foteini_dl's Reviews > Η μελαγχολία της αντίστασης

Ο κύριος λόγος που αγάπησα αυτό το βιβλίο, και κατ' επέκταση τον Κραζναχορκάι, είναι το ότι η γραφή του συγγραφέα αντανακλά πλήρως το πνεύμα του βιβλίου. Εξηγούμαι: ο μακροπερίοδος, απελευθερωμένος από τα δεσμά της στίξης και του χρόνου, και ενίοτε χαοτικός λόγος αντικατοπτρίζει τον άναρχο, βίαιο και αποσυντιθέμενο κόσμο στον οποίο ζούμε.

Εδώ ο συγγραφέας μιλά για την αυθαιρεσία της εξουσίας και την αντίσταση του πνεύματος και της γνώσης απέναντι στο χάος που εμπεριείχε τους κρυστάλλους της τάξης, το είχε διαλύσει η απαρεμπόδιστη και αδιάφορη κυκλοφορία των διαφόρων στοιχείων που κυβερνούσε το σύμπαν. Και, διάολε, το καταφέρνει με α π ό λ υ τ η επιτυχία.

Το λιγότερο (οκ, το μόνο) που μπορώ να κάνω είναι να υποκλιθώ στο μεγαλείο του Κραζναχορκάι.

Υ.Γ.: Εσείς που λέτε ότι τα γερμανικά ονόματα είναι σιδηρόδρομοι ξανασκεφτείτε το. Δοκιμάστε να πείτε "Λάσλο Κραζναχορκάι" 2 - 3 φορές σερί, πλάκα έχει.