°°°·.°·..·°¯°·._.· ʜᴇʟᴇɴ Ροζουλί Εωσφόρος ·._.·°¯°·.·° .·°°° ★·.·´¯`·.·★ Ⓥⓔⓡⓝⓤⓢ Ⓟⓞⓡⓣⓘⓣⓞⓡ Ⓐⓡⓒⓐⓝⓤⓢ Ταμετούρο Αμ's Reviews > Ο εραστής

Γαλλική Ινδοκίνα της δεκαετίας του 1930, με φόντο την μνημειώδη
αυτόπεριφρόνηση του ηδονικού έρωτα,
τη μάσκα επαναστατικής δράσης ενάντια στην προκατάληψη για την έγχρωμη αγάπη,
την οικεία αφηγηματική φύση της πρωταγωνίστριας, αυτή, που χαρακτηρίζεται απο την προκλητική
και άνετη περηφάνεια της κατάντιας της
και την απενοχοποιημένη συναισθηματική νοημοσύνη των ηρώων.
Όλα προγραμματισμένα με έναν σκανδαλώδη, χειριστικό τρόπο προς τον αναγνώστη,
σε αυτόν, που η ιστορία καταφέρνει
να τον περάσει αμέσως στους βαθύτερους μονολόγους.

Αυτούς,που τα βράδια προσπαθούν να σκοτώσουν
τις αισθήσεις έντασης και παρέκκλισης,
απο τα μυστικά που κρατάει η ψυχή απο την καρδιά,
ενώ η ζωή της νύχτας των διαλόγων,
ανάμεσα σε λαχανιασμένες αναπνοές και λυγμούς πάθους,
χτυπάει με ένα θυσιασμένο θράσος τις πόρτες της συνείδησης και ζητάει,
υπέροχα σφάλματα,
για να μην πεθάνει απο την πείνα των ηθών και των παραδόσεων.
Κάτι τέτοιες έννοιες πωλούνται πανάκριβα
στα παζάρια των απολιθωμένων αποικιοκρατιών και όποιος δεν καταφέρει να χαρίσει
και να δεχτεί κραυγές ανείπωτης ευδαιμονίας,
ζωντανές και άγριες ,
πεθαίνει απο σπασμένη καρδιά
στο απαρτχάιντ των αρθρωτών υποβιβασμών και την αόριστη έκλειψη του «εραστή»που πάντα θα καταδικάζεται.
Πάντα θα απαγορεύεται να αγαπήσει πέρα απο τον φόβο, πέρα απο την κυριαρχία της αρνητικότητας
και δεν θα φοβάται να πεθάνει,
αφού και ως ζωντανός βίωνε την καθημερινότητα
του κενού, του άδειου πυρήνα της ψυχής
που έχει ήδη πετάξει μακριά, διότι δεν άντεξε το χάος της επιβολής των οικογενειακών σχεδίων για τα εγκλήματα που καθόριζαν άπειρες ανεραστες γενιές.

Πόσο υπέροχο, βαθιά σιωπηρό μέσα στο συναισθηματικό αντίλαλο και πολυπλοκότατο στυλ γραφής.
για μια διττή ιστορία πάθους και μια παράδοξη αμηχανία φιλοσοφίας ανάμεσα στο ακατέργαστο μίσος,
τη ζωή και τον θάνατο.
Είναι ένα ερωτικό αριστούργημα διαπολιτισμικού ρομαντισμού μέσα σε γκρίζες κοινωνίες
και ανάμεσα σε οικογένειες πέτρινες, απολιθωμένες, σιωπηλές απο την μανία της κατάθλιψης και την αδιαπέραστη ανάγκη του εσωτερικού μονολόγου,
αυτού, που μας αποκαλύπτει πως η σιωπή χρησιμοποιείται απο την οικογένεια
της ηρωίδας-αφηγήτριας ως όπλο για να σκοτώσει ο ένας τον άλλον.

Βαθιά αδιαπέραστη η δύναμη της καταχρηστικής συγγένειας, δέχεται και αφορίζει την απαγορευμένη αγάπη ανάμεσα στην δική τους
15χρονη Γαλλίδα και τον νεαρό Κινέζο εραστή,
γόνο ενός εκατομμυριούχου,
άθραυστου και απαρέγκλιτα συμμορφωμένου στις υποδείξεις της εθνικής του παράδοσης.

Η Duras με αξιοθαύμαστη μαεστρία καταφέρνει μέσα απο τα μακρινά, πέτρινα, απολιθωμένα και αδιαπέραστα κομμάτια της ιστορίας να εφαρμόσει την σιωπή ως τρόπο έκφρασης του συναισθήματος.

Την αγάπησα. Γι αυτό και μόνο.

✨✨✨✨✨✨

Καλή ανάγνωση.
Πολλούς ασπασμούς.