Chemistry ninth edition Kenneth W.

Whitten 2025 easy

download

Sold on ebookfinal.com
( 4.5/5.0 ★ | 261 downloads )

https://ebookfinal.com/download/chemistry-ninth-edition-kenneth-w-
whitten/
 Chemistry ninth edition Kenneth W. Whitten

EBOOK

Available Formats

■ PDF eBook Study Guide Ebook

EXCLUSIVE 2025 ACADEMIC EDITION – LIMITED RELEASE

Available Instantly Access Library

We have selected some products that you may be interested in
Click the link to download now or visit ebookfinal.com
for more options!.

Student Solutions Manual for Whitten s Chemistry 10th 10th

Edition Kenneth W. Whitten

https://ebookfinal.com/download/student-solutions-manual-for-whitten-
s-chemistry-10th-10th-edition-kenneth-w-whitten/

Chiral Analysis 1st Edition Kenneth W. Busch

https://ebookfinal.com/download/chiral-analysis-1st-edition-kenneth-w-
busch/

Reviews in Computational Chemistry Volume 24 1st Edition

Kenneth B. Lipkowitz

https://ebookfinal.com/download/reviews-in-computational-chemistry-
volume-24-1st-edition-kenneth-b-lipkowitz/

Currencies Commodities and Consumption 1st Edition Kenneth

W. Clements

https://ebookfinal.com/download/currencies-commodities-and-
consumption-1st-edition-kenneth-w-clements/
Copper Oxygen Chemistry Wiley Series of Reactive
Intermediates in Chemistry and Biology 1st Edition Kenneth
D. Karlin
https://ebookfinal.com/download/copper-oxygen-chemistry-wiley-series-
of-reactive-intermediates-in-chemistry-and-biology-1st-edition-
kenneth-d-karlin/

Dithiolene Chemistry Synthesis Properties and Applications

Progress in Inorganic Chemistry v 52 1st Edition Kenneth
D. Karlin
https://ebookfinal.com/download/dithiolene-chemistry-synthesis-
properties-and-applications-progress-in-inorganic-chemistry-v-52-1st-
edition-kenneth-d-karlin/

The Ecology of Java and Bali Whitten

https://ebookfinal.com/download/the-ecology-of-java-and-bali-whitten/

Social Capital An Introduction to Managing Networks

Kenneth W. Koput

https://ebookfinal.com/download/social-capital-an-introduction-to-
managing-networks-kenneth-w-koput/

Chemistry The Molecular Science Third Edition John W.

Moore

https://ebookfinal.com/download/chemistry-the-molecular-science-third-
edition-john-w-moore/
Chemistry ninth edition Kenneth W. Whitten Digital
Instant Download
Author(s): Kenneth W. Whitten, Raymond E. Davis, Larry Peck, George G.
Stanley
ISBN(s): 9780495391630, 0495391638
Edition: 9th
File Details: PDF, 35.18 MB
Year: 2009
Language: english
Ninth Edition
Chemistry
KENNETH W. WHITTEN
University of Georgia, Athens

RAYMOND E. DAVIS
University of Texas at Austin

M. LARRY PECK
Texas A&M University

GEORGE G. STANLEY
Louisiana State University

Australia • Brazil • Japan • Korea • Mexico • Singapore • Spain • United Kingdom • United States
 Chemistry, Ninth Edition © 2010 Brooks/Cole, Cengage Learning
Kenneth W. Whitten, Raymond E. Davis, ALL RIGHTS RESERVED. No part of this work covered by the copyright herein
M. Larry Peck, George G. Stanley may be reproduced, transmitted, stored, or used in any form or by any means,
Publisher: Mary Finch graphic, electronic, or mechanical, including but not limited to photocopying,
recording, scanning, digitizing, taping, Web distribution, information networks,
Sr. Acquisitions Editor: Lisa Lockwood
or information storage and retrieval systems, except as permitted under Section
Development Editor: Teri Hyde 107 or 108 of the 1976 United States Copyright Act, without the prior written
Assistant Editor: Ashley Summers permission of the publisher.
Editorial Assistant: Elizabeth Woods iPod and iPhone are registered trademarks of Apple Computer, Inc. used herein
Sr. Media Editor: Lisa Weber under license. Windows is a registered trademark of Microsoft Corporation
used herein under license.
Sr. Marketing Manager: Nicole Hamm
Marketing Coordinator: Kevin Carroll
For product information and technology assistance, contact us at
Marketing Communications Manager: Linda Yip Cengage Learning Customer & Sales Support, 1-800-354-9706
Project Manager, Editorial Production: For permission to use material from this text or product,
Teresa L. Trego submit all requests online at www.cengage.com/permissions.
Further permissions questions can be e-mailed to
Creative Director: Rob Hugel
permissionrequest@cengage.com
Art Director: John Walker
Print Buyer: Rebecca Cross Library of Congress Control Number: 2008929633
Permissions Editor: Roberta Broyer
ISBN-13: 978-0-495-39163-0
Production Service: Pre-Press PMG
ISBN-10: 0-495-39163-8
Text Designer: Ellen Pettengill
Photo Researcher: Dena Digilio Betz Brooks/Cole
Copy Editor: Kami Bevington 10 Davis Drive
Illustrator: Greg Gambino/2064 Design Belmont, CA 94002-3098
USA
OWL Producers: Stephen Battisti, Cindy Stein,
David Hart (Center for Educational Software
Development, University of Massachusetts, Cengage Learning is a leading provider of customized learning
Amherst) solutions with office locations around the globe, including
Singapore, the United Kingdom, Australia, Mexico, Brazil, and Japan. Locate your
Cover Designer: William Stanton
local office at international.cengage.com/region
Cover Image: © Brian Sytnyk/Masterfile
Compositor: Pre-Press PMG Cengage Learning products are represented in Canada by
Nelson Education, Ltd.

For your course and learning solutions, visit www.cengage.com

Purchase any of our products at your local college store or at our preferred
online store, www.ichapters.com

Printed in Canada
1 2 3 4 5 6 7 12 11 10 09
This edition of Chemistry is gratefully dedicated to Professor Emeritus Kenneth
W. Whitten and the late Professor Kenneth D. Gailey, whose pedagogic
insights and clarity of organization provided guidance for generations of
students and laid the foundation for the many successful editions of this book.
RED, MLP, and GGS
This page intentionally left blank
Brief Contents

1 The Foundations of Chemistry 1

2 Chemical Formulas and Composition Stoichiometry 48

3 Chemical Equations and Reaction Stoichiometry 86

4 The Structure of Atoms 119

5 Chemical Periodicity 177

6 Some Types of Chemical Reactions 211

7 Chemical Bonding 250

8 Molecular Structure and Covalent Bonding Theories 287

9 Molecular Orbitals in Chemical Bonding 329

10 Reactions in Aqueous Solutions I: Acids, Bases, and Salts 347

11 Reactions in Aqueous Solutions II: Calculations 374

12 Gases and the Kinetic-Molecular Theory 400

13 Liquids and Solids 448

14 Solutions 502

15 Chemical Thermodynamics 548

16 Chemical Kinetics 606

17 Chemical Equilibrium 660

18 Ionic Equilibria I: Acids and Bases 703

19 Ionic Equilibria II: Buffers and Titration Curves 743

20 Ionic Equilibria III: The Solubility Product Principle 771

v
vi Brief Contents

21 Electrochemistry 794

22 Metals I: Metallurgy 841

23 Metals II: Properties and Reactions 859

24 Some Nonmetals and Metalloids 879

25 Coordination Compounds 907

26 Nuclear Chemistry 934

27 Organic Chemistry I: Formulas, Names, and

Properties 970

28 Organic Chemistry II: Shapes, Selected Reactions,

and Biopolymers 1035
APPENDIX A | Some Mathematical Operations A-1

APPENDIX B | Electronic Configurations of the Atoms of the Elements A-5

APPENDIX C | Common Units, Equivalences, and Conversation Factors A-8

APPENDIX D | Physical Constants A-11

APPENDIX E | Some Physical Constants for a Few Common Substances A-12

APPENDIX F | Ionization Constants for Weak Acids at 25°C A-14

APPENDIX G | Ionization Constants for Weak Bases at 25°C A-16

APPENDIX H | Solubility Product Constants for Some Inorganic Compounds

at 25°C A-17

APPENDIX I | Dissociation Constants for Some Complex Ions A-19

APPENDIX J | Standard Reduction Potentials in Aqueous Solution at 25 °C A-20

APPENDIX K | Selected Thermodynamic Values at 298.15 K A-23

APPENDIX L | Answers to Selected Even-Numbered Numerical Exercises A-26

Index of Equations E-1

Glossary/Index I-1
Contents

About the Authors xvii 2-4 Atomic Weights 56

To the Instructor xix 2-5 The Mole 56

To the Student xxxi CHEMISTRY IN USE | Avogadro’s

Number 60
2-6 Formula Weights, Molecular Weights,
1 The Foundations of Chemistry 1 and Moles 61
2-7 Percent Composition and Formulas
1-1 Matter and Energy 4
of Compounds 64
1-2 Chemistry—A Molecular View of Matter 5
2-8 Derivation of Formulas from Elemental
1-3 States of Matter 9 Composition 65
1-4 Chemical and Physical Properties 10
CHEMISTRY IN USE | Names of the
1-5 Chemical and Physical Changes 11 Elements 67
1-6 Mixtures, Substances, Compounds, and 2-9 Determination of Molecular Formulas 71
Elements 13
2-10 Some Other Interpretations of Chemical
CHEMISTRY IN USE | The Development Formulas 73
of Science 15 2-11 Purity of Samples 77
1-7 Measurements in Chemistry 19
Key Terms 78
1-8 Units of Measurement 20
Exercises 79
1-9 Use of Numbers 22
1-10 The Unit Factor Method (Dimensional

1-11
Analysis) 27
Percentage 31
3 Chemical Equations and Reaction
Stoichiometry 86
1-12 Density and Specific Gravity 31 3-1 Chemical Equations 87
1-13 Heat and Temperature 34 3-2 Calculations Based on Chemical
1-14 Heat Transfer and the Measurement Equations 92
of Heat 36 3-3 The Limiting Reactant (Reagent)
Key Terms 40 Concept 96
Exercises 40 3-4 Percent Yields from Chemical Reactions 99
3-5 Sequential Reactions 100
3-6 Concentrations of Solutions 101
2 Chemical Formulas and Composition
Stoichiometry 48 3-7 Dilution of Solutions 106
3-8 Using Solutions in Chemical Reactions 107
2-1 Chemical Formulas 49
Key Terms 110
2-2 Ions and Ionic Compounds 53
Exercises 110
2-3 Names and Formulas of Some Ionic
Compounds 54
vii
viii Contents

5-5 Ionic Radii 188

4 The Structure of Atoms 119 5-6 Electronegativity 190
Subatomic Particles 120 5-7 Oxidation States 192
4-1 Fundamental Particles 120 Chemical Reactions and Periodicity 194
4-2 The Discovery of Electrons 121 5-8 Hydrogen and the Hydrides 194
4-3 Canal Rays and Protons 123 5-9 Oxygen and the Oxides 198
4-4 Rutherford and the Nuclear Atom 123
Key Terms 206
4-5 Atomic Number 125
Exercises 206
4-6 Neutrons 126
4-7 Mass Number and Isotopes 127
4-8 Mass Spectrometry and Isotopic
Abundance 128
6 Some Types of Chemical
Reactions 211
CHEMISTRY IN USE | Stable Isotope Ratio 6-1 Aqueous Solutions: An Introduction 212
Analysis 130
6-2 Reactions in Aqueous Solutions 218
4-9 The Atomic Weight Scale and Atomic
Weights 131 Naming Some Inorganic
4-10 The Periodic Table: Metals, Nonmetals, Compounds 220
and Metalloids 133 6-3 Naming Binary Compounds 220
The Electronic Structures of Atoms 138 6-4 Naming Ternary Acids and Their Salts 222
4-11 Electromagnetic Radiation 138 Classifying Chemical Reactions 225
4-12 The Photoelectric Effect 142 6-5 Oxidation-Reduction Reactions:
4-13 Atomic Spectra and the Bohr Atom 143 Introduction 225
Enrichment | The Bohr Theory and the 6-6 Combination Reactions 228
Balmer-Rydberg Equation 146 6-7 Decomposition Reactions 229
4-14 The Wave Nature of the Electron 148 6-8 Displacement Reactions 230
4-15 The Quantum Mechanical Picture of the
CHEMISTRY IN USE | Troublesome
Atom 150
Displacement Reactions 233
Enrichment | The Schrödinger Equation 151
6-9 Metathesis Reactions 235
4-16 Quantum Numbers 151
6-10 Gas-Formation Reactions 240
4-17 Atomic Orbitals 152
6-11 Summary of Reaction Types 241
4-18 Electron Configurations 157
Key Terms 243
4-19 The Periodic Table and Electron
Configurations 163 Exercises 244
4-20 Paramagnetism and Diamagnetism 166
Key Terms 167 7 Chemical Bonding 250
Exercises 168 7-1 Lewis Dot Formulas of Atoms 251

5 Chemical Periodicity 177 Ionic Bonding 252

7-2 Formation of Ionic Compounds 252
5-1 More About the Periodic Table 178 Enrichment | Introduction to Energy
CHEMISTRY IN USE | The Periodic Table 179 Relationships in Ionic Bonding 257

CHEMISTRY IN USE | The Discovery of Covalent Bonding 259

Phosphorus 180
7-3 Formation of Covalent Bonds 259
Periodic Properties of the Elements 181 7-4 Bond Lengths and Bond Energies 260
5-2 Atomic Radii 181 7-5 Lewis Formulas for Molecules and
5-3 Ionization Energy 184 Polyatomic Ions 261
5-4 Electron Affinity 186 7-6 Writing Lewis Formulas: The Octet Rule 262
 Contents ix

7-7 Formal Charges 268 9-3 Bond Order and Bond Stability 334
7-8 Writing Lewis Formulas: Limitations of the 9-4 Homonuclear Diatomic Molecules 335
Octet Rule 270 9-5 Heteronuclear Diatomic Molecules 338
7-9 Resonance 274 9-6 Delocalization and the Shapes of Molecular
7-10 Polar and Nonpolar Covalent Bonds 276 Orbitals 341
7-11 Dipole Moments 277 Key Terms 343
7-12 The Continuous Range of Bonding Exercises 343
Types 278
Key Terms 279
Exercises 280 10
1 0 Reactions in Aqueous Solutions I:
Acids, Bases, and Salts 347
10-1 Properties of Aqueous Solutions of Acids
8 Molecular Structure and Covalent
Bonding Theories 287
and Bases 349
10-2 The Arrhenius Theory 349
8-1 A Preview of the Chapter 288 10-3 The Hydronium Ion (Hydrated
8-2 Valence Shell Electron Pair Repulsion Hydrogen Ion) 350
Theory 290 10-4 The Brønsted–Lowry Theory 350
8-3 Polar Molecules: The Influence of Molecular 10-5 The Autoionization of Water 353
Geometry 292 10-6 Amphoterism 354
8-4 Valence Bond Theory 294 10-7 Strengths of Acids 355
Molecular Shapes and Bonding 294 10-8 Acid–Base Reactions in Aqueous
Solutions 359
8-5 Linear Electronic Geometry: AB2 Species
(No Lone Pairs on A) 295 CHEMISTRY IN USE | Everyday Salts of
Ternary Acids 360
8-6 Trigonal Planar Electronic Geometry: AB3
Species (No Lone Pairs on A) 297 10-9 Acidic Salts and Basic Salts 361
8-7 Tetrahedral Electronic Geometry: AB4 10-10 The Lewis Theory 363
Species (No Lone Pairs on A) 299 10-11 The Preparation of Acids 365
8-8 Tetrahedral Electronic Geometry: AB3U Key Terms 367
Species (One Lone Pair on A) 304
Exercises 367
8-9 Tetrahedral Electronic Geometry: AB2U2
Species (Two Lone Pairs on A) 308
8-10 Tetrahedral Electronic Geometry: ABU3
Species (Three Lone Pairs on A) 310
11
1 1 Reactions in Aqueous Solutions II:
Calculations 374
8-11 Trigonal Bipyramidal Electronic Geometry:
AB5, AB4U, AB3U2, and AB2U3 310 Aqueous Acid–Base Reactions 375
8-12 Octahedral Electronic Geometry: AB6, AB5U, 11-1 Calculations Involving Molarity 375
AB4U2 314 11-2 Titrations 379
8-13 Compounds Containing Double Bonds 317 11-3 Calculations for Acid–Base
8-14 Compounds Containing Triple Bonds 319 Titrations 381
8-15 A Summary of Electronic and Molecular
Oxidation–Reduction Reactions 385
Geometries 320
11-4 Balancing Redox Equations 386
Key Terms 322
11-5 Adding H1, OH2, or H2O to Balance Oxygen
Exercises 322 or Hydrogen 387
11-6 Calculations for Redox Titrations 389

9 Molecular Orbitals in Chemical

Bonding 329
Key Terms 392
Exercises 392
9-1 Molecular Orbitals 330
9-2 Molecular Orbital Energy Level Diagrams 333
x Contents

13-9 Heat Transfer Involving Liquids 463

12
12 Gases and the Kinetic-Molecular
Theory 400
Enrichment | The Clausius-Clapeyron
Equation 466
12-1 Comparison of Solids, Liquids, and The Solid State 467
Gases 401
13-10 Melting Point 467
12-2 Composition of the Atmosphere and Some
Common Properties of Gases 402 13-11 Heat Transfer Involving Solids 468
12-3 Pressure 403 13-12 Sublimation and the Vapor Pressure of
Solids 470
CHEMISTRY IN USE | The Greenhouse Effect
13-13 Phase Diagrams (P versus T ) 470
and Climate Change 404
13-14 Amorphous Solids and Crystalline Solids 473
12-4 Boyle’s Law: The Volume–Pressure
Relationship 406 Enrichment | X-Ray Diffraction 474

12-5 Charles’s Law: The Volume–Temperature 13-15 Structures of Crystals 476

Relationship; The Absolute Temperature 13-16 Bonding in Solids 479
Scale 409 13-17 Band Theory of Metals 487
12-6 Standard Temperature and Pressure 411
CHEMISTRY IN USE | Semiconductors 490
12-7 The Combined Gas Law Equation 412
12-8 Avogadro’s Law and the Standard Molar Key Terms 492
Volume 413 Exercises 494
12-9 Summary of Gas Laws: The Ideal Gas
Equation 414
12-10 Determination of Molecular Weights
14
1 4 Solutions 502
and Molecular Formulas of Gaseous The Dissolution Process 503
Substances 418 14-1 Spontaneity of the Dissolution
12-11 Dalton’s Law of Partial Pressures 420 Process 503
12-12 Mass–Volume Relationships in Reactions 14-2 Dissolution of Solids in Liquids 505
Involving Gases 426 14-3 Dissolution of Liquids in Liquids
12-13 The Kinetic–Molecular Theory 428 (Miscibility) 508
Enrichment | Kinetic-Molecular Theory, the 14-4 Dissolution of Gases in Liquids 509
Ideal Gas Equation, and Molecular Speeds 431 14-5 Rates of Dissolution and Saturation 510
12-14 Diffusion and Effusion of Gases 433 14-6 Effect of Temperature on Solubility 511
12-15 Deviations from Ideal Gas Behavior 435 14-7 Effect of Pressure on Solubility 513
Key Terms 438 14-8 Molality and Mole Fraction 514
Exercises 439
Colligative Properties of Solutions 516
14-9 Lowering of Vapor Pressure and
13
1 3 Liquids and Solids 448 Raoult’s Law 516
14-10 Fractional Distillation 520
13-1 Kinetic–Molecular Description of Liquids
14-11 Boiling Point Elevation 522
and Solids 449
14-12 Freezing Point Depression 523
13-2 Intermolecular Attractions and Phase
Changes 450 14-13 Determination of Molecular Weight by
Freezing Point Depression or Boiling Point
The Liquid State 457 Elevation 525
13-3 Viscosity 457 14-14 Colligative Properties and Dissociation of
Electrolytes 526
13-4 Surface Tension 458
14-15 Osmotic Pressure 530
13-5 Capillary Action 459
13-6 Evaporation 460 Colloids 533
13-7 Vapor Pressure 461
CHEMISTRY IN USE | Water Purification and
13-8 Boiling Points and Distillation 463 Hemodialysis 534
 Contents xi

14-16 The Tyndall Effect 534 Enrichment | Calculus Derivation of Integrated

14-17 The Adsorption Phenomenon 535 Rate Equations 628

14-18 Hydrophilic and Hydrophobic Colloids 536 Enrichment | Using Integrated Rate Equations
to Determine Reaction Order 629
CHEMISTRY IN USE | Why Does Red Wine Go
with Red Meat? 540 16-5 Collision Theory of Reaction Rates 632
Key Terms 541 16-6 Transition State Theory 633
Exercises 542 16-7 Reaction Mechanisms and the Rate-Law
Expression 635
16-8 Temperature: The Arrhenius Equation 638
15
15 Chemical Thermodynamics 548 16-9 Catalysts 642
Heat Changes and Thermochemistry 550 CHEMISTRY IN USE | Ozone 648
15-1 The First Law of Thermodynamics 550 Key Terms 651
15-2 Some Thermodynamic Terms 552 Exercises 652
15-3 Enthalpy Changes 553
15-4 Calorimetry 553
15-5 Thermochemical Equations 555 17
1 7 Chemical Equilibrium 660

15-6 Standard States and Standard Enthalpy 17-1 Basic Concepts 661
Changes 558 17-2 The Equilibrium Constant 663
15-7 Standard Molar Enthalpies of Formation, 17-3 Variation of Kc with the Form of the
DH 0f 559 Balanced Equation 667
15-8 Hess’s Law 561 17-4 The Reaction Quotient 668
15-9 Bond Energies 565 17-5 Uses of the Equilibrium Constant, Kc 669
15-10 Changes in Internal Energy, DE 568 17-6 Disturbing a System at Equilibrium:
15-11 Relationship between DH and DE 574 Predictions 672
17-7 The Haber Process: A Commercial
Spontaneity of Physical and Chemical Application of Equilibrium 679
Changes 575 17-8 Disturbing a System at Equilibrium:
15-12 The Two Aspects of Spontaneity 575 Calculations 681
15-13 Dispersal of Energy and Matter 576 17-9 Partial Pressures and the Equilibrium
15-14 Entropy, S, and Entropy Change, DS 580 Constant 685
15-15 The Second Law of Thermodynamics 586 17-10 Relationship between Kp and Kc 685
15-16 Free Energy Change, DG, and 17-11 Heterogeneous Equilibria 688
Spontaneity 588 17-12 Relationship between DG 0r xn and the
15-17 The Temperature Dependence of Equilibrium Constant 689
Spontaneity 591 17-13 Evaluation of Equilibrium Constants at
Different Temperatures 692
Key Terms 595
Exercises 596 Key Terms 694
Exercises 694

16
16 Chemical Kinetics 606
16-1 The Rate of a Reaction 608
18
1 8 Ionic Equilibria I: Acids and
Bases 703
Factors That Affect Reaction Rates 613 18-1 A Review of Strong Electrolytes 704
16-2 Nature of the Reactants 614 18-2 The Autoionization of Water 705
16-3 Concentrations of Reactants: The Rate-Law 18-3 The pH and pOH Scales 707
Expression 614
18-4 Ionization Constants for Weak Monoprotic
16-4 Concentration Versus Time: The Integrated Acids and Bases 710
Rate Equation 622
xii Contents

18-5 Polyprotic Acids 723

18-6 Solvolysis 726 21
2 1 Electrochemistry 794
18-7 Salts of Strong Bases and Strong 21-1 Electrical Conduction 796
Acids 727 21-2 Electrodes 796
18-8 Salts of Strong Bases and Weak Acids 727
18-9 Salts of Weak Bases and Strong Acids 730 Electrolytic Cells 796
18-10 Salts of Weak Bases and Weak Acids 731 21-3 The Electrolysis of Molten Sodium Chloride
(the Downs Cell) 797
CHEMISTRY IN USE | Taming Acids with 21-4 The Electrolysis of Aqueous Sodium
Harmless Salts 732
Chloride 798
18-11 Salts that Contain Small, Highly Charged 21-5 The Electrolysis of Aqueous Sodium
Cations 734 Sulfate 799
Key Terms 736 21-6 Counting Electrons: Coulometry and
Exercises 737 Faraday’s Law of Electrolysis 800
21-7 Commercial Applications of Electrolytic
Cells 803
19
1 9 Ionic Equilibria II: Buffers and
Titration Curves 743 Voltaic or Galvanic Cells 803
21-8 The Construction of Simple Voltaic
19-1 The Common Ion Effect and Buffer Cells 803
Solutions 744
19-2 Buffering Action 750 CHEMISTRY IN USE | A Spectacular View of
One Mole of Electrons 804
19-3 Preparation of Buffer Solutions 753
21-9 The Zinc–Copper Cell 804
CHEMISTRY IN USE | Fun with
21-10 The Copper–Silver Cell 806
Carbonates 756
19-4 Acid–Base Indicators 757 Standard Electrode Potentials 808
21-11 The Standard Hydrogen Electrode 808
Titration Curves 759
21-12 The Zinc–SHE Cell 809
19-5 Strong Acid/Strong Base Titration
Curves 759 21-13 The Copper–SHE Cell 810
19-6 Weak Acid/Strong Base Titration 21-14 Standard Electrode Potentials 811
Curves 762 21-15 Uses of Standard Electrode Potentials 812
19-7 Weak Acid/Weak Base Titration Curves 764 21-16 Standard Electrode Potentials for Other
19-8 Summary of Acid–Base Calculations 765 Half-Reactions 814
21-17 Corrosion 816
Key Terms 766
21-18 Corrosion Protection 817
Exercises 766
Effect of Concentrations (or Partial
Pressures) on Electrode Potentials 819
20
2 0 Ionic Equilibria III: The Solubility
Product Principle 771 21-19 The Nernst Equation 819
21-20 Using Electrochemical Cells to Determine
20-1 Solubility Product Constants 772 Concentrations 823
20-2 Determination of Solubility Product Enrichment | Concentration Cells 825
Constants 774
21-21 The Relationship of E 0cell to DG0 and K 826
20-3 Uses of Solubility Product Constants 776
20-4 Fractional Precipitation 781 Primary Voltaic Cells 828
20-5 Simultaneous Equilibria Involving Slightly 21-22 Dry Cells 828
Soluble Compounds 784
20-6 Dissolving Precipitates 787 Secondary Voltaic Cells 829
21-23 The Lead Storage Battery 830
Key Terms 789
21-24 The Nickel–Cadmium (Nicad) Cell 831
Exercises 790
 Contents xiii

21-25 The Hydrogen–Oxygen Fuel Cell 831 23-10 Chromium Oxides, Oxyanions, and
Hydroxides 874
Key Terms 833
Exercises 834 Key Terms 875
Exercises 876

22
22 Metals I: Metallurgy 841

Metals 842 24
4 Some Nonmetals and
Metalloids 879
22-1 Occurrence of the Metals 842
Metallurgy 842 The Noble Gases (Group 8A) 880
22-2 Pretreatment of Ores 843 24-1 Occurrence, Uses, and Properties 880
22-3 Reduction to the Free Metals 845 24-2 Xenon Compounds 881
22-4 Refining of Metals 846 The Halogens (Group 7A) 882
Metallurgies of Specific Metals 848 24-3 Properties 882
22-5 Magnesium 848 24-4 Occurrence, Production, and Uses 883
22-6 Aluminum 849 24-5 Reactions of the Free Halogens 884
22-7 Iron 851 24-6 The Hydrogen Halides and Hydrohalic
Acids 885
22-8 Copper 853
24-7 The Oxoacids (Ternary Acids) of the
22-9 Gold 855
Halogens 887
Key Terms 855
Exercises 856 Sulfur, Selenium, and Tellurium 888
24-8 Occurrence, Properties, and Uses 888
24-9 Reactions of Group 6A Elements 890
23
23 Metals II: Properties and
Reactions 859
24-10 Hydrides of Group 6A Elements 890
24-11 Group 6A Oxides 890
The Alkali Metals (Group 1A) 860 24-12 Oxoacids of Sulfur 892
23-1 Group 1A Metals: Properties and
Occurrence 860 Nitrogen and Phosphorus 893
23-2 Reactions of the Group 1A Metals 861 24-13 Occurrence of Nitrogen 894
24-14 Hydrogen Compounds of Nitrogen 895
CHEMISTRY IN USE | Trace Elements
and Life 862 24-15 Nitrogen Oxides 896
23-3 Uses of Group 1A Metals and Their CHEMISTRY IN USE | Nitrogen Oxides and
Compounds 865 Photochemical Smog 898
24-16 Some Oxoacids of Nitrogen and Their
The Alkaline Earth Metals Salts 898
(Group 2A) 866 24-17 Phosphorus 900
23-4 Group 2A Metals: Properties and
Occurrence 866 Silicon 901
23-5 Reactions of the Group 2A Metals 866 24-18 Silicon and the Silicates 901
23-6 Uses of Group 2A Metals and Their Key Terms 902
Compounds 867
Exercises 903
The Post-Transition Metals 869
27-7 Group 3A: Periodic Trends 869
CHEMISTRY IN USE | The Most Valuable
25
2 5 Coordination Compounds 907
25-1 Coordination Compounds 908
Metal in the World 871
25-2 Ammine Complexes 911
The d-Transition Metals 872 25-3 Important Terms 912
23-8 General Properties 872 25-4 Nomenclature 914
23-9 Oxidation States 873 25-5 Structures 914
xiv Contents

Isomerism in Coordination CHEMISTRY IN USE | Petroleum 983

Compounds 916 27-4 Alkynes 987
25-6 Structural (Constitutional) Isomers 916
Aromatic Hydrocarbons 989
25-7 Stereoisomers 919
27-5 Benzene 989
Bonding in Coordination Compounds 923 CHEMISTRY IN USE | Nanotechnology 990

25-8 Crystal Field Theory 924 27-6 Other Aromatic Hydrocarbons 991
25-9 Color and the Spectrochemical Series 926 27-7 Hydrocarbons: A Summary 993

Key Terms 928 Functional Groups 993

Exercises 929 27-8 Organic Halides 994
27-9 Alcohols and Phenols 996

26
2 6 Nuclear Chemistry 934 27-10
27-11
Ethers 999
Aldehydes and Ketones 1000
26-1 The Nucleus 936
27-12 Amines 1002
26-2 Neutron–Proton Ratio and Nuclear
27-13 Carboxylic Acids 1004
Stability 936
26-3 Nuclear Stability and Binding Energy 937 CHEMISTRY IN USE | The Chemistry of
Artists’ Pigments 1006
26-4 Radioactive Decay 940
27-14 Some Derivatives of Carboxylic Acids 1008
26-5 Equations for Nuclear Reactions 941
26-6 Neutron-Rich Nuclei (Above the Band CHEMISTRY IN USE | Butter, Margarine, and
of Stability) 942 trans Fats 1012
26-7 Neutron-Poor Nuclei (Below the Band 27-15 Summary of Functional Groups 1013
of Stability) 942
Fundamental Classes of Organic
26-8 Nuclei with Atomic Number Greater
Than 83 943
Reactions 1014
27-16 Substitution Reactions 1014
26-9 Detection of Radiation 944
27-17 Addition Reactions 1017
26-10 Rates of Decay and Half-Life 946
27-18 Elimination Reactions 1019
26-11 Decay Series 948
27-19 Polymerization Reactions 1020
26-12 Uses of Radionuclides 948
26-13 Artificial Transmutations of Elements 953 Key Terms 1025
26-14 Nuclear Fission 956 Exercises 1026
26-15 Nuclear Fission Reactors 958
26-16 Nuclear Fusion 961 28
28 Organic Chemistry II: Shapes, Selected
Reactions, and Biopolymers 1035
CHEMISTRY IN USE | Managing Nuclear
Wastes 962
Shapes of Organic Molecules 1036
Key Terms 964
28-1 Constitutional Isomers 1036
Exercises 965
28-2 Stereoisomers 1037
CHEMISTRY IN USE | Developing More
27
2 7 Organic Chemistry I: Formulas,
Names, and Properties 970
Environmentally Friendly Solvents 1040
28-3 Conformations 1041
Saturated Hydrocarbons 973 Selected Reactions 1042
27-1 Alkanes and Cycloalkanes 973
28-4 Reactions of Brønsted–Lowry Acids and
27-2 Naming Saturated Hydrocarbons 978 Bases 1043
28-5 Oxidation–Reduction Reactions 1045
Unsaturated Hydrocarbons 982
27-3 Alkenes 982 CHEMISTRY IN USE | Chemical
Communication 1046
 Contents xv

28-6 Formation of Carboxylic Acid APPENDIX E | Some Physical Constants for a Few
Derivatives 1050 Common Substances A-12
28-7 Hydrolysis of Esters 1051 APPENDIX F | Ionization Constants for Weak Acids at
25°C A-14
Biopolymers 1052 APPENDIX G | Ionization Constants for Weak Bases at
28-8 Carbohydrates 1053 25°C A-16
28-9 Polypeptides and Proteins 1057 APPENDIX H | Solubility Product Constants for
Some Inorganic Compounds
CHEMISTRY IN USE | The Cells’ Drinking
at 25°C A-17
Straws 1061
APPENDIX I | Dissociation Constants for Some
28-10 Nucleic Acids 1062
Complex Ions A-19
Key Terms 1064 APPENDIX J | Standard Reduction Potentials in
Exercises 1065 Aqueous Solution at 25°C A-20
APPENDIX K | Selected Thermodynamic Values at
APPENDIX A | Some Mathematical Operations A-1 298.15 K A-23
APPENDIX B | Electronic Configurations of the APPENDIX L | Answers to Selected Even-Numbered
Atoms of the Elements A-5 Numerical Exercises A-26
APPENDIX C | Common Units, Equivalences, and Index of Equations E-1
Conversion Factors A-8
Glossary/Index I-1
APPENDIX D | Physical Constants A-11
This page intentionally left blank
About the Authors

Ken Whitten is Professor Emeritus at the University of M. Larry Peck is Professor Emeritus at
Georgia. Dr. Whitten received his A.B. at Berry College, M.S. Texas A&M University. He received his
at the University of Mississippi, and Ph.D. at the University of Ph.D. from Montana State University
Illinois. He taught at Tulane, the University of Southwestern in 1971. He won the Catalyst Award
Louisiana, the Mississippi State College for Women, and the (a national award for excellence in
University of Alabama, before joining the UGA faculty as Chemistry Teaching) presented by the
Assistant Professor and Coordinator of General Chemistry Chemical Manufacturers Association
in 1967. He remained Coordinator of General Chemistry in 2000, Texas A&M’s Association
throughout his UGA career until his retirement in 1998. His of Former Students Distinguished
numerous awards include the G. E. Philbrook Chemistry Achievement Award in Chemistry
Teacher of the Year Award, the Outstanding Honor’s Professor, Teaching in 2002, and the Division of Chemical Education’s
the Franklin College Outstanding Teacher of the Year, the Outstanding Service to the Division Award in 2007. Until
General Sandy Beaver Teaching Award, and a Senior Teaching his retirement in 2006, Dr. Peck was very active in teaching
Fellowship. An award was established in Dr. Whitten’s honor science at all levels and directed workshops designed to
in 1998 celebrating outstanding teaching assistants in UGA’s improve the teaching of physical science programs now
department of chemistry. known in Texas as “integrated physics and chemistry.”
The resource materials developed in these workshops are
Ray Davis is University Distinguished
currently being used as models for other state-funded teacher
Teaching Professor Emeritus at the
training programs. His colleagues, friends, and former students
University of Texas at Austin. He
created the M. Larry Peck Endowed Scholarship in Chemistry.
received his B.S. at the University of
Kansas in 1960 and his Ph.D. from Yale George Stanley, Cyril & Tutta Vetter
University in 1965. He was a Cancer Alumni Professor at Louisiana State
Research Scientist at the Roswell Park University, received his B.S. from the
Memorial Institute from 1964 to 1966. University of Rochester in 1975 and
His many teaching awards include the his Ph.D. from Texas A&M University
Minnie Stevens Piper Professorship in in 1979. He has extensive research
1992, the Jean Holloway Award for Excellence in Teaching experience in inorganic and catalytic
in 1996, and (five times) the Outstanding Teacher Award chemistry. George has received
given by campus freshman honor societies. In 1995 he was numerous awards and accolades, both
named an inaugural member of the University’s Academy nationally and locally, including the
of Distinguished Teachers. His friends and former students NSF Special Creativity Awards in 1994 and 2003, the
have created the Raymond E. Davis Endowed Scholarship in LSU University Excellence in Teaching Award in 1995,
Chemistry and Biochemistry in his honor. the LSU College of Basic Sciences Teaching Award, and
the Baton Rouge-ACS Charles F. Coates Award in 1999.
Dr. Stanley was Chair of the 2005 Inorganic Chemistry
Gordon Research Conference and organizer of the NSF
Inorganic Chemistry Workshops from 1996 through 1999.
He was named 2005–2006 TIAA-CREF Service Learning
Fellow for his longtime commitment to service-learning
programs at LSU.

xvii
This page intentionally left blank
To the Instructor

Chemistry and Chemistry with Qualitative Analysis Supplement, ninth edition, are intended for
use in the introductory chemistry course taken by students of chemistry, biology, geology,
physics, engineering, and related subjects. Although some background in high school sci-
ence is helpful, no specific knowledge of topics in chemistry is presupposed. This book
has self-contained presentations of the fundamentals of chemistry. The aim is to convey to
students the dynamic and changing aspects of chemistry in the modern world.
This text provides a means by which students can develop an understanding of fun-
damental concepts of chemistry; the students’ ability to solve problems is based on this
understanding. Our goal in this revision is to provide students with the best possible
tool for learning chemistry by incorporating and amplifying features that enhance their
understanding of concepts and guide them through the more challenging aspects of learning
chemistry.

Significant Features of the Ninth Edition

Atomic Structure, Periodicity, and Chemical Reactions
Increased emphasis on atomic structure as the foundation of chemistry is achieved by mov-
ing the Atomic Structure chapter to an earlier position, Chapter 4. That chapter includes
an early, brief introduction to the periodic table. The key concept of chemical periodicity
is then elaborated in more detail in Chapter 5. Because much of chemistry involves chemi-
cal reactions, we have introduced chemical reactions in a simplified, systematic way early
in the text (Chapter 6). This placement allows us to build solidly on the ideas of atomic
structure and chemical periodicity from the preceding two chapters.

Molecular Reasoning
At its heart, chemistry is the study of atoms and molecules of substances, how the behavior
of substances depends on their molecular properties, and how those atoms and molecules
interact with each other to form new substances. The goal in teaching chemistry is to show
students the dynamics and reasoning behind what happens at the molecular level. We have
continued to build the presentation in this text around this theme of molecular reason-
ing. Section 1-2 on atoms and molecules introduces this material early to incorporate the
molecular reasoning theme from the beginning of the book.
The molecular reasoning theme manifests itself in various ways in the book. Sections
and objectives that make use of molecular reasoning are clearly identified with icons
in each chapter’s outline and objectives, as well as with a more prominent icon in the
section headings within each chapter. Many figures are also highlighted with the molecular

xix
xx To the Instructor

reasoning icon. To help students gain proficiency with molecular reasoning, we have iden-
tified many in-chapter examples and numerous end-of-chapter Exercises with this icon.
As an icon to flag molecular reasoning discussions, we have chosen the water molecule,
both for its simplicity and familiarity and for its overwhelming importance in the chemical
world as we know it. No other molecule could better highlight the emphasis in this text
on the relationship between molecular structure and the chemical/physical properties that
all chemists consider the very essence of chemistry. This provides the instructor with an
avenue for an early and frequent presentation of these relationships. We elaborate on this
icon and the importance of water in the “To the Student” section.

Bond Energy
A section on bond lengths and bond energies is in Chapter 7. This will allow the instruc-
tor to stress bonding as the course progresses into molecular structure, VSEPR, and other
topics in subsequent chapters.

Improved Art
The richly detailed art program, which was thoroughly updated for the previous edition,
has been further enhanced for the ninth edition. It includes new molecular models gener-
ated by the latest software to enhance the molecular reasoning theme. Many models (both
ball-and-stick and space-filling models) have been drawn to more accurately represent the
molecular world and to increase students’ conceptual understanding. New electrostatic
charge potential (ECP) plots are included. These ECP plots, which illustrate charge dis-
tributions within molecules, help students visualize the effects of the charge distributions
on molecular properties and on intermolecular interactions. To emphasize the conceptual
understanding, most ECP plots now show a superimposed ball-and-stick model. The ECP
art often includes a color scale to aid in its interpretation.

Entropy
The treatment of entropy emphasizes the fundamental concept of dispersal of energy among
molecular states. This central part of Chapter 15 emphasizes the flow of ideas in this critical,
but often subtle, aspect of chemical thermodynamics: (1) basic ideas of spontaneity; (2) con-
cepts of dispersal of energy and matter; (3) link to entropy, its tabulation, and its calculation;
and, finally, (4) the Second Law and the relationship of entropy to spontaneity.

OWL (Online Web-Based Learning)

The use of presentation tools, the internet, and homework management tools has expanded
significantly over the past several years. Because students are most concerned with mastering
the concepts that they will ultimately be tested on, we have made changes in our integrated
media program. OWL is a state-of-the-art online homework assessment program developed
at the University of Massachusetts, Amherst. This edition includes a greatly expanded array
of end-of-chapter exercises, including a portion of the molecular reasoning questions that
are now available in the OWL system. These are identified by the symbol ■.

Other Proven Features

▶ As in previous editions, we have reviewed the entire text and have edited the narrative
for increased clarity.
▶ Beyond the Textbook Exercises at the ends of chapters direct students to sources out-
side the textbook, such as websites, for information to use in solving these problems.
▶ These Beyond the Textbook questions also appear on the student companion website
accessible from www.cengage.com/chemistry/whitten, where the questions contain live
links to the referenced websites.
 To the Instructor xxi

▶ We have included a very useful Index of Equations, which lists important and
commonly used equations in this course.
▶ Conceptual exercises in the end-of-chapter problem sets emphasize conceptual
understanding rather than computation. Approximately 180 new conceptual exercises
have been added to this edition, including many authored by Professor James A.
Petrich, San Antonio College.
▶ In keeping with the molecular reasoning theme, macro–micro and molecular art
has been utilized wherever appropriate to improve the students’ ability to visualize
molecular-level aspects of chemical properties and concepts.
▶ The margin notes called Stop and Think alert students to common mistakes and
emphasize how to recognize and avoid them. These notes, associated with both the
narrative and the examples, gently remind students of possible misconceptions about a
topic or procedure and emphasize points often overlooked by students.
▶ The Stop and Think features are also used to help students develop the skill of
making qualitative checks of the reasonableness of solutions to examples.
▶ The book’s companion website, accessible from www.cengage.com/chemistry/whitten
provides additional materials to enhance student learning, including many aspects specific
to this text. Pointers to this and other websites are provided in this text and in appropriate
ancillaries.
▶ A chapter outline and a list of objectives are provided at the beginning of each chapter.
These allow students to preview the chapter prior to reading it and help them to know
the expectations of the chapter. Objectives pertinent to the molecular reasoning theme
have been denoted by the small molecular reasoning icon.
▶ Margin notes are used to point out historical facts, provide additional information,
further emphasize some important points, relate information to ideas developed earlier,
and note the relevance of discussions.
▶ Key terms are emphasized in boldface or italic type in the text and are defined at the
end of each chapter, immediately reinforcing terminology and concepts.
▶ Many figures have been redrawn to improve appearance and clarity, and new photographs
have been added to illustrate important points and provide visual interest.
▶ Problem-solving tips are found in almost every chapter. These highlighted helpful
hints guide students through more complex subject areas. Based on the authors’
experiences and sensitivity to difficulties that the students encounter, theses tips
work in tandem with the Stop and Think feature.
▶ Chemistry in Use boxes, a successful feature from previous editions, have been
retained and updated as needed.
▶ Enrichment sections provide more insight into selected topics for better-prepared
students, but they can be easily omitted without any loss of continuity.
▶ Titles appear on each example so that students can see more clearly what concept
or skill the example is explaining. This is also useful for review purposes before exams.
Each example also contains a plan that explains the logic used to solve the problem.
A note at the end of most examples, “You should now work Exercise X,” encourages
students to practice appropriate end-of-chapter exercises and more closely ties illustrative
examples to related exercises, thereby reinforcing concepts.
▶ The exercises at the end of each chapter have been carefully examined and revised.
Approximately one-fourth of the problems are new or modified. Many new conceptual
exercises have been added. All exercises have been carefully reviewed for accuracy. The
Building Your Knowledge category of end-of-chapter exercises asks students to apply
knowledge they learned in previous chapters to the current chapter. These questions
help students retain previously learned information and show them that chemistry is
an integrated science.
▶ A glossary is included in the index so that students can look up a term at the back of
the book, as well as in the Key terms at the end of the chapter.
Another Random Scribd Document
with Unrelated Content
ZEVEN-EN-VEERTIGSTE HOOFDSTUK.
 TOEBEREIDSELEN TOT DE VERHUIZING.
Terstond na den afloop van den maaltijd hielpen Willem en Juno de beide
roeiers de tentbekleedsels en staken, benevens schoppen tot slechting van
den grond en prikken tot het vastzetten der tenten, in de boot brengen.

Voordat zij met de boot afstieten, merkte Willem aan:

„Mij dunkt, het zou zoo kwaad niet zijn, als wij voor Flink en mij het
noodige beddegoed meenamen. Wij konden dan nog van avond eene van de
tenten opslaan en den nacht daaronder doorbrengen. Morgen vroeg konden
wij dan de andere in orde brengen en zoo met ons werk een goed eind
vorderen, voordat wij terugkomen.”

„Dat is een zeer goede inval, Willem,” antwoordde Flink. „Laat eens zien,
wat Juno ons te eten mee kan geven; dan zullen wij uw plan volvoeren,
want hoe eer wij allen daar zijn, des te beter.”

Mijnheer Wilson was van hetzelfde gevoelen en Juno pakte een stuk
pekelvleesch en eenige eierkoeken bijeen, voegde daar nog drie of vier
flesschen water bij en hielp dit alles, benevens allerlei
timmermansgereedschappen, in de boot brengen. Flink had ook nog voor
een touw gezorgd, om de boot aan een paal aan den oever vast te maken.

Eindelijk stieten zij van wal en hadden in korten tijd de riffen achter zich.
Zij roeiden wakker door, want zij wenschten zoo spoedig mogelijk de haven
te bereiken, hetgeen ook na verloop van een half uur gelukkig geschiedde.

Zoodra zij aan land waren, maakten zij de boot aan het touw vast en
brachten de lading aan wal; vervolgens droegen zij een deel van het
tentlinnen en de staken naar het naastbijgelegen boschje, dat uit
guayababoomen bestond. Daarop keerden zij naar het strand terug, om ook
het overige te halen, en met drie gangen hadden zij dat verricht.
„Nu moeten wij eens omzien, Willem, waar wij de tent willen opslaan. Te
dicht bij het kokosbosch mag dat niet zijn, want daar hadden wij te ver
water te halen.”

„Dunkt u niet, Flink, dat de beste plaats bij de benanen zou zijn? De grond
is daar iets hooger en het water vinden wij, zooals gij weet, juist tusschen
de benanen en de yamswortels.”

Zij begaven zich naar de plaats, waar de benanen hare groote, fraaie
bladeren ontplooiden en besloten ten noorden daarvan de tenten op te slaan,
vooreerst omdat men die daar, wegens de boomen, uit zee niet zien kon en
ook, dewijl het bosschage gedurende de hitte van den dag er eene
aangename schaduw opleverde.

„Dus moet het dan hier maar zijn, Willem,” zeide Flink. „Laat ons nu al het
noodige gaan halen. Het is hier een goede, droge grond, die er juist toe
geschikt zal zijn.”

Weldra waren zij druk aan het werk en reeds lang voor zonsondergang was
een der tenten opgeslagen en hadden zij ook hunne bedden daarin gespreid.

„Nu, Willem, verbeeld ik mij toch, zult gij wel tamelijk moe zijn,” zeide
Flink; „ja, ja, zeker, dat moet gij wezen, want gij hebt den ganschen dag
duchtig gearbeid.”

„Ik voel mij juist zoo heel moe niet, Flink; ook is het nu nog geen tijd om te
gaan slapen.”

„Het is nog vroeg; laat ons dan eerst nog onze spaden nemen en een gat
voor het water graven; dan kunnen wij morgen vroeg zien, of dat goed of
slecht is.”

„Ja, dat kunnen wij nog voor het avondeten doen, en dan zal de rust ons
dubbel goed smaken.”

Met dit besluit gingen zij naar het lager gelegen weideland, waar de bodem
vochtig en moerassig was. Daar groeven zij twee kuilen, ieder ongeveer
eene el diep en even breed. Weldra zagen zij het water daarin opkomen, en
toen zij klaar waren, kwam hun dat reeds over den enkel.

„Aan water zullen wij dus geen gebrek lijden, Flink; als het ook maar goed
om te drinken is.”

„O, daar twijfel ik niet aan, Willem. Overigens hebben wij veel te doen,
voordat de familie hier naar toe kan komen. Doch voor vandaag is onze
taak nu ten einde.”

Zij keerden hierop in de tent terug en lieten zich het pekelvleesch en de

eierkoeken kostelijk smaken. Eindelijk legden zij zich op de matrassen
neder en gaven zich aan de rust over. Na weinige minuten lagen zij diep in
slaap, daar het zware werk van den dag hen inderdaad zeer vermoeid deed
zijn.

Den volgenden morgen met zonsopgang waren zij reeds weder op de been.
Hun eerste werk was naar de waterkuilen om te zien, die zij den vorigen
avond gegraven hadden. Zij vonden deze tot overvloeiens toe vol; het water
was volmaakt zuiver en helder, en bij het proeven keurden zij het, zoo al
niet in alles zoo goed als het andere bronwater, toch zeer bruikbaar en
smakelijk.

Na zich gewasschen te hebben, keerden zij terug, om te ontbijten, en gingen

toen aan het opslaan der tweede tent, die voor mevrouw en den kleinen
bestemd was en dus met meer zorgvuldigheid moest worden ingericht. Toen
dit gedaan was, werd nog de grond in het rond van het hooge gras en de
struiken ontdaan en binnen in de tent met de spaden vast en effen gemaakt.

„Nu komt weer een ander werk, Willem, namelijk het bouwen van een
stookplaats voor Juno. Daartoe moeten wij naar het strand gaan en steenen
opzoeken. Wij zullen dit stuk zeildoek meenemen en kunnen daarin in één
gang zooveel als wij noodig hebben halen.”

Een uur later was ook de vuurhaard gereed, en beiden zagen hun werk
vergenoegd aan en maakten de noodige toebereidselen tot het verdere werk
van den dag.
Men besloot ’s middags de tafels en stoelen, het keukengereedschap, een
gedeelte van de kleeren en het beddegoed en levensmiddelen voor een paar
dagen mede te nemen. Den volgenden morgen zouden Flink en Willem
tijdig terugkomen, en dan wilden allen gezamenlijk door het bosch naar
hunne nieuwe woonplaats opbreken.

De kleine Albert kon thans heel goed alleen loopen en moest slechts nu en
dan een eind ver gedragen worden. Thomas en Caroline moesten natuurlijk
met Juno gaan; de schapen, lammeren, waarvan men vier stuks had, en de
oude en jonge geiten zouden de mannen door het bosch drijven, waarbij de
honden goede diensten konden doen. De hoenders en het verdere gevogelte
moesten echter in het oude hok blijven, daar Flink en Willem, zoo dikwijls
zij hier kwamen, wel eens naar hen omzien konden.
ACHT-EN-VEERTIGSTE HOOFDSTUK.
 VERHUIZING NAAR DE ZUIDKUST.
Ditmaal was de boot zwaar bevracht en men had hard te roeien en zwaar te
werken bij de landing, voordat de verschillende voorwerpen aan den oever
gebracht waren. Willem en Flink waren derhalve hartelijk blij, toen
eindelijk hun dagwerk ten einde was; en zoodra zij hun avondmaal
genuttigd hadden, gingen zij dan ook ter ruste.

Met zonsopgang keerden zij in hunne boot naar de baai terug. Zij haalden
eerst de boot op het droge en begaven zich toen naar het woonhuis, waar zij
allen tot vertrekken gereed vonden.

Mijnheer Wilson had de dieren reeds bij elkaar gebracht, en dus brak men
terstond op. De merken aan de boomen waren nog zeer duidelijk en zij
konden hun weg gemakkelijk weervinden. Des te grooter moeite hadden zij
echter met de schapen en geiten, en de kleine karavaan kwam dus niet dan
langzaam voorwaarts.

Zij hadden drie volle uren noodig, om aan den zoom van het kokosbosch te
komen, en mevrouw Wilson gevoelde zich uiterst vermoeid. Eindelijk
hadden zij de nieuwe woonstede bereikt, en mijnheer Wilson en zijne
vrouw uitten een kreet van bewondering bij het aanschouwen van de
schilderachtige schoonheid van het bekoorlijk oord.

Ook de plek, waar de tenten bij de banaanboomen waren opgeslagen, droeg

beider volle goedkeuring weg; want zij was werkelijk bij uitstek fraai.
Mevrouw Wilson begaf zich in hare tent, om van hare vermoeidheid uit te
rusten. De schapen en geiten liet men vrij in het weideland omloopen, waar
zij terstond met graagte op het frissche voeder aanvielen. De honden vlijden
zich neder en schenen insgelijks van den verren weg vermoeid.

Juno bracht den kleinen Albert te bed en zocht toen met Willem eenig
brandhout op, om het middageten te koken. Flink ging naar de putten, om
water te halen, terwijl mijnheer Wilson op de vlakte rondwandelde en de
verschillende boomen en struiken onderzocht, die daar groeiden. Caroline
was in de tent bij hare moeder, en sinjeur Thomas had zich op den grond
neergezet en keek met groote oogen verbaasd in het rond.

Spoedig kwam Flink met de wateremmers terug, waarna hij de honden floot
en den weg naar het yamsplantsoen insloeg. Een poosje later stond Thomas
op en volgde hem.

De honden drongen in het yamsplantsoen door en hieven weldra een

verwoed geblaf aan, dat Thomas heel aardig vond, zoodat hij in de handen
klapte en siste, om hen nog meer aan te hitsen. Op eenmaal echter kwam de
gansche kudde zwijnen uit het dichte groen voor den dag en draafde zoo
dicht bij Thomas langs, dat hij het van schrik uitschreeuwde en zoo lang als
hij was op den grond tuimelde.

„Dat had ik wel gedacht, vriendjes, dat gij hier zoudt wezen,” mompelde
Flink, de varkens naziende. „Het werd waarlijk tijd, dat wij den weg eens
voor u afsloten.”

De zwijnen stoven over het veld voort en verdwenen, evenals de eerste

maal, in het kokoswoud. Ook Thomas zette het, zoodra hij maar weer op de
been was, wakker op een loopen. De honden gingen achter de zwijnen aan
en bleven een geruimen tijd weg. Ten laatste zag men hen vermoeid en
hijgend terug komen,—een bewijs, dat zij hunne vervolging een goed eind
ver hadden voortgezet.

Voor dag en dauw waren Flink en Willem den volgenden dag reeds weder
bij de hand en gingen door het bosch naar hunne vroegere woning, om het
huisraad, dat daar nog was achtergebleven, in de boot naar de zuidkust te
brengen. Bij hunne aankomst pakten zij al wat nog in huis stond bijeen,
haalden gezouten vleesch en meel uit het magazijn en maakten hunne
lading vol met een van de nog voorhanden zijnde schildpadden, die op den
rug in de boot werd neergelegd. Tegen het ontbijt waren zij reeds weder bij
de nieuwe woonplaats, waar Juno hen het meegebrachte naar de tenten
hielp brengen.
„Wat is dat hier een kostelijk verblijf!” riep mevrouw Wilson onwillekeurig
uit. „Mij dunkt, wij moesten het altijd tot ons zomerkwartier kiezen en eerst
tegen den regentijd naar het oude huis terugkeeren.”

„Het is hier zeker gedurende den zomer veel fraaier en aangenamer; maar in
ons huis zijn wij beter door het kokosbosch gedekt.”

„Ja, dat is waar, en gedurende het regenseizoen is dat voor ons van veel
belang. In den zomer is het daarentegen ook des te warmer, want wij
hebben daar niet de verkoelende zeelucht, die wij hier genieten. Ik kan u
verzekeren, Flink, ik ben met den ruil zeer tevreden en het zou mij spijten,
als wij daarheen terugkeeren moesten.”

„Ik heb van morgen ook zulke mooie papegaaien gezien,” zeide de kleine
Caroline. „Ik wou, dat er één van mij was.”

„Nu, beste meid, ik wil bij gelegenheid eens een jong zien te krijgen; doch
het is er thans nog te vroeg toe,” antwoordde Flink. „Nu moet ik Juno de
schildpad in stukken helpen snijden. Onze voorraadkamer dienen wij wel
daar onder de banaanboomen te nemen.”

„Maar wat zullen wij verder aanvangen, Flink? Wij mogen toch niet
leegzitten?” vroeg mijnheer Wilson.

„Neen, zeker niet, mijnheer! Dezen dag moeten wij, dunkt mij, maar
besteden om ieder ding op zijne plaats te brengen en de tenten van binnen
gemakkelijk in te richten. Voor het oogenblik staan wij onder mevrouws
orders; morgen zullen wij dan met het graven en het omheinen van het
yamsplantsoen beginnen. We zullen ons daarmee niet zoo te haasten
hebben, want ik verbeeld mij, dat de zwijnen zich er zoo spoedig niet weer
aan wagen zullen, daar ik plan heb onze honden ’s nachts in de yamsvelden
vast te binden, en dan zal hun geblaf hen wel op een afstand houden.”

„Dat is een goede inval, Flink. Zie eens, welk kostelijk voer onze schapen
en geiten hier vinden.”
„Ja, mijnheer; ze moeten ook in het vervolg gedurende het droge jaargetij
hier grazen. Morgen vroeg kunnen wij met graven beginnen en Willem
daarbij wijzen, hoe men de stekken van de stekelbessen, waarvan wij onze
heg willen maken, poten moet. Dan zou ik voorslaan onzen Willem met dit
werk alleen bij moeder achter te laten, terwijl gij en ik naar de westkust
gaan, om onzen voorraad na te zien en al wat wij nog gebruiken kunnen
hierheen te brengen. Ik meen immers u vroeger te hebben hooren zeggen,
dat gij zelf daarheen woudt gaan?”

„Ja, Flink, dat is zoo. Mijne vrouw zal er ook geen bezwaar in zien eens een
dag of drie vier zonder mij te zijn. Als wij eerst alle dingen hebben
nagezien, zal ik teruggaan en aan u en Willem, die het roeien beter gewoon
is dan ik, de zorg overlaten om onzen voorraad over te brengen. Mij dunkt
hierheen zullen wij toch alles niet halen?”

„Neen, mijnheer; het goed moet naar ons magazijn worden gebracht.
Hebben wij dat werk eerst achter den rug, dan gaan wij met alle macht aan
de versterking van het blokhuis.”
NEGEN-EN VEERTIGSTE HOOFDSTUK.
 UITSTAPJE NAAR DE WESTKUST.
Den volgenden morgen trokken zij met hunne schoppen naar het
yamsplantsoen en begonnen hun werk. De grond was week en drassig en
zoo ging de arbeid vlug van de hand. De sloot werd ongeveer een schrede
breed gemaakt en de uitgedolven aarde aan den binnenkant tot een kleinen
dam opgeworpen.

Vervolgens ging men naar de plaats, waar de stekelbeziënstruiken groeiden.

Van deze werden de noodige stekken en afleggers afgesneden en boven op
het aarden bed ingeplant. Nog was de avond niet gevallen, toen zij reeds, op
negen of tien dekameters na, met sloot en heg gereed waren.

„Ik geloof, als dit eens in orde is, de varkens ’t wel laten zullen er overheen
te springen,” sprak Flink. „Bovendien kan Willem daar evengoed alleen
mee klaar komen, als met behulp van ons beiden.”

„Ja, dat wel, Flink,—maar niet zoo vlug.”

„Ge behoeft u ook niet overmatig in te spannen, beste Willem. Zorg slechts,
dat ge de honden ’s nachts vastlegt, zooals ik den verloopen nacht gedaan
heb, en dan twijfel ik geen oogenblik, of de varkens zullen na een of twee
nieuwe pogingen niet meer terugkomen.”

„Ik wil zien, of ik niet een van die beesten schieten kan.”

„Goed; maar kies daartoe vooral een van de jongen,—de ouden mogen wij
niet dooden. Doch nu kunnen wij naar huis gaan; de zon zal spoedig onder
zijn en Juno wacht ons zeker al met het avondeten.”

Voordat mijnheer Wilson en Flink den anderen morgen opbraken, gaf de

laatste Willem nog allerlei onderrichtingen aangaande de boot, de
reiszakken waren reeds vooraf van levensmiddelen voorzien, en zoo namen
zij dan van mevrouw Wilson afscheid en braken op. Beiden waren met een
geweer gewapend en Flink had nog bovendien eene bijl over den schouder
geworpen.

Zij hadden een verren weg voor zich, want eerst moesten zij naar het oude
woonhuis terugkeeren, om van daar het oude pad door het woud op te
zoeken. Dit was een groote omweg, die nochtans niet kon vermeden
worden, daar zij niets dan de merken aan de boomen hadden om te volgen.

Bij het woonhuis gekomen, rustten zij een uur uit en gingen toen naar den
tuin, die op de landtong lag. Aardappelen en erwten stonden uitmuntend en
ook de uien begonnen goed op te schieten.

„Wat ziet deze plaats er nu doodsch en eenzaam uit, Flink, nu men er niets
levends meer kan ontdekken,” riep mijnheer Wilson. „Laat ons verder gaan,
’t wordt mij hier nu benauwd om het hart.”

Met deze woorden hervatten zij hunne wandeling en hadden na twee uren
de westkust bereikt, op ’t zelfde punt, waar zij ’t allereerst geland waren. De
nabijgelegen klippen waren nog met de overblijfsels van het schip bezaaid,
die in de zon bleekten of in het zand aan de bocht half bedolven lagen.

Zij gingen dadelijk aan ’t zoeken, doch konden behalve enkele spieren en
teertonnen niets vinden, dat eenige waarde voor hen had. Duigen en ijzeren
hoepels van vaten lagen in menigte in het rond en Flink meende, dat men
die zeer goed tot eene tuinheining gebruiken kon, als men slechts tijd vond
om ze zoo ver te vervoeren. Van het strand terugkeerende, zetten zij zich
neer, om een weinig uit te rusten. Na een poos begaven zij zich eindelijk
naar de tenten in het kokosbosch, waar zij de verschillende goederen, die na
het vergaan van het wrak waren aangespoeld, geborgen hadden.

„Ei, zie eens! Ook hier zijn de varkens aan den gang geweest,” riep Flink;
„ze hebben een meelvat opengemaakt. Hoe dat toeging, begrijp ik niet
recht. Zie maar, mijnheer, er moet een scheur in geweest zijn, anders ware ’t
hun zeker niet gelukt. Het linnen is, vrees ik, tot weinig meer nut. Gelukkig
hebben we nog eenige nieuwe stukken, die ik aan land heb gebracht.—Nu
moeten wij eens zien, mijnheer, in welken staat onze voorraad zich bevindt.
Dit hier zijn enkel meelvaten; wij hebben dus geen gevaar te loopen, als wij
ze openmaken en zien of de inhoud nog bruikbaar is.”

Het eerste vat, dat zij openden, had rondom eene steenharde korst; toen
deze eindelijk met de bijl was doorgekapt, vond men dat het binnenste nog
zeer goed was gebleven.

„Dat is gelukkig, mijnheer; ik hoop, dat het bij de overige vaten evenzoo zal
zijn. Het zeewater heeft er eene dikke korst over gemaakt en deze heeft het
geheel tegen bederf bewaard. Evenwel willen we alle, ’t een na het ander
openmaken. Nu gaan wij ons middagmaal houden en vervolgens weer aan
het werk. We hebben een paar malen gebraden schildpadvleesch, die Juno
voor ons heeft ingepakt en die smaken zullen.”

Na het eten ging men opnieuw aan het werk. „Ik verlang toch te zien, wat
dáárin mag wezen,” zeide mijnheer Wilson op de naaste kist wijzende.

Flink begon er dadelijk met zijne bijl aan te breken. Hij rukte het deksel
open en vond een aantal bordpapieren doozen vol klosjes garen, allerlei
band en lint, baleinen en lappen katoen, neteldoek, gaas, tulle en andere
stoffen.

„Dat was zeker voor eene modehandelaarster te Bontany-baai bestemd,” zei

mijnheer Wilson, „en misschien heeft ze bitter in angst gezeten, toen ze het
bestemde niet ontving. Evenwel moeten wij het thans voor mijne vrouw en
Caroline in beslag nemen. Zoodra wij tijd vinden, zullen wij het haar
brengen en ze zullen er wat blij mee zijn. Nu de tweede kist, Flink.”

De volgende kist was zonder slot; het deksel werd opengemaakt en men
vond een dozijn groote vierkante flesschen, die met jenever gevuld waren.

„Dat is echte Schiedammer,” zeide Flink. „Wat moeten wij daar mee
aanvangen?”

„Wij zullen ze niet weggooien, Flink, maar ze ook slechts bij gelegenheid
als geneesmiddel gebruiken,” antwoordde mijnheer Wilson. „Wij zijn nu
reeds zoo lang aan zuiver bronwater gewend, dat het zonde zou zijn, als we
weer smaak in sterke dranken wilden krijgen. Als we er plaats voor vinden,
zullen we een paar flesschen in het magazijn brengen. Ze kunnen ons
misschien nog soms eens goede diensten doen.”

Het volgende vat was weldra geopend, en men vond een tafelservies van
gekleurd porselein met vergulde randen, dat inderdaad zeer fraai was.

„Nu mijnheer, dat kan u te pas komen, want het begint ons al
langzamerhand aan borden en schotels te ontbreken. Evenwel zou gewoon
steenen goed ons wel dezelfde diensten hebben gedaan.”

„Het zou voor onzen tegenwoordigen toestand ook beter passen,” was het
antwoord. „Niettemin is dit fijn Chineesche porselein ons even welkom als
een eenvoudig stel en mag daarom niet versmaad worden.”

„Hier is eene doos met uw naam er op, mijnheer,” riep Flink. „Weet gij, wat
er in is?”

„Neen, dat kan ik niet bedenken; maar zie zelf maar eens na.”

De doos werd geopend en alles scheen door het ingedrongen zeewater

besmet en bedorven. Toen men evenwel het pakpapier had weggenomen,
vond men allerlei soort van schrijfbehoeften, die, met uitzondering van de
buitenste bladen, slechts weinig geleden hadden.

„Dat is een ware schat, Flink. Ik herinner mij nu nog zeer goed: het bevat
papier en pennen met al wat er meer tot schrijven noodig is; verder
prenteboekjes, teekenvoorbeelden, verfdoozen en zoo al meer, dat ik voor
mijne kinderen bestemd had.”

„Ei, waarlijk mijnheer, dat is een geluk. Nu kunnen wij eene school
oprichten, en daar die door de gezamenlijke bevolking van het eiland
bezocht zal worden, moet de beschaving hier weldra algemeen zijn.”

„Dat willen wij hopen, vriend.—Nu het volgende vat.”

„Wat daarin is kan men van buiten wel zien,—olie, die ons heel welkom is,
daar onze voorraad kaarsen vrij wat vermindert. Daar zijn evenwel nog een
paar kaarsenkisten, die wij gebruiken kunnen en bij gelegenheid wel zullen
overbrengen. Nu evenwel komt het allerkostelijkste gedeelte van ons
eigendom.”

„En dat is?”

„Al die artikelen, welke ik in de boot aan land bracht, voordat het schip te
gronde ging; want, ziet gij, mijnheer, ijzer drijft niet, en daarom was ik toen
vooral op ijzerwaren van allerlei soort en op nuttige gereedschappen
bedacht. Ik heb een kostelijken voorraad spijkers: hier drie vaatjes groote en
hier twee kleiner soort. Bovendien bijlen, hamers, schaven, beitels, zagen,
klossen bindgaren, was en hier nog eenige rollen fijn linnen, alles in de
beste orde.”

„Dat is werkelijk voor ons van groote waarde, Flink.”

„Ja, mijnheer, we zouden er misschien al spoedig gebrek aan gehad hebben,

daar de beide wilden bij hare vlucht al ’t ijzer, dat zij meester konden
worden, hebben meegepakt. ’t Was een geluk voor ons, dat zij niet bij al
onzen voorraad konden komen.—Daar hebt gij nog meer van onzen buit:
eenige wateremmers en ’t voornaamste gereedschap van onzen kok, waar
Juno recht blij mee zal wezen. Hier zijn ook twee lampen. Mij dunkt, ik heb
ook nog eenige pakjes lampepitten op zijde gelegd; ja, ja, dat weet ik zeker,
—en ze zullen wel weer voor den dag komen. Die vaten daar zijn ’t een met
patronen, het ander met kruit; hier is nog een half vat met patronen, alles
onbeschadigd. Hier ook zes geweren, die evenwel ’t poetsen wel noodig
hebben. Nu, dat is ook bezwaarlijk anders te wachten.”

„Dat zijn wezenlijk schatten voor ons, Flink; en toch—hoe goed hebben wij
ons tot hiertoe ook zonder dat gered.”

„O ja, mijnheer; maar des te beter, nu wij ze hebben. Als we ’t magazijn tot
onze woonplaats hebben gemaakt, zijn wij dan ook beter in staat, om ’t in
alle opzichten gemakkelijker in te richten dan ons vorig huis geweest is;
want, zie maar, mijnheer, daar zijn nog al de balken en planken, die Willem
en ik in het zand begraven hebben.—Daarmee kunnen wij een vloer in het
huis leggen en behoorlijke kasten en bedsteden maken.”

„Och, die had ik geheel vergeten, Flink; zooals ge zegt, de voorraad is tot
dat alles dubbel voldoende. Als ik mij slechts die vrees voor een mogelijken
aanval van die wilden uit het hoofd kon zetten,—me dunkt, dan zouden we
hier zelfs op dit eiland een recht genoeglijk leven kunnen leiden.”

„Weet gij wel, mijnheer, dat het mij van harte genoegen doet u zoo te
hooren spreken? Het bewijst, dat gij tegenwoordig tevredener en gelukkiger
zijt, dan gij vroeger waart.”

„Dat ben ik ook, Flink,—althans dat geloof ik. Misschien ook, dat het ons
van den kant der wilden dreigende gevaar mijne gedachten zoozeer aftrekt,
dat ik mij bij mijn vroegeren wensch, om van het eiland verlost te worden,
niet langer zoo bepalen kan. De eene bezorgdheid heeft zeker de andere
verdrongen en onderdrukt.”

„Het zal wezen, zooals gij zegt, mijnheer;—maar laat ons nu met ons
onderzoek voortgaan. Hier zijn het zeekompas, de scheepslijnen, de logrol
en het dieplood. We zullen die op onze boot nog wel ergens toe gebruiken
kunnen.”

„Ei, met dat kompas ben ik recht in mijn schik, Flink, want met behulp
daarvan kan ik eens, als ik tijd heb, een plan van dit eiland opmaken. Een
zakkompas is te klein daartoe. Ge weet misschien niet, dat ik in mijne jonge
jaren als landmeter naar Sidney trok?”

„Neen, dat hebt ge mij nog niet gezegd. Ge zult ons dan zeker wel
nauwkeurig kunnen opgeven, welke ruimte ons weideland beslaat.”

„O ja; dat zal ik u zeggen, zoodra wij weer terug zijn. Inmiddels zal ik hier
eenige opmetingen doen, daar wij denkelijk niet weer zoo spoedig hier
zullen komen.”
VIJFTIGSTE HOOFDSTUK.
 BIJNA EEN ONGELUK. EEN NIEUWE
BRIEVENPOST.
Met het krieken van den dag gingen mijnheer Wilson en Flink weder aan
het werk en openden achtereenvolgens alle kisten en pakken, die nog van
het wrak gered waren geworden. Zij vonden kisten met kaarsen, drie vaten
rijst ten deele goed, ten deele ook beschadigd, en eene kist met thee en twee
balen koffie, welke Flink van boord had meegenomen. Suiker was echter
niet voorhanden, want de kleine voorraad, dien men gered had, was in den
regen weggesmolten.

„Dat is een heel ongeluk, mijnheer. Onze jongeheer Thomas zal geen thee
of koffie zonder suiker lusten en is er dus slecht aan toe.”

„De jongeheer moet zich leeren behelpen, Flink. We kunnen niet

verwachten hier alles zoo te hebben, alsof de kruidenier vlak naast onze
deur woonde.—Laat ons nu eens zien, hoe ’t met de onder het zand
begraven dingen gesteld is.”

Het zand werd weggeschoffeld en men vond de vaten met pekelvleesch,

alsook de eiken planken in den besten staat. Veel anders daarentegen was
ook geheel verrot en bedorven.

Tegen den middag waren zij met hun werk gereed en daar zij nog tijd
genoeg voor zich hadden, begon mijnheer Wilson met behulp van zijn
kompas eene opmeting van de verschillende landpunten. Toen dit gedaan
was, wierpen zij hunne geweren over den schouder. Flink nam nog eenige
ponden van de beschadigde rijst tot voeder voor de kippen mee en daarna
begaven zij zich gezamenlijk op weg.

Na twee uur bereikten zij hun voormalig woonhuis, rustten in het magazijn
een poosje uit en vervolgden toen hun tocht naar de tenten bij de weide. Ze
waren ongeveer een kwartier gevorderd, toen Flink gerucht vernam en
mijnheer Wilson een teeken tot stilstaan gaf.

De oude man fluisterde zijn geleider toe, dat de varkens dicht in de buurt
waren en laadde zijn geweer. Mijnheer Wilson deed hetzelfde en beiden
slopen zacht op de plaats toe, van waar het gegrom zich hooren liet.

Zij kregen de dieren niet in het gezicht, voordat zij die op twintig passen
genaderd waren. Toen hadden zij de gansche kudde vlak voor zich en de
beesten staken de koppen verwonderd omhoog. De oude beren en zeugen
lieten een geknor hooren en snelden op ’t oogenblik, dat Flink vuur gaf, op
de vlucht. Mijnheer Wilson vond geen tijd meer om los te drukken; doch
Flink had een van de biggen geraakt, die nu met den dood worstelende in
haar bloed lag te spartelen.

„Een kostelijk stuk gebraad;—daar kunnen we een feestmaal van houden!”

riep Flink, terwijl zij op het stervende dier toetraden.

„Ja, dat is waar, Flink!” antwoordde mijnheer Wilson. „We moeten nu maar
zien, hoe we het beest met ons tweeën naar huis brengen.”

„We zullen het op onze geweren leggen, dan zal de vracht zoo zwaar niet
zijn. ’t Is zeker pas zes maanden oud en aan de zwaarte kunt gij zien of zij
hier ook kostelijk voeder vinden!”

Spoedig hadden zij het dier op hunne geweren geladen en vervolgden zoo
hun weg. Bij het uittreden van het bosch bespeurden zij Willem en zijne
moeder, die beiden het schot gehoord hadden en hun tegemoet waren
gegaan. Mevrouw Wilson scheen eenigszins angstig te zijn, doch toen zij
het varken in het oog kreeg, ried zij oogenblikkelijk de oorzaak van het
schot.

„Ik moet bekennen, dat ik een beetje ontsteld was, toen ik dat geweerschot
hoorde,” zeide zij, haar echtgenoot omarmende. „Ik kon namelijk niet
verwachten, dat gij vandaag al terugkeeren zoudt. Wij allen zijn volmaakt
wel.”
Willem nam voor zijn vader het overbrengen van het gevelde wild op zich
en deze ging met de moeder naar de tenten.

„Nu, beste Willem, welk nieuws is er hier bij u,” vroeg Flink.

„O, heel goed nieuws, Flink! Gisteravond, toen ik moe was van den arbeid,
kwam ik op de gedachte om de boot eens te nemen en te zien, of ik in het
diepe water op deze zijde van het eiland niet ook wat visch vangen kon. Ik
kreeg ook wezenlijk drie stuks, die er heel anders uitzien, dan die wij
tusschen de klippen vingen. Wij hadden er één van bij het ontbijt en één des
middags en zij smaakten uitmuntend.”

„Zijt gij alleen met de boot uit geweest?”

„Neen,—ik nam Juno mee. Moeder zei, dat ze haar wel een paar uren
missen kon. Zij roeit zoo goed als de beste matroos, Flink.”

„Ja, ’t is een recht bruikbaar meisje, Willem.—Nu, met onze monstering

zijn wij ook klaargekomen en wij zullen beiden nu in overvloed werk
krijgen, maak daar staat op. Ik geloof niet, dat wij in ééne week alles zullen
kunnen vervoeren, en daarom heb ik gedacht, moeten we al aanstonds
morgen beginnen. Eerst willen wij evenwel hooren, wat uw vader daarvan
zegt.”

„O, dat is mij wèl, want ik neem veel liever de roeiriemen dan de schop in
de hand,” zeide Willem. „Ik heb er niets tegen, als vader het graven en
spitten van mij wil overnemen.”

„Dat zal hij zeker gaarne doen, daar hij natuurlijk liefst bij moeder en de
kleinen wil blijven.”

Zoodra zij de woning bereikt hadden, hing Flink het varken in de tent, waar
Willem, mijnheer Wilson, en hij zelf sliepen, aan den kruispaal op, zette de
geweren tegen den zijwand aan en ging met Willem, om zijn mes en eenige
spanhouten, die hij bij ’t schoonmaken van het dier noodig had, te halen.
Terwijl beiden weg waren, kwamen Thomas en Caroline aanloopen, om het
dier te bezien. Thomas gaf hoog op van zijne tevredenheid, dat hij den
volgenden dag gebraden varkensribbetjes eten zou, nam één van de
geweren en riep: „Pas eens op, Caroline, ik zal het varken morsdood
schieten.”

„Och, Thomas, kom toch niet aan dat geweer!” riep zijne zuster. „Vader
heeft het u immers verboden, en weet ge niet meer hoe ’t u daar in ’t bosch
in de hand afging?”

„O, dat was niemendal,” antwoordde Thomas; „ik wil u eens wijzen, hoe
men een varken doodschiet.”

„Doe ’t niet, Thomas,” riep Caroline; „als ge ’t doet, ga ik heen en zeg ’t

moeder.”

„Dan schiet ik op u,” hernam Thomas en zocht met het geweer op haar te
mikken.

Caroline schrikte daar zóó van, dat zij zoo hard als zij kon wegliep; maar
Thomas spande al zijne kracht in en zocht het geweer tegen den schouder te
brengen. Daarbij trof het, dat hij zijn vinger aan den trekker bracht en daar
hij toevallig het geweer van zijn vader had genomen, dat nog geladen was,
ging dat af en stiet de kolf hem, die het niet vast tegen den schouder
aandrukte, in het gezicht, zoodat de schok hem twee tanden uitsloeg, de
wang kwetste en hem het bloed uit den neus deed stroomen.

Thomas was door het afgaan van het schot en den bekomen slag zoo
onthutst, dat hij het geweer met een luiden gil uit de handen liet vallen en
naar de tenten liep, waar zijne beide ouders zaten, die op het hooren van
den knal waren opgesprongen en hem nu ontsteld te gemoet vlogen.

Flink en Willem waren ook op het schot oogenblikkelijk toegesneld, daar

zij vreesden dat er een ongeluk gebeurd was. De oude man liep op Thomas
toe, wischte den knaap met de hand het bloed van het gezicht en ontdekte
tot zijne geruststelling, dat deze geene wonde of ander gevaarlijk letsel had.
„Hij is niet gewond,” riep hij mijnheer Wilson toe, „hij bloedt enkel uit den
neus. Houd op met schreeuwen en gieren, kwajongen! Wat hadt ge weer
uwe handen aan een geweer te slaan?”

„Het geweer heeft mij op den grond gegooid,” snikte Thomas, terwijl het
bloed hem steeds uit den mond liep.

„Dan hebt ge uw verdiend loon gekregen. Zult gij u voortaan beter in acht
nemen en geen geweer meer aanraken?”

„O, ik zal er mijn leven niet meer aankomen,” jammerde de kleine. „’t
Heeft mij haast doodgeschoten.”

Juno kwam nu met water, om hem het gezicht af te wasschen, en thans eerst
ontdekte men, dat hij twee voortanden verloren had en aan wang en lippen
toch vrij wat bezeerd was. Men kleedde hem uit en legde hem te bed, waar
hij weldra in diepen slaap zonk.

„Ik had de geweren daar niet moeten laten staan,” zeide Flink tot Willem;
„dat was een verzuim van mij. Ik dacht zeker, dat men den kleinen deugniet
reeds zoo dikwijls ingeprent had, aan geen vuurwapens te raken, dat hij dat
zeker niet wagen zou. Maar altijd als er een ongeluk valt aan te richten is hij
terstond bij de hand.”

„Hij mikte op mij en wilde op mij schieten; maar ik ben weggeloopen,”

zeide Caroline.

„Goedertierende Hemel, welk een geluk!” riep de verschrikte moeder. „Had

hij losgedrukt, dan was mijn arm, lief kind vermoord geworden.—Die
afschuwelijke jongen!”

„Hij is ditmaal behoorlijk gestraft, mevrouw, en ik sta er voor in, dat hij in
den eersten tijd geen geweer meer zal aanraken.”

Den volgenden morgen was het gezicht van onzen jongeheer hoogrood en
gezwollen. Wangen en lippen waren donkerblauw en opgeloopen en het
verlies der beide voortanden misvormde hem nog meer. Gelukkig waren het
nog melktanden geweest, want anders hadden de gevolgen nog droeviger
voor hem kunnen zijn.

Tot het ontbijt werd van het gebraden wild opgedragen en de geur daarvan
prikkelde Thomas niet weinig in den neus. Toen zijn vader hem nu echter
nog eens terdege beknorde en hem zeide, dat hij geen enkel brok van het
gebraad proeven zou, begon hij zoo hard te huilen, dat men hem
wegbrengen moest, totdat hij met schreeuwen had opgehouden.

Na ’t ontbijt zeide Flink, dat hij met Willem in de boot wilde gaan, om met
het zware werk van de overbrenging der vele goederen van de westkust
naar het magazijn een begin te maken, waarbij hij deed opmerken dat men
geen enkelen dag meer te verliezen had. Juno had op zijn verlangen reeds
eene goede portie varkensvleesch voor hen gebraden en tevens een stuk
pekelvleesch gekookt, zoodat zij behoorlijk van levensmiddelen voorzien
waren en dus niets meer hadden, dat hen tegenhield. Mijnheer Wilson nam
de verdere planting der heg op zich en wilde gedurende hunne afwezigheid
de sloot rondom het yamsplantsoen geheel voltooien.

„Maar hoe lang denkt gij wel met Willem uit te blijven, Flink?” vroeg de
moeder met kennelijke bezorgdheid.

„Wel, laat eens zien, mevrouw; we hebben vandaag Woensdag,—dan moet

ge ons niet vóór Zaterdagavond terug verwachten. Wij moeten dat alles toch
afdoen, en hoe eer het gebeurd is, des te beter voor ons.”

„Beste Willem, ik word er wezenlijk angstig onder dat gij zoo lang van ons
vandaan zult zijn. Daarbij zult gij altijd bij het water wezen, en zoo zal ik in
gedurige ongerustheid zijn, totdat ik u hier wederzie.”

„Nu, moeder, dan dien ik u wel met den post te schrijven, om u te doen
weten, hoe ik het heb.”

„Spot niet met mijn angst, kind. Ik wenschte, dat wij een post hadden en dat
gij mij iederen dag schrijven kondet.”
Flink en Willem maakten alle toebereidselen, die hunne langdurige
afwezigheid vereischen kon. Zij namen hunne beddedekens mede; zoo ook
een kleinen ketel, om te koken, en toen eindelijk alles beredderd was,
zeiden zij mijnheer en mevrouw Wilson hartelijk vaarwel.

Juno hielp hun de bagage in de boot brengen. Zij wilden eerst naar de
Oostelijke kust roeien, dáár hunne vracht achterlaten en vervolgens op het
kokosbosch afgaan. Voordat zij van wal stieten, nam Willem nog Remus,
den hond, in de boot op.

„Waartoe neemt gij den hond mee, Willem?? Hij kan hier van dienst wezen,
om de zwijnen te verjagen, en wij hebben misschien last van hem.”

„Och, laat hem, Flink,—ik moet hem bij mij hebben. Er is mij daar iets
ingevallen—laat mij ditmaal mijn zin doen.”

„Goed, Willem: wat mij betreft, moogt gij altijd uw zin hebben. Gij wenscht
den hond bij u te houden, en daarmee afgedaan.”

„Dag, Juno, houd u goed, meid; we zullen u eene schildpad meebrengen.”

„Datte vooral doen, massa Flink! Dag, massa Willem! Niet vergeten,
zaterdag weerom wezen en brengen visch en schildpad mee.”

Het zeil werd opgetrokken, en daar er een frissche wind woei, waren zij
binnen korten tijd in de oostelijke baai. Zij droegen de levensmiddelen en
verdere benoodigdheden in het huis en sloten de deur toe.

Hierop gingen zij naar het hoenderhok, waar Flink aan de vogels van de
rijst voorwierp, die hij hierheen had medegenomen. Tot hunne groote
tevredenheid telden zij thans over de veertig hoenders, alle gezond en
fiksch, sommige daaronder waren dik en vet, zoodat men hen dadelijk had
kunnen slachten. Daar zij nochtans overvloed van versche levensmiddelen
hadden, was men overeengekomen, hun vooreerst nog te ontzien, omdat de
eieren van meerdere waarde voor hen waren dan de hoenders.
Vervolgens stapten zij weder in de boot en roeiden naar het kokosboschje.
De wind blies hun vlak tegen en zoo duurde hunne vaart vrij lang, doch dit
was, gelijk Flink opmerkte, eene zeer gunstige omstandigheid, want op deze
wijze konden zij met de bevrachte boot ook des te sneller naar de baai
terugzeilen.

Aan het kokosbosch geland, verloren zij geen tijd, maar gingen terstond aan
het bevrachten van de boot, zoodat de spijkers benevens de verdere ijzeren
werktuigen van allerlei aard en de gereedschappen, waar Flink destijds van
het schip aan land had gebracht, het grootste gedeelte van de eerste lading
uitmaakten. Een meelvat, eene kist met kaarsen en eenige stukken linnen
maakten de lading eindelijk vol. Zij riepen Remus, die zich op den zandigen
oever in de schaduw van het geboomte had nedergelegd, en stieten toen af.
Het zeil werd geheschen en een half uur later hadden zij de klippen reeds
weder achter zich en landden in de baai.

„Ik ben recht blij, dat wij deze lading gelukkig overgebracht hebben,
Willem, want ze is voor ons van groote waarde. Nu willen wij het een na
het ander naar het magazijn brengen en daarmee is dan voor vandaag
genoeg afgedaan. Morgen zullen we zien, of we twee ladingen halen
kunnen. Ge denkt toch niet, dat dit u te zwaar zal vallen, beste jongen?”

„O, we hebben maar vroeg op te staan, en dan zal het best lukken,” gaf
Willem ten antwoord. „Wij zullen nu ons maal houden en onzen verderen
arbeid tot den namiddag uitstellen.”

Aan dat maal mocht ook Remus deelnemen, dien Willem van beenderen en
verderen afval rijkelijk voorzag.

„Maar zeg mij toch, Willem,” vroeg Flink, „hoe waart ge er van morgen
toch zoo bizonder op gesteld om den hond mee te nemen?”

„Dat zal ik u zeggen, Flink. ’t Is mogelijk, dat ik mij in hem vergis, maar
dat geloof ik toch niet. Ik denk namelijk, dat hij moeder wel een briefje van
mij kan overbrengen. Gij weet, dat hij als men ’t hem gelast, altijd weer
naar huis terugkeert, en nu wil ik eens zien, of hij ook van hier den
ganschen weg naar de tenten kan terugvinden. Ik heb daartoe een stuk
papier en potlood meegenomen.”

Hij haalde dit dadelijk voor den dag en schreef:

„Lieve moeder!

„Wij zijn heel wèl en zoo even met de eerste lading voorspoedig aangekomen.

Uw u hartelijk liefhebbende zoon

Willem.”

Willem bond den hond het papier met een eindje touw om den hals, lokte
hem toen buiten het huis en riep:

„Remus, naar huis, beest!—Marsch, weg! Naar huis, hond!”

De hond keek zijn meester twijfelachtig aan, alsof hij niet recht wist wat
men van hem verlangde; doch Willem nam een steen en deed alsof hij naar
hem gooien wilde. Nu liep het dier een eind weegs voort en bleef toen
weder staan.

„Naar huis, Remus!—Naar huis, hond!” Met deze woorden hief Willem den
steen weder omhoog, terwijl hij zijn bevel herhaalde en de hond ging nu,
zoo hard zijne pooten hem dragen konden, op den loop.

„Hij is nu in allen gevalle weg,” zeide Willem. „Mij dunkt, hij zal de tenten
wel wedervinden.”

„Dat moet de tijd leeren,” hernam Flink. „Daar we met eten gedaan hebben,
kunnen we nu met het bergen van onze goederen beginnen.”

„Waar moeten we die dan bergen, Flink?”

„In het magazijn, beste jongen. Dat zal ons wel wat zweet kosten, want
deze kisten en vaatjes met spijkers zijn zwaar en wij dienen menigen gang
te doen, maar het moet toch gebeuren. We hebben echter nog een uur of
drie, vier dag vóór ons, zoodat we ons niet behoeven te overhaasten.”

Zoodra de gansche lading in het magazijn geborgen was, brachten zij de

boot in veiligheid en gingen toen naar het woonhuis, om zich daar ter ruste
te leggen. Op het oogenblik, dat zij den voet op den drempel zetten, kwam
Remus met vroolijke sprongen op hen toe; maar gelukkig had hij het briefje
nog altijd om den hals.

„Daar is de hond, Willem,” riep Flink. „Het schijnt, dat hij toch niet naar
huis heeft willen terugloopen.”

„Dat spijt mij recht; ik geloofde stellig en zeker, dat hij het doen zou, en nu
heb ik mij toch bedrogen. Wij zullen hem niets te vreten geven, dan moet
hij op ’t laatst toch wel gaan. Maar wacht,—wacht eens! Kijk, Flink! dat is
niet hetzelfde papier, dat ik hem om den hals bond. Ik geloof ’t althans niet.
—Laat eens zien.”

Dit zeggende nam Willem den hond het briefje van den hals en las:

„Beste Willem!

„Uw brief is gelukkig overgekomen en wij zijn recht blij, nu wij weten dat alles
wèl met u is. Schrijf ons elken dag. ’t Was wezenlijk een recht goede inval van u,
—en Remus is een juweel van een hond.

Uwe u liefhebbende moeder

Selina Wilson.”

„Inderdaad, de hond is recht schrander,” riep Flink. „Waarlijk, ik had er niet

de minste gedachte op, dat hij gaan, of dat hij nog wel op bevel uwer
moeder tot ons terugkomen zou.”

„Brave Remus!” riep Willem, het dier liefkoozende. „Kom hier, mijn
jongen; nu zult ge ook lekker smullen van avond, want ge hebt dat eerlijk
verdiend.”
„Dat heeft hij waarlijk. Zie, Willem, daar hebt ge nu een postinrichting op
ons eiland tot stand gebracht, en dat is eene verbetering van belang. In
ernst, jongen, ze kan ons recht nuttig worden.”

„In allen gevalle kan dat eene groote geruststelling voor moeder zijn.”

„Ja, vooral dan, als we in ’t vervolg met ons drieën hier werken moeten, om
’t magazijn in orde en in staat van tegenweer te brengen.—Nu gaan wij
echter terstond slapen, om morgen met den leeuwrik weer op te zijn, zooals
men bij ons te lande zou zeggen.”

„Hier dienden wij te zeggen, met de papegaaien, want die zijn de eenige
soort van landvogels, die dit eiland rijk schijnt te wezen.”

„Gij vergeet de duiven, Willem. Ik heb gisteren een paar in het bosch
gezien; maar ze zijn thans juist in den broeitijd.—Goeden nacht, Willem.”

Eenige dagen lang werkten allen ijverig door en Remus ging heen en keerde
telkens met goede berichten terug, totdat des Zaterdags de terugreis werd
aanvaard. Bij hunne aankomst vonden zij de gansche familie aan de kleine
haven verzameld en verlangend naar hen uitziende.

„Welkom thuis, beste Willem!” riep mevrouw Wilson hem vroolijk toe.
„Nu, gij hebt u een man van uw woord betoond en mij uwe brieven met den
post gezonden. Welk een kostelijke inval van u! Ik zal mij niet meer
ongerust maken: ook niet, als gij alle drie eens te zamen weg zijt.”

„Ik moet Romulus en Vixen ook nog hetzelfde leeren, moeder.”

„En ik wil het de jongen leeren,” zei Thomas. „Thomas wil ook brieven
schrijven.”

„Ja, ja, Thomas. Tegen dat gij eerst een brief schrijven kunt, zullen de
jongen wel sterk genoeg zijn, om dien te dragen,” antwoordde Flink. „Uw
gezicht is nog tamelijk geschonden, merk ik. Ge zult nu, hoop ik, geen
doode varkens meer willen schieten.”
„Neen, dat wil ik niet; maar van ’t eerste, dat gij nu weer doodmaakt, zal ik
meer eten, dan ik van dat andere gedaan heb.”

„Dat is een verstandig woord van u, beste jongen.—Kom hier, kleine

Albert! ik zal u weer een beetje op den arm dragen; wij beiden hebben nu in
zoolang niet samen gespeeld.—Hoe staat het met de heg en den greppel,
mijnheer?”

„Goed, Flink, twee zijden daarvan zijn ten naastebij klaar. Naar ik reken,
zal ik tegen het einde der volgende week het gansche plantsoen wel
behoorlijk omheind hebben.”

„O, ge behoeft u niet al te sterk in te spannen, mijnheer; want zoo’n groote

haast heeft het volstrekt niet. Willem en ik zullen met het overige wel
nagenoeg klaar worden.”

Aan tafel sprak men nog lang van de schranderheid, door Remus bij het
overbrengen der brieven aan den dag gelegd. Mijnheer Wilson verhaalde
daarbij onderscheidene voorbeelden van de scherpzinnigheid der dieren,
totdat Willem zijn vader op eens vroeg, waarin dan eigenlijk het verschil
tusschen verstand en instinct bestond.

„Dat verschil is zeer groot, zooals ik u terstond zal verklaren. Eerst moet ik
echter aanmerken, dat men voorheen placht te zeggen, dat de mensch door
verstand, maar het dier enkel en alleen door zijn instinct geleid werd,
hetgeen onjuist is. De mensch heeft evengoed als het dier zijn instinct en
ook de dieren bezitten verstandelijke vermogens, ofschoon zij ook meestal
enkel aan het instinct gehoorzamen.”

„Instinct bij dieren is het gevoel, dat dezen aandrijft om zekere dingen
zonder voorafgaand overleg of nadenken te verrichten. De zwaluw bouwt
haar nest, de spin weeft haar web, de bij maakt hare cel in alles nog
evenzoo als zij het voor vierduizend jaren gedaan hebben. Ik kan u hier
reeds doen opmerken, dat een der grootste wonderen van het instinct in de
meetkunstige gedaante der bijencellen bestaat, want men heeft door
afdoende bewijzen aangetoond, dat deze vorm juist die is, welke de minste
opoffering van tijd en moeite vordert. De wonderen van het instinct vallen
Welcome to our website – the ideal destination for book lovers and
knowledge seekers. With a mission to inspire endlessly, we offer a
vast collection of books, ranging from classic literary works to
specialized publications, self-development books, and children's
literature. Each book is a new journey of discovery, expanding
knowledge and enriching the soul of the reade

Our website is not just a platform for buying books, but a bridge
connecting readers to the timeless values of culture and wisdom. With
an elegant, user-friendly interface and an intelligent search system,
we are committed to providing a quick and convenient shopping
experience. Additionally, our special promotions and home delivery
services ensure that you save time and fully enjoy the joy of reading.

Let us accompany you on the journey of exploring knowledge and

personal growth!

ebookfinal.com