Wild 2
Zdjęcie jądra komety Wild 2 wykonane przez sondę Stardust 2 stycznia 2004 roku | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
6 stycznia 1978 |
| Nazwy alternatywne |
81P/Wild 2, Wild 2 |
| Elementy orbity | |
| Półoś wielka | |
| Mimośród |
0,5383[1] |
| Peryhelium | |
| Aphelium | |
| Okres orbitalny | |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki |
3,2390[1]° |
| Długość węzła wstępującego |
136,1285[1]° |
| Argument peryhelium |
41,7071[1]° |
| Moment przejścia przez peryhelium |
20 lipca 2016[1] |
| Charakterystyka fizyczna jądra | |
| Średnica |
3,3 × 4,0 × 5,5 km |
Wild 2 (nazwa oficjalna 81P/Wild) – kometa okresowa należąca do rodziny komet Jowisza. Została odkryta w 1978 roku przez szwajcarskiego astronoma Paula Wilda.
Wiek komety określa się na ok. 4,5 mld lat. Dawniej miała ona bardziej obszerną i kolistą orbitę, jednak we wrześniu 1974 roku zbliżyła się na odległość zaledwie około 1 miliona km od Jowisza i jego pole grawitacyjne zmieniło tor jej orbity i skierowało ją w stronę planet wewnętrznych. Okres obiegu orbity został wtedy zmniejszony z 43 do 6,4 lat, zaś peryhelium wynosi aktualnie ok. 1,6 jednostki astronomicznej.
Powierzchnia jądra jest niemal w całości pokryta kraterami. Średnica największego z nich wynosi 2 km. Na powierzchni znajdują się też strome skarpy i wzgórza o wysokości dochodzącej do 100 m. Z obszarów aktywnych jądra wypływają liczne strugi gazu i pyłu tworzące następnie komę i warkocz komety.
Przelot sondy Stardust obok komety
[edytuj | edytuj kod]2 stycznia 2004 roku z komy komety Wild 2 zostały pobrane próbki pyłu przez sondę kosmiczną Stardust. Badania próbek mają pomóc w określeniu pochodzenia komet i Układu Słonecznego. Cząstki zostały pochwycone w specjalny kolektor z aerożelu. Sonda zbliżyła się na odległość 236 km od jądra komety, wykonując 72 fotografie i analizując skład cząstek pyłu. Kapsuła lądownika pojazdu powróciła na Ziemię bez przeszkód 15 stycznia 2006 roku.
Całkowita masa pobranych próbek wynosi 0,0001 grama[2]. Wykorzystując unikatowe możliwości synchrotronu Diamond Light Source, pozwalającego zbadać największy zakres pierwiastków, zespół naukowców Uniwersytetu Leicester odkrył w próbkach rentgenowską sygnaturę tlenków żelaza. W trakcie dalszych badań wykazano, że drobiny tlenków żelaza odkryte w próbkach pochodzących z komety powstały w wyniku procesów zachodzących w niskich temperaturach w obecności wody. Zaskakuje jednak fakt, że inne cząstki powstały z kolei w bardzo wysokich temperaturach, sięgających 2000 °C, gdyż podejrzewano, że zbudowana z lodu kometa musiała powstać na zimnych kresach Układu Słonecznego[2].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- 81P/Wild 2 w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Wild 2 w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Diagram orbity 81P/Wild 2 w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- Strona NASA o projekcie Stardust
- Gary W. Kronk: 81P/Wild 2. [w:] Cometography.com [on-line]. [dostęp 2016-07-24]. (ang.).