Το λιμάνι του Λεχαίου ήταν το βασικό λιμάνι-επίνειο
της Αρχαίας Κορίνθου, ένα «θαύμα» τεχνογνωσίας και τεχνολογίας,
που αντιγράφηκε από τους Καρχηδονίους αρχικά και τους Ρωμαίους
στη συνέχεια. Πήρε το όνομά του από τον Λέχη, γιο της Πειρήνης
και του Ποσειδώνα. Βρίσκεται στον Κορινθιακό κόλπο και συνδεόταν
με την πόλη της Κορίνθου με μακριά τείχη, συνολικού μήκους 2.300 μ.,
ενώ ανάμεσα στα τείχη υπήρχε η διάσημη οδός του Λεχαίου.
Με το πρόγραμμα «The Lechaion Harbor and Settlement Land Project»,
δηλαδή τη συνεργασία της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών
με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας, ειδικοί από την Ελλάδα
και τις ΗΠΑ επιδιώκουν να τεκμηριώσουν και να διατηρήσουν
την τοποθεσία του Λεχαίου.
Όπως εξηγούν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ οι επικεφαλής του προγράμματος,
ο καθηγητής Γιώργος Σπυρόπουλος από την Εφορεία Αρχαιοτήτων
Κορινθίας και ο καθηγητής Paul D. Scotton του California State
University Long Beach, το λιμάνι, που είχε δύο τμήματα, το εμπορικό
και τον πολεμικό ναύσταθμο, ήταν εξ ολοκλήρου τεχνητό.
Είχε τρεις εσωτερικές λιμενολεκάνες και τρια εξωτερικά λιμάνια.
Τα μπάζα από τις εκσκαφές σωρεύτηκαν σε δύο λοφίσκους,
έτσι ώστε να εξασφαλίζονται οι εσωτερικές λιμενολεκάνες
από τους ισχυρούς βόρειους ανέμους, οι οποίοι υπάρχουν ακόμα.
Κατά μήκος των λιμανιών κατασκευάστηκαν πέτρινες
προβλήτες, μόλοι, κυματοθραύστες, ράμπες, συνολικού μήκους 7 χλμ,
καθώς και μεγάλος αριθμός αποθηκών και άλλων λιμενικών
εγκαταστάσεων για τους χιλιάδες τόνους εμπορευμάτων
από και προς τις αποικίες της Κορίνθου και στα ΝΔ ένας τεράστιος
αριθμός από ναυπηγικές εγκαταστάσεις, όπου ναυπηγούνται τριήρεις
για λογαριασμό άλλων πόλεων-κρατών, δημιουργώντας την πρώτη
ναυτική πολεμική βιομηχανία, η οποία προσομοιάζει της σημερινής.