Przejdź do zawartości

Włodzienin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzienin
wieś
Ilustracja
Kościół Trójcy Świętej
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

głubczycki

Gmina

Branice

Strefa numeracyjna

77

Kod pocztowy

48-140[2]

Tablice rejestracyjne

OGL

SIMC

0491937

Położenie na mapie gminy Branice
Mapa konturowa gminy Branice, u góry znajduje się punkt z opisem „Włodzienin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Włodzienin”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Włodzienin”
Położenie na mapie powiatu głubczyckiego
Mapa konturowa powiatu głubczyckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Włodzienin”
Ziemia50°07′12″N 17°50′12″E/50,120000 17,836667[1]

Włodzienin (1945–1946 Władzienin, cz. Vladěnín[3], niem. Bladen[3]) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie głubczyckim, w gminie Branice, na Płaskowyżu Głubczyckim u podnóża południowo-wschodniej części Gór Opawskich.

Leży na terenie Nadleśnictwa Prudnik (obręb Prudnik)[4].

Nazwa miejscowości wywodzi się od słowiańskiego imienia męskiego Władysław, złożonego z dwóch słów „vlad-” (władać) i „-slav” (sława)[5] i oznacza „ten, który włada sławą”, tj. sławny, znamienity. Heinrich Adamy w swoim wykazie nazw miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Wladzenin, podając jej znaczenie „Dorf des Wladislaw” (pol. wieś Władysława)[6].

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod polską nazwą Wladzenin oraz nazwą niemiecką Bladen[7]. Obecną nazwę wsi zatwierdzono administracyjnie 12 listopada 1946[8].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Historycznie miejscowość leży na tzw. polskich Morawach, czyli na obszarze dawnej diecezji ołomunieckiej. W 1470 po raz pierwszy wzmiankowaną miejscową parafię Trójcy Świętej[9]. Po wojnach śląskich znalazła się w granicach Prus i powiatu głubczyckiego. Pomimo nazwy słowiańskiego pochodzenia była już wówczas miejscowością niemieckojęzyczną.

Do głosowania podczas plebiscytu na Górnym Śląsku uprawnionych było w Włodzieninie 1306 osób, z czego 891, ok. 68,2%, stanowili mieszkańcy (w tym 882, ok. 67,5% całości, mieszkańcy urodzeni w miejscowości). Oddano 1290 głosów (ok. 98,8% uprawnionych), w tym 1290 (100%) ważnych; za Niemcami głosowało 1285 osób (ok. 99,6%), a za Polską 5 osób (ok. 0,4%)[10].

W latach 1945–1954 siedziba gminy Włodzienin. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Ruina kościoła cmentarnego

Obecny kościół Trójcy Świętej zbudowano w 1530 roku, budynek został poszerzony w roku 1903. W 1945 r. doszczętnie zniszczony. Odbudowany staraniem ks. N. Felsmanna i poświęcony 12 czerwca 1955 roku.

Na obszarze parafii znajdują się ruiny kościoła zamkowego św. Mikołaja. Zbudowany w XIV wieku posiada grobowce rodu Bytomskich, Szelihów i Sedlinickich z XV i XVI wieku, z płaskorzeźbami zmarłych i z napisami w języku starosłowiańskim. W 1945 r. kompletnie zniszczony i nie odbudowany. Dawniej cel licznych pielgrzymek.

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[11]:

  • ruina kościoła zamkowego pod wezwaniem św. Mikołaja, z XV–XVI, XIX w.
  • dom nr 153, z poł. XIX w.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 149203
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1477 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. a b Gregor Wolný: Kirchliche Topographie von Mähren. I. Abtheilung, Band 5. Brünn: Nitsch und Grosse, 1863, s. 219. (niem.).
  4. Bank Danych o Lasach – Mapa [online], bdl.lasy.gov.pl [dostęp 2021-01-23].
  5. Studia z filologii polskiej i słowiańskiej, t. 31–32, 1993 s. 208
  6. Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 14, OCLC 456751858 (niem.).
  7. Knie 1830 ↓, s. 44.
  8. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
  9. Katarzyna Maler. ZARYS DZIEJÓW KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO NA ZIEMI GŁUBCZYCKIEJ OD ŚREDNIOWIECZA DO 1945 ROKU. „WROCŁAWSKI PRZEGLĄD TEOLOGICZNY”. 23, s. 187, 2015. 
  10. Odpis urzędowego dziennika Komisji Międzysojuszniczej Rządzącej i Plebiscytowej na Górnym Śląsku w Opolu „Journal Officiel de Haute-Silésie” Nr. 21 z dnia 7-go maja 1921 r., zawierającego wyniki plebiscytu na Górnym Śląsku.. Katowice: Biuro Sejmu Śląskiego, 1932-10-10, s. 15. [dostęp 2015-02-12]. (fr. • pol.).
  11. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 22.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]