Skorofido Skorofido's Reviews > Πόλεμος και πόλεμος

Ο Κορίμ είναι Ούγγρος αρχειοφύλακας όταν μια κατά τα άλλα συνηθισμένη μέρα ανακαλύπτει ένα χειρόγραφο που συνταράζει το μέσα του συθέμελα μέσα σε ένα φάκελο που δεν έπρεπε να βρεθεί. Είναι τόσος μεγάλος ο ‘ντουβρουτζάς’ που παθαίνει, που πουλάει ό,τι έχει και δεν έχει και χωρίς να ξέρει λέξη αγγλικά, βγάζει εισιτήριο για Νέα Υόρκη, για να καθαρογράψει αυτό το χειρόγραφο και να το ανεβάσει στο διαδίκτυο. Είναι ήδη αποφασισμένος, μόλις επιτύχει αυτό τον μεγάλο στόχο του, να δώσει τέλος στη ζωή του. Φτάνοντας στην Αμερική, πέφτει στο δρόμο του διερμηνέα ‘κύριου Σάβαρυ’ ο οποίος θα γίνει και ο σπιτονοικοκύρης του μαζί με την Πορτορικανή σύντροφό του.
Το στόρυ παίζει σε δύο ταμπλώ – μία η ιστορία του Κορίμ, το πως βρήκε το χειρόγραφο, το πως βρέθηκε στην Αμερική, το πως ζει στην Αμερική, το πως η είναι η ζωή του ζευγαριού
που τον φιλοξενεί με ολίγην από γυναικεία κακοποίηση. Στο δεύτερο ταμπλώ έχουμε την ιστορία του χειρόγραφου όπου παρουσιάζεται το χρονικό τεσσάρων φίλων και το ταξίδι τους από τη μινωική Κρήτη, στη Βενετία, στη Γερμανία, στη Βρετανία, στη Ρώμη, λίγο όλα ένας αχταρμάς…
Η γνώμη μου;;; Χρχφμψηφαεψηεψφχωδφδφ….
Κατά τη γνώμη μου, οι μεγάλες αλήθειες της ζωής είναι απλές. Και γι’αυτό λέγονται με λόγια απλά. ¨Όταν βλέπω πολυπερίτεχνες προσπάθειες να πουν κάτι, για να αισθανθούμε πως γίνεται κάτι σπουδαίο χωρίς ποτέ να καταλάβουμε ποιο είναι αυτό το σπουδαίο, εγώ τα ονομάζω ‘ψευδοκουλτούρα’ ή προσπάθεια εντυπωσιασμού του συγγραφέα για να μας κάνει να αισθανθούμε τιποτένιοι και αδαείς.
Δεν με κέρδισε το βιβλίο και προφανώς είναι τόσο τιποτένιο το I.Q. μου που δεν μπόρεσα να βρω τίποτα μεγαλειώδες μέσα του… Εξηγούμαι:
1. Ο μακροπερίοδος λόγος – μία πρόταση ένα κεφάλαιο - μου φάνηκε χωρίς λόγο και ουσία. Δεν κατάλαβα τι εξυπηρετούσε αφού όπως ήταν η σύνταξη όλης της πρότασης ήταν σαν να υπήρχαν σημεία στίξης, απλώς δεν τα έβαζε για κάποιο δικό του λόγο ο συγγραφέας. Καμία σχέση με τον μακροπερίοδο λόγο του Σαραμάγκου που μου φαίνεται άκρως ποιητικός και καθόλου κουραστικός.
2. Δεν υπάρχει πλοκή. Κανένα plot twist, μα κανένα. Περιμένεις όλο το βιβλίο να μάθεις τι στο καλό τόσο σημαντικό περιείχε αυτό το χειρόγραφο που έκανε τον ταπεινό αρχειοθέτη να πετάξει στην άλλη άκρη του κόσμου και δεν το μαθαίνεις ποτέ. Μία απλή ιστορία, ένα απλό οδοιπορικό και ξαφνικά έτσι σταματάει, με τη μεγάλη φοβερή ανακάλυψη πως δεν υπάρχει ειρήνη πουθενά, πως τον πόλεμο τον διαδέχεται ο πόλεμος… Τέτοια φοβερή ανακάλυψη!
3. Η ιστορία του Κορίμ από ένα σημείο και μετά είναι γεμάτη γεγονότα χωρίς καμία λογική. Έτσι να ‘χαμε να λέγαμε… Εμφανίζεται στο δρόμο του ένας ταξιτζής, έτσι τον αφήνει στο χιόνι, τον βρίσκει ένας άλλος, επιστρέφει στο σπίτι βρίσκει τους άλλους κρεμασμένους και τους αφήνει έτσι, πάει Ζυρίχη έτσι για να πάει γιατί είναι ωραίος τόπος εκεί ρε φίλε για αυτοκτονία, λες και δεν μπορούσε να αυτοκτονήσει στη Νέα Υόρκη κι έπρεπε να κάνει όλο αυτό το ταξίδι… Τι διάβαζα Θε μου;
4. Η σκηνή με τους δύο ζητιάνους που κάνουν έρωτα στο μπαρ μπροστά σε όλους, τι σκατά συμβολισμό είχε; Για ποιο λόγο μπήκε; Για να μας δείξει το σκληρό νατουραλιστικό γράψιμο του συγγραφέα; Για να μας δείξει πως είναι στην πραγματικότητα ο έρωτας; Δίχως συναίσθημα, γυμνός, άσχημος, γλοιώδης, φόρα παρτίδα; Στα μπράβο του συγγραφέα, η περιγραφή του ήταν τόσο πειστική, που μόλις έκανα τη σκηνή στη φαντασία του, μου ήρθε να ξεράσω… εντάξει είπαμε να μην είναι μποντιμπιλντεράς ο τύπος αλλά γέρος ξεδοντιάρης, με μεγάλα σπυριά που τρέχουν πύον, που βρωμάει και ζέχνει, μαλλιά άπλυτα, με ντούρα στύση ωστόσο να την πέφτει στη γριά;;;
5. Κι έρχεται εκείνο το τελευταίο κεφάλαιο στο οποίο είχα στηρίξει όλες μου τις προσδοκίες πως κάτι θα γίνει, πως θα μου αποκαλυφθεί μια αλήθεια… Ένα παραλήρημα… αυτό… ένα παραλήρημα… σκόρπιες φιλοσοφίες ολίγον θρησκεία ολίγον λογοτεχνία πολύ ό,τι νάναι…. Νάτη η μεγάλη αλήθεια και το μεγάλο αριστούργημα αλλά είπαμε το I.Q μου είναι I.Q ραδικιού κι εγώ δεν συναματαπαντήθηκα ποτέ ούτε με τη μεγάλη αλήθεια μα ούτε και με τη μικρή….
Δεν ξέρω αν είναι αριστούργημα, δεν ξέρω αν είναι βραβευμένο, δεν ξέρω αν ο συγγραφέας του θεωρείται μεγάλος και τρανός, οι δρόμοι μας όμως ξέρω πως δεν θα ξανανταμώσουνε…
Υ.Γ. Κρατάω μία επιφύλαξη ωστόσο μήπως έφταιγε ολίγον και η μετάφραση που ήταν μετάφραση της μετάφρασης ω! μετάφραση… καθώς έγινε από τη γαλλική μετάφραση και όχι απ’ευθείας από το πρωτότυπο… ίσως κάτι να χάθηκε στη μετάφραση…