Vormen....

Ben maar niet bang, ik ga het niet uitgebreid over mijn weelderige vormen hebben van mijn volslanke lijfje...

Ik liep laatst rond het huis, toen was het namelijk droog en windvrij, en keek eens goed naar alle details. Door de lens van een camera, zie je dingen toch op een hele andere manier, dus meteen gepakt en in de aanslag.

Wij wonen hier alweer meer dan 15 jaar, en ik weet dat het ik het prachtig vind, anders hadden we het destijds natuurlijk niet gekocht, maar ook door het bloggen, ga je dingen meer waarderen en anders bekijken.

Ons huis stamt uit 1888, volgens de dorpse roddels. We weten dit bijna zeker, maar het archief is in 1923 in vlammen opgegaan, en we kunnen het niet precies terugvinden, maar we gaan dus van die roddels uit.

Toen wij het in 1995 kochten, was het in tweeën opgedeeld .

We hadden alleen centjes voor het rechtse deel en ondanks dat het kleiner was als het huis waar we vandaan kwamen, vond ik het geweldig. De landelijke omgeving, maar vooral de oude details.

Ook al waren die verstopt onder de afgrijselijke architectuur uit de jaren '60, in de kelder zag ik het gewelfde plafond, en ik was verkocht. En natuurlijk kon ik manlief toen al snel overhalen.

Na 3 maanden veul slopen en boven herindelen, waren we dik tevreden.

Maar we wilden graag een gezinnetje en hadden maar twee slaapkamertjes, dus...de stoute schoenen aan (die verkopen we trouwens niet hoor) en de buren uitgekocht (Geen medelijden hoor, ze waren al errug oud en aan iets kleiners toe...).

Het eerste deel was oud en aan renovatie toe, maar dit deel was verschrikkelijk.

Alles gestript, nieuwe indeling en meer dan een jaar verbouwd.

Het is prachtig geworden, en niet alleen van binnen, maar ook buiten moest er heel wat gebeuren. Nieuwe ramen, kozijnen, en alle voegen vernieuwen...

En eigenlijk kijk je dus het meest naar de binnenkant, terwijl dat bij mensen net andersom is, maar de buitenkant van ons huis is net zo mooi, vind ik...

O ja, vormen dus.

Een aantal blogdames houden van strakke vormen, zo min mogelijk fratsen en ik vind dit prachtig. En dan denk ik, zo wil ik het ook...lekker rustig en niet te moeilijk.

Maar toen ik zo dus buiten liep, zag ik al die sierlijkheid aan ons thuis, en dacht weer terug aan de eerste aanblik 15 jaar geleden.

Hiervoor hadden we het gekocht, elegant en charmant, oude details die weer in zijn oude luister zijn gerestaureerd, aangevuld met de gemakken van nu...

Ja, dit is mijn thuis, en ik voel me alweer een vreselijke bofkont.

Warme groetjes,