foteini_dl's Reviews > Η νέα πάλη των τάξεων: Τα πραγματικά αίτια του προσφυγικού κύματος και της τρομοκρατίας

Ο Zizek-αν μη τι άλλο-μπορεί να προκαλεί αντιδράσεις από τον τίτλο (ή, πιο σωστά, τον υπότιτλο) ενός βιβλίου του: Τα πραγματικά αίτια του προσφυγικού κύματος και της τρομοκρατίας. Αρκετά απόλυτος τίτλος, που υπό άλλες συνθήκες θα με ξένιζε πολύ, αλλά κλείνω τα μάτια λόγω Zizek.

Δε θα παραθέσω ολόκληρη κριτική, γιατί άντε να σχολιάσεις ένα βιβλίο όπου σε κάθε σελίδα (σχεδόν) έχεις σημειώσει κάτι που σε προβλημάτισε πάνω στα θέματα της θρησκείας, του προσφυγικού και της τρομοκρατίας, αλλά θα μείνω σε δύο σημεία: ένα στο οποίο διαφωνώ και ένα στο οποίο συμφωνώ.

Οι μεγαλύτεροι υποκριτές είναι αυτοί που υποστηρίζουν τα ανοιχτά σύνορα: ενδόμυχα γνωρίζουν πολύ καλά πως κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ, αφού θα προξενούσε άμεσα λαϊκίστικο ξεσηκωμό στην Ευρώπη.

Αν και αυτό που θέλει να πει είναι σωστό, πατάει σε μια λεπτή γραμμή (η οποία είναι και κάπως επικίνδυνη): Ναι, είναι υποκριτικό να μιλάμε για ανοιχτά σύνορα την ώρα που ξέρουμε ότι στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος αυτό είναι αδύνατο (και όντως θα ακουστεί λαϊκίστικο). Τι μένει, όμως, να κάνουμε; Δηλαδή, αν επιτραπεί η είσοδος στους μετανάστες, τότε θα έχουμε άνοδο της ακροδεξιάς; Οπότε, για να αποφευχθεί αυτό πρέπει οι κυβερνήσεις να δράσουν εξ αρχής σαν να ήταν ακροδεξιές; Στην τελική, δεν είμαι σίγουρη αν έχει σημασία η μεταναστευτική πολιτική μιας χώρας όταν η ευρύτερη πολιτική της ατζέντα κινείται στα όρια του καπιταλισμού. Άλλωστε, για παράδειγμα, και η Μέρκελ κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση ότι ήταν ανεκτική απέναντι στους μετανάστες. Ας αναλογιστούμε, όμως, ότι αυτή η στάση της γερμανικής κυβέρνησης οφείλεται στη φιλοδοξία του (γερμανικού) κεφαλαίου να εκμεταλλευτεί τη φθηνή εργατική δύναμη των μεταναστών.

Εκεί που συμφωνώ είναι το εξής:

Η πιο βασική αιτία της δημιουργίας προσφύγων είναι ο ίδιος ο σημερινός παγκόσμιος καπιταλισμός και τα γεωπολιτικά του παιχνίδια.

Για να μην υφίσταται το προσφυγικό, θα έπρεπε να συνειδητοποιήσουμε τον ρόλο της ταξικής πάλης.

Ο μοναδικός τρόπος για να το κάνουμε είναι να επιμείνουμε στην παγκόσμια αλληλεγγύη προς τα θύματα εκμετάλλευσης και καταπίεσης.

Και να καταπολεμήσουμε τη ρίζα αυτής της εκμετάλλευσης, που έχει όνομα εδώ και πολλά, πάρα πολλά χρόνια.

Y.Γ.: Αυτό το βιβλίο μπορεί να είναι και το πιο προσιτό του Zizek. Οπότε, αν θα θέλατε να διαβάσετε κάτι δικό του κάποτε, ίσως να είναι και το πιο ομαλό ξεκίνημα.