanie o półfinał imprezy przegrał z Andym Murrayem. Następnie w lutym Dołhopołow doszedł do finału w Costa do Sauipe na nawierzchni ziemnej. Mecz o tytuł przegrał z Nicolásem Almagro. W następnym miesiącu Dołhopołow wygrał turniej z cyklu rangi ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells w konkurencji gry podwójnej. Wspólnie z Xavierem Malisse pokonali w finale Szwajcarów Rogera Federera i Stanislasa Wawrinkę. Pod koniec lipca Ukrainiec odniósł zwycięstwo po raz pierwszy w turnieju rangi ATP World Tour w grze pojedynczej, podczas rywalizacji w Umagu. W drodze po tytuł pokonał m.in. Juana Carlosa Ferrero, a w finale Marina Čilicia.
W styczniu 2012 roku, podczas imprezy w Brisbane, Dołhopołow osiągnął pierwszy w karierze finał na kortach twardych, w którym musiał uznać wyższość Andy’ego Murraya. Drugi tytuł w singlu zdobył w sierpniu w Waszyngtonie, pokonując w finale Tommy’ego Haasa 6:7(7), 6:4, 6:1. Pod koniec października tenisista ukraiński doszedł do finału w Walencji, gdzie nie sprostał Davidowi Ferrerowi.
W lutym 2014 roku Dołhopołow awansował do finału w Rio de Janeiro, po wyeliminowaniu m.in. w półfinale Davida Ferrera. Spotkanie o tytuł przegrał z Rafaelem Nadalem.
W styczniu 2015 roku Ukrainiec doszedł do finału gry podwójnej w Brisbane wspólnie z Keim Nishikorim. Para przegrała mecz o tytuł z Jamiem Murrayem i Johnem Peersem.
W 2016 roku razem z Eliną Switoliną osiągnął finał rozgrywek o Puchar Hopmana.
Trzeci singlowy turniej tenisista ukraiński wygrał w lutym 2017 na kortach ziemnych w Buenos Aires, nie tracąc po drodze żadnego seta. W finale wyeliminował 7:6(4), 6:4 Keiego Nishikoriego. W lipcu Dołgopołow został finalistą zawodów w Båstad, gdzie w meczu ćwierćfinałowym obronił dwie piłki meczowe przeciwko Karenowi Chaczanowowi zwyciężając 7:6(5), 3:6, 7:6(2)[3]. Spotkanie o tytuł przegrał z Davidem Ferrerem. Na początku października Ukrainiec w Shenzhen zagrał w finale, doznając porażki z Davidem Goffinem.
W maju 2018 uległ Novakowi Đokoviciowi w I rundzie w Rzymie. Wkrótce doznał poważnej kontuzji prawego nadgarstka, wymagającej zabiegu chirurgicznego. Powrót do tenisa uniemożliwił kolejny uraz i ostatecznie wspomniana porażka w Rzymie okazała się ostatnim zawodowym występem Dołhopołowa. Na przełomie kwietnia i maja 2021 ogłosił zakończenie kariery sportowej[4].
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był 16 stycznia 2012 roku na 13. miejscu. Tydzień wcześniej osiągnął także 42. lokatę w rankingu deblistów.
Finały w turniejach ATP World Tour
[edytuj | edytuj kod]| Legenda |
| Wielki Szlem |
| ATP World Tour Finals |
| ATP World Tour Masters 1000 |
| Igrzyska olimpijskie |
| ATP World Tour 500 |
| ATP World Tour 250 |
Gra pojedyncza (3–6)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 12 lutego 2011 | Costa do Sauipe | Ceglana | 3:6, 6:7(3) | |
| Zwycięzca | 1. | 31 lipca 2011 | Umag | Ceglana | 6:4, 3:6, 6:3 | |
| Finalista | 2. | 8 stycznia 2012 | Brisbane | Twarda | 1:6, 3:6 | |
| Zwycięzca | 2. | 5 sierpnia 2012 | Waszyngton | Twarda | 6:7(7), 6:4, 6:1 | |
| Finalista | 3. | 27 października 2012 | Walencja | Twarda (hala) | 1:6, 6:3, 4:6 | |
| Finalista | 4. | 23 lutego 2014 | Rio de Janeiro | Ceglana | 3:6, 6:7(3) | |
| Zwycięzca | 3. | 19 lutego 2017 | Buenos Aires | Ceglana | 7:6(4), 6:4 | |
| Finalista | 5. | 23 lipca 2017 | Båstad | Ceglana | 4:6, 4:6 | |
| Finalista | 6. | 1 października 2017 | Shenzhen | Twarda | 4:6, 7:6(5), 3:6 |
Gra podwójna (1–1)
[edytuj | edytuj kod]| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 20 marca 2011 | Indian Wells | Twarda | 6:4, 6:7(5), 10–7 | ||
| Finalista | 1. | 11 stycznia 2015 | Brisbane | Twarda | 3:6, 6:7(4) |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Australian Open. Dołhopołow sukces zawdzięcza rozstaniu z ojcem. sport.pl. [dostęp 2011-01-24]. (pol.).
- ↑ Australian Open. Porażka Söderlinga. Sensacyjny ćwierćfinalista. gazeta.pl. [dostęp 2011-01-24]. (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Bastad: David Ferrer i Ołeksandr Dołgopołow obronili meczbole, Fernando Verdasco wziął rewanż na Albercie Ramosie – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 21 lipca 2017 [dostęp 2017-11-14] (pol.).
- ↑ James Buddell: Tribute: Alexandr Dolgopolov Retires From Professional Tennis. ATP Tour, 2021-05-01. [dostęp 2021-05-06]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-28] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-28] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-28] (ang.).