Ian D's Reviews > Δαίμων

Ένα αληθινό κόσμημα όχι μόνο της ρωσικής αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ένα εσωτερικό υπαρξιακό παραλήρημα κι ένας καταιγισμός εικόνων που τόσο όμορφα ήξερε να δημιουργεί ο Lermontov τόσο με την πένα όσο και με το πινέλο του (υπήρξε και αξιολογότατος ζωγράφος - βλ. παρακάτω).

Έκδηλη η επιρροή του αγαπημένου του Pushkin του οποίου υπήρξε συνεχιστής και διάδοχος και με τον οποίον μοιράζονται όχι μόνο την αγάπη τους για την ποίηση και τη γλώσσα αλλά - δυστυχώς - και το ίδιο πρόωρο τέλος σε μονομαχία. Κι εγώ, ακριβώς όπως και στον Ευγένιο Ονέγκιν θλίβομαι που δεν μπορώ (ακόμα) να το διαβάσω από το πρωτότυπο.

(Τιφλίδα - 1837)