Walerij Gazzajew

Walerij Gazzajew

Валерий Газзаев

Pełne imię i nazwisko	Walerij Gieorgiewicz Gazzajew
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1954 Ordżonikidze
Wzrost	173 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1966–1969 Spartak Ordżonikidze
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1970–1973 Spartak Ordżonikidze 53 (9) 1974 SKA Rostów nad Donem 12 (1) 1975 Spartak Ordżonikidze 33 (14) 1976–1978 Lokomotiw Moskwa 72 (14) 1979–1985 Dinamo Moskwa 197 (70) 1986 Dinamo Tbilisi 14 (5) W sumie: 381 (113)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1978–1980 ZSRR 8 (4) 1980–1983 ZSRR olimpijska 11 (2) W sumie: 19 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1989–1991 Spartak Ordżonikidze 1991–1993 Dinamo Moskwa 1994–1999 Ałanija Władykaukaz 1999–2001 Dinamo Moskwa 2001–2003 CSKA Moskwa 2001–2002 Rosja U-21 2002–2003 Rosja 2004–2008 CSKA Moskwa 2009–2010 Dynamo Kijów
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie brąz Moskwa 1980 piłka nożna
Odznaczenia

Walerij Gieorgiewicz Gazzajew (ros. Валерий Георгиевич Газзаев, oset. Гæззаты Георгийы фырт Валери, ur. 7 sierpnia 1954 w Ordżonikidze, ob. Władykaukaz) – radziecki piłkarz występujący na pozycji napastnika, oraz trener piłkarski pochodzenia osetyjskiego.

Jako zawodnik grał m.in. w Lokomotiwie Moskwa i Dynamie Moskwa oraz w młodzieżowej reprezentacji ZSRR, z którą dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Europy. Po zakończeniu kariery piłkarskiej pracował jako trener na przemian w Dynamie Moskwa i Spartaku-Ałanii Władykaukaz. Z tym drugim klubem wywalczył w 1995 mistrzostwo kraju. Od 2002 do 2003 był selekcjonerem reprezentacji Rosji; podał się do dymisji po porażkach z Albanią i Gruzją w połowie eliminacji do Euro 2004. Największe sukcesy odniósł po rozstaniu z kadrą, kiedy został trenerem CSKA Moskwa. Po zdobyciu wszystkich najważniejszych trofeów krajowych, w 2005 doprowadził ten klub do zwycięstwa w Pucharze UEFA.

Kariera piłkarska

Był napastnikiem m.in. Spartaku Ordżonikidze, Lokomotiwu Moskwa i Dynama Moskwa, z którym w 1984 zdobył Puchar Związku Radzieckiego. W ciągu całej piłkarskiej kariery w Wyższej Lidze rozegrał 283 mecze i strzelił 89 goli.

W reprezentacji ZSRR wystąpił w 8 meczach, w których strzelił 4 gole. Z drużynami młodzieżowymi wywalczył mistrzostwo Europy w 1976 (U-21) i 1980 (U-23). Ponadto brał udział w Igrzyskach Olimpijskich 1980 w Moskwie, gdzie piłkarze ZSRR zdobyli brązowy medal.

Piłkarską karierę zakończył w 1986, w wieku 32 lat.

Kariera szkoleniowa

W 1987 został szkoleniowcem drużyny juniorów w Dynamie Moskwa. Dwa lata później rozpoczął pracę w charakterze trenera pierwszego zespołu w Spartaku Ordżonikidze, z którym w 1990 awansował do radzieckiej ekstraklasy. Po krótkiej przygodzie z Dynamem Moskwa, w 1994 powrócił do Spartaka (który zmienił nazwę na Ałania Władykaukaz) i pracował w tym klubie przez sześć lat. Już w pierwszym sezonie (1995) doprowadził go do pierwszego w historii tytułu mistrza Rosji. Rok później Ałania zajęła w lidze drugie miejsce.

Później przez półtora roku ponownie prowadził Dynamo, ale w tym czasie zdołał jedynie awansować do finału Pucharu Rosji. W 2002 rozpoczął przygodę z lokalnym rywalem Dynama CSKA Moskwa, z którym w kolejnym sezonie zdobył mistrzostwo kraju. Jednocześnie był selekcjonerem reprezentacji młodzieżowej.

Po Mundialu 2002 zastąpił Olega Romancewa na stanowisku trenera kadry A. Rosjanie efektownie rozpoczęli eliminacje do Euro 2004 od wygranych 4:2 z Irlandią i 4:1 z Albanią, jednak na przełomie marca i czerwca 2003 w trzech meczach zdobyli tylko jeden punkt; odnieśli dwie porażki ze znaczniej niżej rozstawionymi rywalami (1:3 z Albanią i 0:1 z Gruzją) oraz remis 2:2 ze Szwajcarią. Gazzajewowi zarzucano zbyt radykalne odmłodzenie zespołu. W sierpniu po przegranej w meczu towarzyskim z Izraelem podał się do dymisji. Był selekcjonerem dokładnie przez rok, w ciągu którego reprezentacja rozegrała dziewięć meczów (4 zwycięstwa – 2 remisy – 3 porażki).

W 2004 ponownie został trenerem CSKA Moskwa. W ciągu dwu sezonów zespół zdobył wszystkie najważniejsze trofea krajowe (mistrzostwo i Puchar Rosji w 2005 oraz Superpuchar Rosji w 2004), a wkrótce – po zwycięstwie 3:1 nad Sportingiem – sięgnął po Puchar UEFA. Gazzajew wprowadził do zespołu wielu młodych piłkarzy, nierzadko nastolatków (bramkarz Igor Akinfiejew miał 19 lat, kiedy wygrał Puchar UEFA, obrońcy – bracia Aleksiej i Wasilij Bieriezuccy 24 lata), którzy niedługo potem stali się filarami drużyny narodowej. Z bardziej doświadczonych piłkarzy w CSKA ważną rolę odgrywają jedynie obrońca Siergiej Ignaszewicz i pomocnik Rołan Gusiew. O sile ataku decydują młodzi Brazylijczycy – Vágner Love, Daniel Carvalho, Jô i Dudu Cearense. 5 grudnia 2008 ogłosił swoją rezygnację z pracy w moskiewskim klubie.

Do pracy szkoleniowej powrócił w maju 2009 – zastąpił swojego rodaka Jurija Siomina w Dynamie Kijów. 1 października 2010 roku po serii niedanych meczów podał się do dymisji

Sukcesy szkoleniowe

Ałanija Władykaukaz

• mistrzostwo Rosji: 1995
• wicemistrzostwo Rosji: 1996

Dynamem Moskwa

• finał Pucharu Rosji: 1999

CSKA Moskwa

• mistrzostwo Rosji: 2003, 2005, 2006
• wicemistrzostwo Rosji: 2004
• Puchar Rosji: 2002, 2005
• Superpuchar Rosji: 2004
• Puchar UEFA: 2005

Dynamem Kijów

• Superpuchar Ukrainy: 2009

Bibliografia

• V. Gazzaev, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-01] .
• Walerij Gazzajew w bazie RusTeam (ros.)
• Walerij Gazzajew w bazie Football Facts (ros.)
• Walerij Gazzajew w bazie FootballDatabase.eu (ang. • fr. • hiszp.)
• Walerij Gazzajew w bazie PlayMakerStats (ang. • fr. • hiszp. • niem. • port. • wł.)
• Walerij Gazzajew w bazie WorldFootball.net (ang.)
• Walerij Gazzajew w bazie National Football Teams (ang.)
• Valeri Gazzaev, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-18] .