Afgelopen week ben ik met een grote klus bezig geweest.
Bij onze achterdeur is een houten vlonder, die was doorgezakt.
Alles eruit gehaald en aan de slag!
Handen in het haar, want waar te beginnen. Mijn vader vertelde wat ik moest doen en op welke manier en na wat dagen moed verzamelen ben ik begonnen.
Eerst een frame maken. Stukje voor stukje, want iedere balk moest twee keer geverfd tegen rotten en vastgemaakt voordat de volgende weer gemeten, gezaagd, geverfd en geplaatst kon worden. Dat kostte aardig wat tijd en was het op het einde ook echt spuugzat.
Heel de dag verkleden, verven, wachten, verkleden, verven, wachten, verkleden, schroeven, meten. En tussendoor natuurlijk het huishouden, de kinderen, opruimen, afspraken, etc.
De hardhouten planken wilde ik hergebruiken, maar hadden grote verroestte bouten die er met geen mogenlijkheid afgingen, dus naar de Gamma om een slijptol te huren.
Ademen Mar, ademen. Filmpjes gekeken hoe het werkt en wat te doen, want zo'n geval nog nooit in mijn handen gehad.
Maar het ging als een speer!
Wat een zooitje he?! Pfff.
Maar na een week lang keihard buffelen (in de regen! Ik zweer het, zodra mijn hoofd buiten de deur kwam, verzamelden zich de regenwolken boven mijn hoofd. Ik ben wel 20 keer zeiknat geregend!) kon ik eindelijk gaan opbouwen.
De trap was echt een gepuzzel. En ben nog niet helemaal tevreden, maar daar kijk ik nog even naar als Patrick er weer is.
Alles met de hogedrukspuit schoongespoten en dan kan ik van de week nog even alles in de olie zetten.
Ik had echt nooit gedacht dat het zou lukken in mijn eentje en ik ben ook helemaal kapot. Ieder spiertje doet zeer, wat zijn die planken zwaar! Maar ben zeker heel trots!
Heel gek gevoel dat er niets meeveert en doorzakt als je erop loopt!!! Heel cool!