Σκέψου το... Γίνεται! [3]

Τετέλεσται!... επιτέλους...

Φιούξ!

Εκατακόπηκα :(

Ποιός καθαρίζει τωρά? Α? Α... λέω?

Γιατί...

Κάποιος να μου εξηγήσει γιατί συμβαίνει...

...ενώ είσαι ένας συγκροτημένος, ψυχικά ισορροπημένος (λέμε τώρα), χωρίς ιδιαίτερες φοβίες ενήλικας, που γενικά είναι αισιόδοξος άνθρωπος, ψιλοαναίσθητος, με λλίον χοντροκομμένους τρόπους/απότομος, που δεν κρύφκει ποττέ τζαι πάντα λαλεί τα πράματα με το όνομα τους (ή έτσι νομίζει)...

...να νιώθει τόσην ασφάλεια όταν τζοιμάται δίπλα που το μωρό του? Να κάμνει τον καλύττερο του ύπνο? Να ηρεμεί σαν το μαρτούι?

Είναι παράξενο, γιατί, τί ασφάλεια να σου παράσχει ένα μωρό?

Φυσικά, εν να μου πεις το μωρό εν ρογχαλίζει, όπως ο Γρούτος, εκτός τζι αν μιλούμεν για τον... μαμμόθρεφτο :D

Η κοράσα μου, όμως, τζοιμάται όπως τον άγγελο... εν μουίζει (άτσα Sike?)!

Εν σαν τζαι τζειν την ώρα (που αναγκάζομαι να τζοιμηθώ στο κρεβάτι της, επειδή ο Γρούτος... σχίζει ξύλα), γινούμαστεν συγκοινωνούντα δοχεία... Η ασφάλεια, που νιώθει το μωρό διακατέχει με τζαι μένα τζαι το ανάποδο...

Τζοιμούμαστε σαν άγγελοι, χωρίς να γυρίσουμεν ούτε πλευρόν ως το πρωί...

Το δώρο μου :)

Μα αδέτε το δώρο, που κέρδισα στο διαγωνισμό του ΤΤ μου!

Όϊ, αδέτε τζι αν έσχει αΐπι, πέτε!
Μα που θωρείς ολάν? Πουκάτω, που την ανάρτηση, δε!

Το Κλε_Ιστολόγιο μου, απέκτησε τζαι διαχωριστικό αναρτήσεων... :)

ΤΤ μου, ευχαριστώ θερμά για το αριστούργημα σου τζαι τον χρόνο, που αφιέρωσες!

Φιλούθκια :)

Σκέψου το... γίνεται! [2]

Το αντικείμενο του πόθου μου...

Το αντικείμενο του πόθου του...

Το αποτέλεσμα μέχρι στιγμής...

Θέλει ακόμα λλίον τρίψιμο τζαι βερνίκωμα...

Εκτός του ότι, για ερασιτεχνική δουλειά, είχαμεν πολλά ικανοποιητικό αποτέλεσμα, ο Γρούτος, στην ξυλουργικήν αυτήν προσπάθεια, έχασε 2 ολόκληρα κιλά!!! Έχασε! Αφού... χάνει...
Εγώ? Εγώ εν έχασα τίποτε! Στον εγκέφαλον, αφού, εν εχω καθόλου ...λίπος, πόθεν να χάσω... ;Ρ μουαχαχαχα

Φιλούθκια,
ΠΕΛΕΚΑΝΟΙ ΛΤΔ.

...Έπεσε βαθιά σιωπή...

Πώς αποκαλείς κάποιον, που έρκεται στον νου σου, μέρα παρά μέρα?
Πώς αποκαλείς κάποιον, που σχετίζεται με τις πιο έντονες αναμνήσεις σου?
Πώς αποκαλείς κάποιον, που αποτελεί έναν ηχόχρωμα της ζωής σου?
Πώς αποκαλείς κάποιον, που σου προκάλεσε αμέτρητες φορές ρίγη συγκίνησης τζι ανατριχίλας?
Πώς αποκαλείς κάποιον, που παρόλο που δεν εγνώρισες ποτέ αυτοπροσώπως, ήταν πάντα συμπαραστάτης σου?
Πώς αποκαλείς κάποιον, που χωρίς να το ξέρει, σου έδωσε τόσα?
Πώς αποκαλείς κάποιον, που χωρίς να σε ξέρει, νιώθεις τόσο κοντά σου?

..."Πώς να σε ξεχάσω, που σε πήρε η γη."

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος
Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Κότσιρας

Μικρή Ανάσταση!

Ακούστε έναν άγγελο!

Πάσχα της Αγάπης...

"Η ζωή εν τάφω..."

"Ανάστα ο Θεός..."

"Δεύτε λάβετε φως..."

"Χριστός Ανέστει!"

"Εί τις από της πρώτης ώρας ειργάσατο, δεχέσθω σήμερον το δίκαιον όφλημα.

Εί τις μετά την τρίτην ήλθεν, ευχαρίστως εορτασάτω.

Εί τις μετά την έκτην έφθασε, μηδέν αμφιβαλλέτω˙ και γάρ ουδέν ζημειούται.

Εί τις υστέρησεν εις την ενάτην, προσελθέτω, μηδέν ενδοιάζων.

Εί τις εις μόνην έφθασε την ενδεκάτην, μη φοβηθή την βραδύτητα˙ φιλότιμος γάρ ων ο Δεσπότης, δέχεται τον έσχατον καθάπερ και τον πρώτον˙ αναπαύει τον της ενδεκάτης, ως τον εργασάμενον από της πρώτης˙ και τον ύστερον ελεεί και τον πρώτον θεραπεύει˙ κακείνω δίδωσι και τούτω χαρίζεται˙ και τα έργα δέχεται και την γνώμην ασπάζεται˙ και την πράξιν τιμά και την πρόθεσιν επαινεί. Ουκούν εισέλθετε πάντες εις την χαράν του Κυρίου υμών˙ και πρώτοι και δεύτεροι τον μισθόν απολαύετε. Πλούσιοι και πένητες μετ’ αλλήλων χορεύσατε˙ εγκρατείς και ράθυμοι την ημέραν τιμήσατε˙ νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες, ευφράνθητε σήμερον. Η τράπεζα γέμει, τρυφήσατε πάντες."

Κατηχητικός Λόγος Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου

(Διαβάζεται στην Θεία Λειτουργία της Κυριακής, που ακολουθεί τον εσπερινό και την λειτουργιά του Μεγάλου Σαββάτου/Καλού Λόγου)

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Ωραία πράματα :)

Σήμερα γεννά, μετά που μια πολλά δύσκολη τζι επίφοβην εγκυμοσύνη, η μια η κολλητή μου.

________________________

Πακίτα μου, εύχομαι να παν ούλλα καλά! Σύντομα, θα κρατάς το γιόκκαρο σου στην αγκαλιά σου τζαι τίποτε, απ' όσα ετράβησες, εν θα έσχει ουσιαστική σημασία, παρά μόνο φιλολογική.

Ελπίζω να τα καταφέρεις να έρτεις το καλοτζαίρι, να πιούμεν τον καβέν μας, όπως εμείς ξέρουμεν ;)

Να έρτει τζαι η Ντόλυ (τζείνη η χασιμιά, η αποτυχημένη κλωνοποίηση ξανθιάς) τζαι η άλλη (Η χασιμιά), η μέτρια προς ψηλή (μη χέσω!). Να κλείσει το καρέ του "Σεξ εντ δε σίτυ" αλά κυπριακά ;ζ

________________________

Μέτρια προς ψηλή (με χέσω)! Εσύ καλέ... που είσαι ΜΕΣ την... ψυχεδέλεια! Εσύ! Που μοιάζεις συγγενής του Φασούλα - να χαρώ το ύψος σου! Εσύ παιδί μου, που σε κοιτάζω δύο φορές για να σε δω μία!

ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ!

Να σε χαιρόμαστε, εμείς, οι κολλητές σου!

Έστω, στην χάση και στην φέξη - αρκεί να είσαι καλά*!

Και του χρόνου... ψηλότερη ;Ρ

Μα τι σύμπτωση ο γιός της Πακίτας να γεννηθεί την ίδια μέρα με σένα! Νομίζω να τον βαφτίσεις! Αλλά, προς Θεού!... μεν ακκάσεις το μυροπάννι! ;Ρ

*= Αν θέλεις (δηλ. είτε θέλεις, είτε όϊ) πιάε έναν τηλέφωνο - ρα σαντανωμένη - για να μεν σε πάρει τζαι να σε σηκώσει τζι εσένα τζαι τον τηλεφωνητή σου :/

-Πονείς? -Πονώωωωωω!

Πες ότι έσχεις ένα δόντι χαλασμένο τζι επρήστηκε η βούκκα σου (εγίνειν τούμπανο), ίντα πον να κάμεις?...

Έτσι κάμνει τζι ο Γρούτος τα τελευταία... δέκα χρόνια! Δηλάδη, παίρνει αντιβίωση για να του περάσει το πρήξιμο τζαι κλείει ραντεβού στον οδοντίατρο. Όταν του περάσει, όμως, εν πάει στον γιατρό...

Κάθε εξάμηνο το ίδιο φκιολί! Γίνεται Κουασιμόδος, παίρνει μιαν αντιβίωση τζαι ποπρήσκεται τζαι μετά... ποιός σ' αρωτά ολάν! Ως πάρατζει!

Βέβαια, έσχει ένα μικρό θεματάκι με τους γιατρούς γενικότερα τζαι τους οδοντίατρους ειδικότερα.Οτιδήποτε εισέρχεται στο στόμα, προκαλεί του ναυτία, πχ. το ξυλάκι του ωριλά, τα εργαλεία του οδοντίατρου τζαι ειδικά τζείνο το σρρλλλ, που τραβά τα σάλια. Μπορεί να αναουλιαστεί μέχρι τζαι 50 φορές το λεπτό, με τζείνο το μασκαραλλίκκι. Εν σπάνιο, αλλά συμβαίνει κάποιοι άνθρωποι να έχουν μιαν υπερευαισθησία στην στοματική κοιλότητα, που προκαλεί ναυτία.

Μια φοράν, έστειλα τον με... τελεσίγραφο στον ωριλά για το ρογχάλισμα: "Ή πάεις στον γιατρό ή στην μάνα σου!" Επήεν. Ήταν τζαι παρέας του ο γιατρός...
-Ήρτα γιατί έχω το και το, λαλεί του.
-Εσέναν ενοχλεί σε που ρογχαλίζεις?
-Όϊ αλλά η γεναίκα μου εν μπορεί να τζοιμηθεί.
-Άρα εν η γεναίκα σου, που έσχει το πρόβλημα! (:D)
-Μα ξέρεις κάποτε πονεί με τζαι 'μέναν λλίον ο λαιμός μου. Κάποτε ξυπνώ τζιόλας που το ρογχάλισμα.
-Άνοιξε το στόμα σου να δούμε?!... λαλεί ο γιατρός τζαι πιάννει το ξυλούι!
Μόλις το θωρεί ο Γρούτος λαλεί του γιατρού:
-Πήαιννε στάθου τζει κας την πόρτα, να ανοίξω το στόμα μου τζι ό,τι είδες, είδες! Τζείνο το πράμα εν θα μου το βάλεις μες το στόμα!...

Σήμερα εξύπνησε με το μισό πρόσωπο να έχει τραβηχτεί προς το υπόλοιπο μισό τζαι η βούκκα του εγυάλλισε που το πρήσμα. Σκέφτου τες 2 ημερών αξιούριστες τρίσχες του, πας σε μια φουσκωμένη βούκκαν... Εν όπως τον κατσόσχοιρο!

Σήμερα, όπως τζαι την προηγούμενη φορά - όπως τζαι κάθε φορά - είπεν μου: "Εν πάει άλλο! Πρέπει να πάω στον γιατρό!" Τζι είμαι βέβαιη ότι, το εννοεί 100%. Είμαι, επίσης βέβαιη ότι, μόλις του περάσει, θα αθετήσει τα λόγια του.

Εξάλλου, η τελευταία φορά που πήεν σε οδοντίατρο ήταν πριν μια δεκαετία περίπου, όταν ήταν να παντρευτούμε τζαι για να γίνει ο γάμος, έθεσα του ως όρο, να κάμει καθαρισμό δοντιών. Εκαθάρισεν του μόνο τα μπροστινά γιατί εν άντεχεν να τον βλέπει σε τουν την κατάσταση. Μα πόσον να αντέξει τζι ο καϋμενος ο οδοντίατρος να σπάζει πέτρα με το κάγκο... Του Γρούτου η οδοντοστοιχία, χρειάζεται αρχαιολογική σκαπάνη για να επανέλθει στο φως ;Ρ

FOOD-ICIDAL

Ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα στην δουλειά, η σημερινή. Κουράστηκε πολύ.

Είχε και κάποιες στομαχικές διαταραχές. Πέρασε αρκετός καιρός από τότε που τον είχε ξαναπιάσει, η σπαστική, αυτή παλλινδρόμηση. Σήμερα, όμως, τον τρέλλανε. Ένιωθε το στομάχι του σαν πέτρα και ένα κόμπο/πόνο στο ύψος της στομαχικής βαλβίδας. Ο γιατρός του είχε συστήσει να κόψει τα λαδερά, πικάντικα, κοκκινιστά και βαριά φαγητά. Προσπάθησε για κάποιο διάστημα και διαπίστωσε ότι, αν αποφύγεις όλα όσα λέει ο γιατρός, δεν μένεις με πολλές... επιλογές.

Συνήθως, αν και δεν γυμναζόταν, ούτε πρόσεχε την διατροφή του, ένιωθε απόλυτα υγιής. Ίσως γι' αυτό το λόγο, όταν αρρωστούσε, έστω και σπάνια, απελπιζόταν. Δεν μπορούσε να ελέγξει τις αντιδράσεις του. Συμπεριφερόταν σαν μωρό. Γκρίνιαζε ή ξάπλωνε στον καναπέ, παριστάνοντας τον ετοιμοθάνατο.

Το άγχος! Αυτό ευθύνεται, κυρίως, για την στομαχική παλλινδρόμηση. Και σήμερα αγχώθηκε αρκετά.

Καθώς οδηγούσε μέσα στο κυκλοφοριακό κομφούζιο, ευχήθηκε να εξαφανίζονταν όλοι. Να μπορέσει να πάει μια ώρα αρχύτερα στο σπιτάκι του, να ησυχάσει. Να φάει ένα πιάτο φαϊ, "κάτι ελαφρύ" ήλπιζε και να ξαπλώσει στον καναπέ... Να απολαύσει με την ησυχία του την ξεκούραση και το μιζέριασμα του άρρωστου. Δεν ήθελε τίποτε άλλο! Μόνο ξεκούραση και ησυχία...

Ο ήχος του κινητού τον επανέφερε, κάπως, στην πραγματικότητα.
"Ναι?"
"Φέρε ψωμί..."
"Ωχ! Δεν έχουμε καθόλου?"
"Όχι! Α! Φέρε και γάλατα..."
"Τίποτε άλλο?" ρώτησε σαρκαστικά.
"Όχι... Α! Φέρε και γιαούρτι!"
"Εντάξει", είπε απογοητευμένος. Άλλα 10 λεπτά εγκλωβισμένος στο αυτοκίνητο και την κίνηση, σκέφτηκε.

Αφού σταμάτησε στον φούρνο και μετά στο περίπτερο κι ενώ, είχε σχεδόν πλησιάσει το σπίτι του, ξανακτυπάει το τηλέφωνο. Αυτή τη φορά ήταν για δουλειά. Μίλησε για κανένα 5λεπτο πριν κατέβει απ' το αυτοκίνητο. Επιδείνωση του άγχους - αυτό αντιπροσώπευε το τηλεφώνημα. Ο προϊστάμενος του, του υπενθύμισε κάποιες συναντήσεις, που έπρεπε να προγραμματιστούν άμεσα. Το κάψιμο στο στομάχι του έγινε πιο έντονο.

Μπήκε στο σπίτι από την κουζίνα. Μύριζε φαγητό! Γνωστή, γαργαλιστική μυρωδιά, αλλά δεν μπορούσε να προσδιορίσει σε ποιό φαϊ αντιστοιχούσε. Τι να είναι άραγε?

Εκεί τον υποδέκτηκε η κόρη του. Η μικρή είχε, όπως πάντα, μεγάλη όρεξη για κουβέντα και ήθελε την αμέριστη προσοχή του. Του έλεγε τι ακριβώς είχε κάνει στο σχολείο - με όλες τις λεπτομέρειες. Ο γιος του, που ήταν καθισμένος στο ειδικό κάθισμα για μικρά παιδάκια, είχε την απαίτηση να τον σηκώσει στα χέρια. Ήθελε χάδια και παιχνίδια! Τον πήρε αγκαλιά, αλλά δεν είχε το κουράγιο να παίξει μαζί του, όπως άλλες φορές. Ο μικρός σαν να το κατάλαβε, λούφαξε στην αγκαλιά του, πιππιλώντας το δάκτυλο του.

Η γυναίκα του εμφανίστηκε κρατώντας ένα πλαστικό καλάθι, γεμάτο ρούχα πλυμμένα.
"Α! Ήρθες?... Να φάμε και να πάρεις την μικρή στο μάθημα μπαλέτου."
"Ωχωχωχ! Το είχα ξεχάσει...". Πάει η ξεκούραση και ησυχία, σκέφτηκε. Μόλις του δημιουργήθηκε κι ένας μίνι πονοκέφαλος πάνω από το δεξί φρύδι. Ας είναι, τουλάχιστον, ελαφρύ το φαϊ, Θεέ μου! ευχήθηκε.

Η γυναίκα του σερβίρει βιαστικά τα συνοδευτικά, φέτα, ελιές μαύρες και κουτρούβι. Ωραία, σκέφτεται, δεν είναι όσπριο, αλλιώς θα είχαμε ψαρικό σε κονσέρβα. Η γυναίκα ανοίγει την κατσαρόλα και ευωδιάζει ο χώρος. Αφού γέμισε τα πιάτα, σέρβιρε πρώτα αυτόν...

Χρειάστηκαν λίγα δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει τί φαϊ ήταν αυτό, μπροστά του. Πατάτες, κολοκύθια και μελιντζάνες επέπλεαν, μέσα σε μια κόκκινη, παχύρευστη, λαδερή, γεμάτη κρεμμύδια και σκόρδο, σάλτσα. Όσο λαχταριστό φαινόταν, άλλο τόσο απαγορευμένο ήταν για την παλλινδρόμηση...

"ΟΟΟΧΙ! Δεν είναι δυνατόν! Δεν μπορεί! ΟΛΑ ανάποδα? Ο-Λ-Α??? Ακόμα και το φαγητό είναι... ΤΟΥΡΛΟΥ!" 

Η τελευταία λέξη ξεψύχισε στα χείλη του, που αμέσως μετά, επιδόθηκαν - με ανάμικτα συναισθήματα - στην κατανάλωση του απολαυστικού εδέσματος...


- ΤΤ μου, συγγνώμη, που εδανείστηκα το Suicidal ύφος σου, για έναν ανίερο φαγητο-αυτοκτονικό ποστ :/ -

Σκέψου το... Γίνεται!

Είμαστεν πολλά DIY μες τουν το σπίτι...
Σκέψου το... Γίνεται! ένα πράμα.
Βασικά σκέφτομαι εγώ τζι ενεργεί ο Γρούτος ;)

Τα πιο πολλά έπιπλα ΟΚ εγοράσαμεν τα, αλλά κάποια κομμάθκια εκάμαμεν τα μόνοι μας. Πχ έναν έπιπλο στην είσοδο, μια βιβλιοθήκη, ραφούθκια στο δωμάτιο της κόρης, ένα... κουτσό τραπεζάκι, τραπέζι της βεράντας κ.ά.

Όταν εχρειαστήκαμεν βιβλιοθήκη τζαι είδαμεν ίντα τιμές κυκλοφορούν στην αγορά, εκαταλήξαμεν στο συμπέρασμα ότι, εν μας χρειάζεται. Μπορούμεν να ζήσουμεν τζαι με τα βιβλία μας, μες την ντουλάπα :ζ

Μετά... εσκέφτηκα! Εσχεδίασα την τζαι παραγγείλαμεν 2 πλάκες ξύλου, πάχους 4εκ. Εδώσαμεν το σχέδιο τζαι τες διαστάσεις τζαι φέραν μας τα ξύλα έτοιμα, κομμένα. Ε, εστήσαμεν την. Αναλογιστείτε, όμως, λλίον την τεχνική δυσκολία του να σηκώσουν 2 νομάτοι (λέμεν τώρα γιατί εγώ εν τζαι λοαρκάζομαι για νομάτος στην μυική δύναμη) ολόκληρον έπιπλο, από ξύλο, πάχους 4εκ. τζαι να το στερεώσουν πας τον τοίχο. Ναι, εν κρεμμαστή... Οπότε, πάλαι... εσκέφτηκα! Εφέραμεν τους κρίκους τριών αυτοκινήτων τζαι σηκώσαμεν την! Εστερεώσαμεν την τζι αραδιάσαμεν πάνω τα βιβλία μας. Μα εγίνηκεν πελλάμος! Το μόνο μου θέμαν είναι ότι εκάμαμεν την πάνω στα υπνοδωμάτια τζι εν την θωρεί κανένας, να... κορτώννω ;(

Παρόμοιο σχέδιο, είδα φέτος σε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο μεγάλου καταστήματος επίπλων. Πάει η πατέντα μου :( ...Χαραμίζομαι...

Πέρσι πάλαι... εσκέφτηκα! Επιάσαμεν ένα, ποτζείνα τα μεγάλα ξύλινα καρούλια, που τυλίουν τα χοντρά τα καλώδια. Κάρφωσε-ξηκάρφωσε, τρίψε τζαι να τρίψεις, βερνίκωσε τζαι να βερνικώσεις, αποκτήσαμεν ένα καταπληκτικό τραπέζι βεράντας! Σόλιντ ξύλο (γαουρόξυλο μάλλον), άκρως φυσική όψη, φιλοξενεί άααανετα 10 νομάτους!

Τζείνες οι καρέκλες, οι ξύλινες του ΙΚΕΑ, που εν 45 ευρώ, εν να του πάουν πολλά. Ξέρει κανένας αν έν καλές? Διότι όσον τζαι να το σκεφτώ, καρέκλες εν θα κάμουμεν ;Ρ

Πρίν καμιάν ευτομά πάλαι... εσκέφτηκα! Θέλω έναν έπιπλο βοηθητικό μες την κουζίνα. Να παριστάνει πρόχειρο γραφείο, βοηθητικό πάγκο, αποθηκευτικό χώρο, να φιλοξενεί την αλληλογραφία, το ράδιο, το τηλέφωνο - πάσης χρήσεως δηλαδή. Ήδη το ντιζάϊν αποφασίστηκε, εμελετήθηκαν οι διαστάσεις του τζαι κοστολογήθηκε... Εντός της εφτομάς αρχίζει η κατασκευή - τζι ο Θεός βοηθός...

 

[Υπάρχει ένα πρόβλημα με τούντο έργο, που δεν το είχα... σκεφτεί! Πως να το φτιάξουμε χωρίς να μας φαν οι κούνουποι? Εν τζαι γίνεται να κόφκουμεν τζαι να τρίφκουμεν ξύλα έσσω... :( ]

Σκέφτομαι τζαι κάτι άλλα πράματα... Ο καϋμένος ο Γρούτος... εγίνηκεν τζαι πελεκάνος ;Ρ
Αλλά, αν δεν του άρεσκεν εν θα εκαρισhεύκετουν, εν ναι?

Ό,τι να' ναι...

Ορίστε Σμιλί μου!
Τελικά είσχες δίκαιο. Εν ναιν τόσον εύκολο όσον φαίνεται!

Την άκρη εκόλλησα την με Σούπερ Γλου ;Ρ
Αστεία-αστεία, επήρεν μου κανένα 45λεπτο να το τελειώσω ;)
*
*
*
*
*
*
Έχω σας τζαι μιάν έκπληξη...

Ο μαμμόθρεφτος με την... αγάπην του :))))))

------------------------------
Έκλεισε τζι η ψηφοφορία για την εξαφάνιση της Neerie, η οποία εν τω μεταξύ εμφανίστηκε σώα και αβλαβής τζαι με... ανανεωμένην έμπνευση!
Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, μιλούν μόνα τους... Οι περισσότεροι, είχαν σε ικανή για την μεγάλην ανατροπή, κορού!!!