پیمان عَلُو's Reviews > پالپ

تقدیم به دوست داران کلمات کاف دار



باید در زندگی واقعا یک کارآگاه بود،یک دیوانه،هرکسی تا جایی که وقت دارد باید با خانوم مرگ حال کند ،سکس کند،مشروب بخورد و بخورد...
باید وقت ی رو هم برای پیدا کردن سلین کنار گذاشت ، چرا که سلین خداست ،اما اشتباه است که در کتابفروشی دنبال سلین بگردیم ،سلین در ورودی های سینما شاید همراه با یک داف ۱۸ ساله پیدا شود...
هرکسی هم می‌گوید سلین مرده ،گاف زیادی میزند سلین نمرده بلکه نزد پروردگار است و روزی میخورد...

بوکوفسکی همیشه من را یاد کوچه خیابان های پایین شهر میندازد،در کتاب هایش اثری از دکتر مهندسی، کلا آدم حسابی در کارهایش وجود ندارد ...
بوکوفسکی دنیای گه را آنچنان که هست به نمایش میگذارد ،یاد حرف بورخس میوفتم که ازش پرسیدن چرا همیشه سوررئال مینویسی گفت از اون کثافت(واقعیت )یک دانه کافیست.

بوکوفسکی پالپ را با جمله
(بد نوشتن )شروع میکند...پالپ مثل کار های الیف شافاک و جوجومویز نیست ،هر مخاطبی نمیتواند پالپ را بخواند،چطور کسی که در بهترین شرایط زندگی میکند می‌تواند با کلمات کوچه بازاری پالپ راحت باشد در نتیجه خواهد گفت طرف ‎٪کصشعراشو نوشته‎٪ و کتاب را خواهد بست...

اما آیا واقعا بوکوفسکی کوچه بازاری مینوشت برای کوچه بازاری ها؟؟
خیلی ساده لوحانه هست که اینطور فکر کنیم درمورد پالپ

در پالپ شما با فلسفه جدیدی آشنا میشین فلسفه ای که بوکوفسکی یکی از پرچم دارانش هست.

در آخر، همه توسط خانم مرگ به گاگا خواهیم رفت ،پالپ وداع بوکوفسکی بود ،ملک الشعرای طبقه فرودست در فاصله خیلی کم بعد پالپ به فاک میره،
پرچم دار بیت مُرد پرچم داری که وصیتش این بود که بیا آنقدر خوش باشیم که مرگ از گرفتن جانمان بر خود
بلرزد.

بوکوفسکی خطاب به من: don’t try