Pałac w Luboradzu
Zamek w Luboradzu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Luboradz 4 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
XV wiek |
| Ważniejsze przebudowy |
XVII, XVIII, XIX, XX w. |
| Pierwszy właściciel |
Nicolaus von Sachenkrirch |
| Kolejni właściciele |
Otto v. Nostitz (1608-64), Christoph v. Nostitz (1643-1712), v. Schweinichen |
Położenie na mapie gminy Mściwojów | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu jaworskiego | |
Pałac w Luboradzu – zabytkowy[2] pałac w Luboradzu (województwo dolnośląskie) powstał w latach 1681–1686 w wyniku przebudowy istniejącego tu wcześniej dworu obronnego. W XVIII, XIX i XX wieku był przebudowywany, po raz ostatni w latach 1938–1944 według projektu Augusta Wilhelma Hogreve’a.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwotnie w tym miejscu istniał dwór obronny z XVI wieku[3]. Budynek ten w latach w 1681-1686 został gruntownie przebudowany na potężny pałac o barokowej formie[3]. W XVIII i XIX wieku budowla była przerabiana i restaurowana[3]. W latach 1938–1944 budynek został przebudowany według projektu Augusta Wilhelma Hogreve’a[3]. Po 1945 roku pałac był w dobrym stanie i należał do Urzędu Gminy w Mściwojowie[3]. W latach 1961–1963, oraz 1983–1984 budynek był remontowany, obecnie jest w złym stanie technicznym[3].
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Pałac jest dwutraktową, czteroskrzydłową budowlą z niewielkim dziedzińcem, posiada dwie kondygnacje i kryty jest dachami dwuspadowymi[3]. Nad wejściem od strony dziedzińca zachował się kartusz[3] z herbami Christopha Wazlawa von Nostitz (1643-1712)[4] (L) i Marie Juliane von Tschetschau-Mettich (P)[5]. Wschodnia elewacja z portalem bramnym i balkonem ponad dawną fosą podobna jest do wystroju zewnętrznego wczesnorenesansowych pałaców miejskich Starej Kastylii. W zachodniej części widoczne są na elewacjach relikty ozdób sgraffitowych w stylu renesansowo-manierystycznym[3]. Wewnątrz znajduje się sala balowa z portretami właścicieli pałacu pochodząca z końca XVII wieku oraz polichromowane, renesansowe stropy belkowe w kilku pomieszczeniach[3]. Od południa z budowlą sąsiadują pozostałości po parku oraz dawne budynki dworskie: stajnie i domy[3]. Pałac jest częściowo zrujnowany[3]. Obecnie są prowadzone prace renowacyjne wykonywane na zlecenie właściciela.
Przy pałacu znajdują się figury śś. Floriana[6] z herbem von Nostitz na cokole oraz Jana Nepomucena z herbem von Frankenberg na cokole[7][8].
-
Herb von Nostitz
-
Herb von Mettich
-
Herb hr. von Frankenberg
-
Figury śś. Floriana i Nepomucena
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 33. [dostęp 2017-03-19].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo dolnośląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, s. 230–236. ISBN 978-83-89102-63-8.
- ↑ Małgorzata Stankiewicz: Pałac w Luboradzu - ciąg reprezentacyjny i dekoracja malarska. slask-zabytki.blogspot.com. [dostęp 2023-04-07]. (pol.).
- ↑ Maria Juliana von Nostitz-Rokitniz. geni.com. [dostęp 2023-04-07]. (pol.).
- ↑ Figura św.Floriana. [dostęp 2024-08-31].
- ↑ Herb na cokole pomnika. [dostęp 2024-08-31].
- ↑ Pałac w Luboradzu. [dostęp 2024-08-31].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Romuald Łuczyński: Zamki, dwory i pałace w Sudetach. Legnica: Stowarzyszenie „Wspólnota Akademicka”, 2008, ISBN 978-83-89102-63-8.