Inmiddels heb ik 4 bolletjes klaar. De blauwgroene rechts hadden jullie in het vorige blogje al gezien. De zalmkleurige rechtsachter heb ik gemaakt van IJslandse Kemba Viltwol. Een wol die geschikt is voor vilten én spinnen. Nou dat laatste vond ik nogal tegenvallen: de wol is erg stug en plakt flink aan elkaar. Het resultaat is een ongelijk gesponnen draad (maar dat vind ik dus níet erg).
Het rode bolletje linksachter (waarover verderop wat meer) is gemaakt van wol van Sara. Ik zal jullie even aan haar voorstellen:
Sara en ik kennen elkaar al een flinke poos en als dank voor de sneetjes brood kreeg ik van haar een halve vacht. Ik weet nog niet goed waar ik op moet letten bij het uitzoeken van de vacht dus ik heb gewoon maar een zak vol meegenomen. Nou dat heb ik geweten: schapenkeutels, heel veel hooi, stukken vacht die zo tegen elkaar aan zijn gewreven dat ze niet meer los te krijgen zijn... maar daartussen ook genoeg mooie vacht waarmee ik aan de slag kon.
Eerst maar eens een deel voorzichtig gewassen. Wat kwam er een vuil van de vacht af en wat werd dat mooi wit!
Daarna gedroogd en gesponnen. Dat viel niet mee, want de lanoline uit de vacht was weggespoeld met het waswater. Soms moest ik dan ook hard trekken aan de vacht om een mooie pluk te krijgen om te spinnen. Dat moest dus anders.
Marloes had me getipt dat ik een hondenborstel kon gebruiken. En na een bezoekje aan de dierenwinkel kwam ik met twee hondenborstels thuis. De eigenaar van de winkel snapte er niets van, want ik kon de honden toch één voor één borstelen?
Afijn, nadat ik weer een aantal filmpjes op YouTube had bekeken (wat zou ik toch zonder YouTube moeten?) begon ik te kaarden met de hondenborstels. Ze zijn dan misschien niet zo breed en groot als 'normale' handkaarden, maar het werkt!
Inmiddels heb ik al een doos vol met mooie gekaarde rolletjes en ik die spinnen heerlijk!
Okee, ik had jullie beloofd nog wat meer informatie te geven over het rode bolletje:
Dat is ook gemaakt van Sara's vacht en niet gekaard. Het baasje van Sara (een lieve puber) kwam ons rode bieten brengen uit zijn moestuin. Heerlijk vers nét uit de grond. Zou ik het rode bietenvocht misschien kunnen gebruiken om te verven?
Dat moest ik natuurlijk uitproberen en ik ben best tevreden over het resultaat (al moest ik de wol wel twee keer wassen voordat de bietenlucht er af was)
Dan nog even over het groen/witte bolletje links voor: daarvoor heb ik een bolletje 'Sara" getwijnd met een bol groen die ik nog over had van de vilttas die ik in 2014 had gemaakt. Nu moet ik wel toegeven dat dat twijnen nog niet perfect is gegaan: het groen en wit zijn wel om elkaar heen gedraaid, maar niet 'in' elkaar. Na het wassen van de streng was dat iets beter, maar nog niet perfect. En weer is het zo dat ik dat niet erg vind!
Tijdens het spinnen dacht ik natuurlijk regelmatig over wat ik zou gaan doen met het garen. Weven lijkt me superleuk met dit onregelmatige garen. Ik had een eenvoudig weefraampje uitgezocht op internet en aan H gevraagd of hij die voor mij wilde timmeren. Dat wilde hij wel, maar hij had een ander weefraam gezien dat misschien meer mogelijkheden bood:
| foto: Ashford handicrafts |
Ik moet dus nog wel even geduld hebben vóór ik kan proberen te weven, maar ach, dan kan ik mooi nog even spinnen en in mijn bolletjesvoorraad op zoek gaan naar andere leuke garens om mee te weven.