Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΙΣΤΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΠΙΣΤΗ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ποιο είναι το καλύτερο πνευματικό μέσο με το οποίο μπορεί να πιστέψει κάποιος στον Θεό;

Σχετική εικόνα
π. Κλεόπα Ήλίε
Το πρώτο μέσο με το όποιο μπορεί κανείς να πιστέψει στον Θεό είναι το κήρυγμα, δεδομένου ότι ή πίστης έρχεται δια της ακοής καί ή ακοή έρχεται με την διήγηση του λόγου του Θεού (Ρωμ. 10,17). Διότι πώς θα πιστέψει εάν δεν ακούσει; (Ίωάν. 1,7 17,20 Πράξ. 8,12 14,27 Ρωμ. 1,5 Έφεσ. 1,13 Β’ Θεσ. 1,10).
Το δεύτερο μέσον είναι ή ανάγνωσης των Αγίων Γραφών, κατά την μαρτυρία ή οποία λέγει: «Ταύτα δε γέγραπται ίνα πιστεύσητε ότι Ιησούς εστίν ό Χριστός ό Υιός του Θεού, καί ίνα πιστεύοντες ζωήν έχητε εν τω ονόματι αυτού» (Ίωάν. 20,30-31).
Το τρίτο μέσον είναι τα θαύματα του Θεού «Είπον ούν αύτω· τι ούν ποιείς συ σημείον ίνα ίδωμεν καί πιστεύσωμεν σοι;» (Ίωάν. 6,30 7,31 11,23 20,30-31).
Το τέταρτο μέσον είναι θεωρία των κτισμάτων του Θεού, όπως είναι γραμμένο στην προς Ρωμ. επιστολή (1,20) «Τα γαρ αόρατα αύ-του από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράτε, ή τε αΐδιος αυτού δύναμις καί θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολόγη­τους». Γι’ αυτό καί ό άγιος Διονύσιος ό Αρεοπαγίτης ονομάζει αλη­θινή θεολογία τους λόγους των κτισμάτων με τα όποια από τα κα­τώτερα ανερχόμεθα στα ανώτερα, δηλαδή από τα αιτιατά ανερχόμεθα στον αίτιο. «Έτσι στην κτίση σαν σε ένα καθρέπτη, βλέπουμε τον Κτίστη καί τον δοξάζουμε καί τον πιστεύουμε ότι είναι ό Θεός, κατά τον άγιο Μάξιμο τον Ομολογητή. Καί όλα δημιουργήθηκαν καί υπάρχουν με την θεία βούληση, διότι Αυτός είναι ό αίτιος όλων (καταφατική θεολογία, θετική), καί τίποτε από όλα δεν είναι υπερά­νω αυτού (Αποφατική – αρνητική θεολογία)
Λέγει ακόμη ό θείος Διονύσιος ότι: «Ό Θεός από όλα, όσα υ­πάρχουν μεγαλύνεται καί είναι ό αίτιος των. Καί υπάρχει πάλι ή θεία γνώσις του Θεού ή οποία με την αγνοία – τον θείο γνόφο – γνωρίζεται με την μυστική ένωση του νου μετά των θείων μυστηρίων».
Καί πάλι «ό Θεός σ’ όλα υπάρχει καί σ’ όλα δεν υπάρχει. Καί όντας ανάμεσα σε όλα από όλα γνωρίζεται καί σε τίποτε δεν γνωρίζεται από κανένα».
Καί ό μέγας Βασίλειος λέγει ότι: «Ολόκληρη ή δημιουργία του Θεού είναι σχολή των πνευματικών λόγων (των σκοπών της υπάρξε­ως των) καί τόπος διδασκαλίας της γνώσεως του Θεού. Από τα ορώμενα καί αισθητά αναγόμεθα με τον νου μας στην θεωρία των αο­ράτων».
Το πέμπτο μέσο με το όποιο πείθεται κάποιος να πιστέψει στον Θεό είναι το...

Άμα πιστεύεις, όλα θα έρχονται βολικά αλλά να μην υπερηφανεύεσαι




 Οσία Σοφία της ΚλεισούραςΠοτέ μην πεις ότι είμαι εγώ. Ο Θεός είναι.

Εσύ δεν είσαι τίποτα, αλλά μόνο να πιστεύεις στο Χριστό.

Άμα πιστεύεις , όλα θα ...

Πώς ξέρουμε σίγουρα ότι υπάρχει Θεός;



Αφετηρία της γνώσης είναι η εμπειρία. Αφετηρία της γνώσης του Θεού είναι επίσης η εμπειρία. Στον αρχαίο και τον ορθόδοξο χριστιανισμό δεν υπάρχουν δόγματα, με την έννοια των άνωθεν επιβαλλόμενων αρχών πίστης, αλλά αποτίμηση και ερμηνεία πραγματικών εμπειριών, από τις οποίες προκύπτουν αυτά που διατυπώνονται σε συγκεκριμένο ιστορικό χρόνο ως «δόγματα».
Η εμπειρία των επισκέψεων του Θεού υπάρχει από την αρχαιότητα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο Ενώχ, ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ιακώβ, ο Μωυσής, οι διάφοροι προφήτες. Στην Καινή Διαθήκη επίσης καταγράφονται αρκετά τέτοια παραδείγματα, όπως του εκατόνταρχου Κορνήλιου, του αποστόλου Παύλου προ της Δαμασκού κ.ά. Κατ’ εξοχήν τέτοιο βίωμα ήταν αυτό που συνέβη στους αποστόλους την πεντηκοστή (η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος, 50 μέρες μετά την ανάσταση του Χριστού), ενώ στη συνέχεια καταγράφονται στις Πράξεις των αποστόλων πολλές επισκέψεις του Θεού σ' αυτούς. Είχαν αποκτήσει και θαυματουργικά χαρίσματα, ενώ ανάλογα χαρίσματα διέθεταν και άλλα πολλά μέλη της πρώτης Εκκλησίας (χαρακτηριστική η μαρτυρία του Παύλου στο Α΄ Κορινθίους, κεφ. 12-14· σημ. ότι στο κεφ. 12, στ. 11, φαίνεται και η προσωπική υπόσταση του Αγ. Πνεύματος κατά τους πρώτους χριστιανούς). Και στη συνέχεια, ανά τους αιώνες, υπάρχουν αναρίθμητοι χαρισματούχοι χριστιανοί άγιοι, κάθε ηλικίας, φύλου και κοινωνικής τάξης, μέχρι και σήμερα.
Καταγράφονται επίσης ψευδοβιώματα, δήθεν θεία, αλλά στην πραγματικότητα δαιμονικά. Τέτοιο βίωμα θεωρούμε οι χριστιανοί τη δήθεν εμφάνιση του νεκρού Σαμουήλ στο βασιλιά Σαούλ, μέσω μάγισσας πνευματίστριας, στην Παλαιά Διαθήκη (Α΄ Βασιλειών, κεφ. 28). Στην Καινή Διαθήκη γίνονται σχετικές αναφορές από Παύλο (Β΄ Κορινθίους, 11, 14) και Ιωάννη (Α΄ επιστολή Ιωάννου, 4, 1), αλλά και από τον Ιησού, όταν μιλάει για τους ψευδοπροφήτες (π.χ. Ματθ. 24, 24-25, αλλά βλ. και Αποκάλυψις, 13, 13-15). Απόπειρα παγίδας «του εχθρού» (διαβόλου) κατά των αγίων με δήθεν θετικό βίωμα δες και Πράξεις αποστόλων, 16, 16-18.



Ήδη στην Κ.Δ. γίνεται λόγος για τα βιώματα, γνήσια και ψευδή. Αυτό σημαίνει ότι οι απόστολοι είχαν τον τρόπο να τα ξεχωρίζουν, πράγμα που άφησαν κληρονομιά στους πρώτους χριστιανούς και αυτό συνεχίστηκε από γενιά σε γενιά. Καθώς αυξάνονται οι «χαρισματικές» αιρετικές κινήσεις (π.χ. μοντανισμός, μεσσαλιανοί, διάφοροι γνωστικοί), αυξάνονται και οι διδασκαλίες των χριστιανών αγίων γι’ αυτό το θέμα, ώστε να προλαμβάνονται οι δύο βασικές παρανοήσεις, που οδηγούν σε σφάλματα: από τη μια, ότι αρκεί να κατανοήσουμε διανοητικά κάποιες «θεολογικές ιδέες» με τη βοήθεια της φιλοσοφίας και,...

Ο Θεός θέλει την αμφιβολία




Το γεγονός της αμφιβολίας για την ανυπαρξία ή την ύπαρξη του Θεού, ανεξάρτητα από την μορφή που έπαιρνε και την ποιότητα που είχε όταν εκφραζόταν από άπιστο ή πιστό, κράτησε και κρατά ζωντανή τη συζήτηση για το ερώτημα της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας του Θεού.
Η πιο συνηθισμένη άποψη πάνω στο πολυσύνθετο αυτό πρόβλημα, που ακούγεται συχνά και από τις δύο παρατάξεις είναι η απαίτηση για μια απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. Ο «αμφισβητίας» βάζει ως προϋπόθεση για να πιστέψει στο Θεό την απόδειξη της ύπαρξής Του. Από την άλλη μεριά ο πιστός, παλεύοντας με το «πρόσθες ημίν πίστιν», ζητεί με τον τρόπο του μια μεγαλύτερη βεβαίωση για την πίστη του.
Ταυτόχρονα, μπλεγμένος στο πρόβλημά του, κατανοεί ως ορθό το αίτημα του «αμφισβητία» και, παρασυρόμενος από το δικό του προβληματισμό, προσπαθεί να φέρει «αποδείξεις» για την ύπαρξη του Θεού. Συχνά η προσπάθειά του αυτή, ψυχολογικά βλεπόμενη, δεν γίνεται για τον «αμφισβητία», αλλά για τον ίδιο του τον εαυτό.
Ξεχνούν όμως και οι δύο παρατάξεις την λογική ανακολουθία, στην οποία εμπλέκονται, με το να θέλουν να συνδυάσουν την πίστη με την απόδειξη. Να συνδυάσουν δηλ. δύο καταστάσεις που είναι ασυμβίβαστες και που ωστόσο είναι και οι δύο τους από μόνες τους δόκιμες και απαραίτητες για τη ζωή του ανθρώπου.
Το κυριότερο σφάλμα και των δύο είναι η τραγική παραγνώριση του κινδύνου που θα συνεπαγόταν μια ενδεχόμενη απόδειξη του Θεού. Γιατί αν ο Θεός αποδεικνυόταν, η βεβαιότητα της παρουσίας Του θα ...

Θαύμα Αγίου Ιωάννη του Ρώσου – «Ο άπιστος γιατρός»





 Θαύμα Αγίου Ιωάννη του Ρώσου – «Ο άπιστος γιατρός». Όταν όλη η ζωή του γιατρού ήταν στρωμένη κοινωνικά και μπορούσε να λέει και να κάνει με ευκολία ότι ήθελε ο γιατρός ήταν απόλυτος στον λόγο του για τον Χριστό και τους Αγίους. Όλα ήταν ένα καλοστημένο ψέμα για τον άπιστο γιατρό…

Θαύμα Αγίου Ιωάννη του Ρώσου

Στην Λίμνη της Ευβοίας ζούσε και εργαζόταν ένας γιατρός που ονομαζόταν Μ.. Σαν γιατρός ήταν πολύ καλός, αλλά δεν πίστευε στο Χριστό και μάλιστα δεν ήθελε να ακούει συζητήσεις σχετικές με την θρησκεία και την ψυχή. Καταφερόταν εναντίον της θρησκείας και οι απόψεις του ήταν σκληροπυρηνικές στο θέμα του Χριστιανισμού.

 

Αρρώστησε λοιπόν και μάλιστα πολύ σοβαρά. Η επάρατος νόσος είχε πλησιάσει τον άπιστο γιατρό που με φρικτούς πόνους κατάλαβε την έλευσή του.

Μέσα σε αφόρητους πόνους μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο της Χαλκίδας. Εκεί, λόγω της σοβαρότητας της ασθένειάς του, δεν μπορούσαν να τον νοσηλεύσουν. Τον έστειλαν λοιπόν στην Αθήνα στη κλινική «Παντοκράτωρ»…

Εκεί υποβλήθηκε σε ακτινολογικές και χημικές εξετάσεις, οι οποίες έδειξαν ότι η επάρατος νόσος είχε προσβάλει το παχύ έντερο του γιατρού.

Όταν όλη η ζωή του γιατρού ήταν στρωμένη κοινωνικά και μπορούσε να λέει και να κάνει με ευκολία ότι ήθελε ο γιατρός ήταν απόλυτος στον λόγο του για τον Χριστό και τους Αγίους. Όλα ήταν ένα καλοστημένο ψέμα για τον άπιστο γιατρό.

Η μόνη αλήθεια ήταν η αμαρτία και η ασωτεία.

Εκεί κατέφευγε όταν εμφανίζονταν στη ζωή του μαύρα μικρά συννεφάκια. Αλλά τώρα, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Τα μαύρα σύννεφα που είχαν επισκιάσει για καιρό τώρα τη ζωή του δεν μπορούσε να τα διώξει με την προσφιλή του μέθοδο που δεν ήταν άλλη από την αμαρτία.

 

  •  


  •  

«Στο παντοδύναμο Θεό, να ελπίζεις μόνο συνάδελφε»

Αυτή ήταν η διάγνωση-έκκληση των συναδέλφων του, που του εξηγούσαν, με αυτό τον σκληρό λόγω επαγγέλματος λόγο. Και ο ίδιος όμως, λόγω του επαγγέλματός του είχε αντιληφθεί, ότι η φλόγα της ελπίδας κόντευε να σβήσει. Οι γιατροί λοιπόν του Νοσοκομείου του είπαν ότι αν συμφωνούσε και ο ίδιος θα μπορούσε να εγχειρισθεί την επόμενη μέρα. Συμφώνησε λοιπόν με γνώμονα την ιατρική γνώση που και ο ίδιος είχε.

Αλλά τα λόγια των συναδέλφων του: «Στον παντοδύναμο να ελπίζεις, συνάδελφε», τον οδήγησαν παραμονή της εγχείρησης, σε...

ΓΚΟΥΡΟΥ... ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΠΟΥ ΦΟΡΑΣ (Συγκλονιστικό)




Συνομιλία με τον πρώην ροκ σταρ του αυστραλιανού συγκροτήματος the flies ( themis adams) Θεμιστοκλή Αδαμόπουλο και νυν π. Θεμιστοκλή, ιεραπόστολο στη Σιέρα λεόνε. Mιλά στη σύναξη των νέων της ενορίας Παναγίας Χολαργού για την δύναμη του Σταυρού.

Εσύ που θέλεις με το μυαλουδάκι σου να λύσεις όλα τα προβλήματα…




 Δέν θα έπρεπε, αγαπητοί μου, στον τόπο μας να υπάρχη ούτε ένας άπιστος και ά­θεος. Γιατί τα χώματά μας εί­νε αγιασμένα· και οι πέτρες ακόμα θα φω­νάζουν, ότι η θρησκεία μας είνε ζωντανή και κάνει θαύματα. Δυστυχώς ό­μως τα τελευταία χρόνια υ­πάρχουν άπιστοι και άθεοι. Γι᾽ αυτούς ο Δαυίδ λέει· «Είπεν άφρων εν καρ­δία αυτού· Ουκ έστι Θεός» (Ψαλμ. 13,1· 52,2). Δηλαδή· μόνο άνθρωπος που οι διανοητικές του δυνά­μεις έχουν διασαλευθή, μόνο αυτός μπορεί να πή ότι δεν υπάρχει Θεός.

Συν­αντάτε έναν άπιστο και άθεο; Κάντε του μία ερώτησι, και φτάνει· Ασφαλώς, φίλε μου, θα κάθεσαι σε κάποιο σπίτι. Εάν λοιπόν μου πής ότι το σπίτι αυτό φύτρωσε έτσι μόνο του, χω­ρίς μη­χανικό και χτίστη, τότε κ᾽ εγώ θα δεχθώ ότι το μεγάλο σπίτι που λέγεται σύμ­παν έ­γινε μόνο του. «Πάς οίκος κατασκευάζεται υ­πό τινος, ο δε τα πάντα κατασκευάσας Θεός» (Εβρ. 3,4). Η λογική επιβάλλει να παραδεχθούμε, ότι υ­πάρχει Θεός δημιουργός του παντός.

Υπάρχουν λοιπόν άπιστοι και άθεοι· υπάρχουν όμως και άλλοι, που λένε ότι πιστεύουν, έρχονται όμως στιγμές που η πίστι τους κλονί­ζεται. Γιατί; Διότι είνε ανυπόμονοι. Θέλουν, μέσα στο μικρό διάστημα της ζωής αυτής, να δούν να λειτουργή η θεία δικαιοσύνη, το κακό να τιμω­ρήται αμέσως. Κι όταν βλέπουν, κακοί και εγ­κληματίες να είνε καλά και να προοδεύουν, όταν βλέπουν το κακό να θριαμβεύη, χάνουν την πίστι τους και λένε· Που είνε ο Θεός; δεν τα βλέπει αυτά; υπάρχει Θεός;…

«Δεν πίστευα στον Θεό»

Σχετική εικόνα
Δεν πίστευα στον Θεό. Όταν ήρθε η ώρα για το στρατό, η μητέρα μου, που συχνά πήγαινε στην εκκλησία και προσευχόταν για μένα, μου έδωσε ένα κομμάτι χαρτί με μια προσευχή γραμμένη πάνω της και είπε: «Γιε μου ας είναι πάντα μαζί σου.»
Αργότερα έμαθα ότι στο κομμάτι χαρτί υπάρχει ο 90ος ψαλμός. Κατόπιν έγινα αλεξιπτωτιστής . Ο στρατός δεν επιτρέπει να έχει επιπλέον τσέπες, και έβαλα την προσευχή στην επένδυση του χιτώνα στον αριστερό ώμο.
Το πρώτο άλμα με αλεξίπτωτο.
Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που, έχοντας φτάσει στην άβυσσο του εναέριου χώρου, έσυρα το δαχτυλίδι – και … το αλεξίπτωτο δεν άνοιξε.
Τράβηξα το δαχτυλίδι του ανταλλακτικού αλεξίπτωτου – ούτε άνοιξε.
Η γη πλησίαζε γρήγορα.
Σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα δεν μπορούσα βέβαια να βγάλω τη προσευχή της μαμάς μου από το χιτώνα για να την διαβάσω. Έτσι κτύπησα με το χέρι μου ακριβώς τον τόπο όπου ήταν ραμμένη και..

Με αυτό το όπλο, οι πραγματικά ελεύθεροι νίκησαν όχι μόνο τον φόβο, αλλά και τον θάνατο




 Στην παραβολή του Μεγάλου Ιεροεξεταστή από το μυθιστόρημα «Οι αδελφοί Καραμάζοφ» του Ντοστογιέφσκι, ο Ιησούς κατηγορείται ότι έδωσε στους ανθρώπους ελευθερία - εσωτερική ελευθερία, που δίνεται από την πίστη. Όμως ο άνθρωπος είναι πρόθυμος να εγκαταλείψει αυτό το δώρο, το πολυτιμότερο, με αντάλλαγμα «ειρήνη», «ασφάλεια» και πρόσβαση στον «άρτον και θεάματα».

Ο Μεγάλος Ιεροεξεταστής είναι άθεος, αλλά διπλά άθεος: δεν πιστεύει ούτε στον Θεό ούτε στον άνθρωπο, γιατί, όπως λέει ο Νικολάι Μπερντιάεφ στο βιβλίο του «Η Φιλοσοφία του Ντοστογιέφσκι»:

«Ο Μέγας Ιεροεξεταστής δεν πιστεύει στον Θεό, αλλά ούτε στον άνθρωπο. Αυτές είναι οι δύο όψεις μιας πίστης. Χάνοντας την πίστη στον Θεό, δεν μπορεί κανείς πλέον να πιστέψει στον άνθρωπο. Χάνοντας την πίστη του, ο Μέγας Ιεροεξεταστής κατάλαβε ότι οι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να αντέξουν το βάρος της ελευθερίας που αποκάλυψε ο Χριστός». Έτσι, ο Μεγάλος Ιεροεξεταστής πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι δύστροπος, διπρόσωπος και μοχθηρός, γι' αυτό δεν χρειάζεται ελευθερία, αλλά έναν «φωτισμένο» τύραννο, μια ηγεσία που ξέρει καλύτερα από αυτόν ποιες είναι οι ανάγκες του, πώς πρέπει να σκέφτεται και να ζει, και από που μπορεί να εξασφαλίσει επαρκώς την ικανοποίηση των αναγκών του.

Μόνο με αυτόν τον τρόπο, εμπιστευόμενος τον εαυτό του ολοκληρωτικά στα χέρια μιας τέτοιας εξουσίας, από φόβο μήπως χάσει την "ασφάλεια", το "ψωμί" ή το "θέαμα", ο άνθρωπος γίνεται μαριονέτα, χάνει την...

Στον αρχάριο της πίστης: Για την επιστροφή στην πίστη




 ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

Όπως κάποιος που επιστρέφει σπίτι του από πολύ μακριά , έτσι αισθάνεστε εσείς τώρα επιστρέφοντας από τους παγωμένους τόπους της απιστίας στη ζεστή εστία της πίστης των πατέρων σας.

Οι δυσκολίες που έχετε , δεν είναι άγνωστες στην Εκκλησία. Διότι η Εκκλησία έχει γενικά εμπειρία όσων συμβαίνουν στους ανθρώπους όταν απομακρύνονται από την πίστη, και όταν επιστρέφουν σ’ αυτή.

Στην πρώτη περίπτωση τα δαιμόνια τους σπρώχνουν μπροστά , ενώ στη δεύτερη τους γυρίζουν πίσω, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα όλους τους δυνατούς πειθαναγκασμούς. Έτσι συμβαίνει και με σας. Τη μια στιγμή πετούν πάνω σας την απελπισία, την άλλη σας γλυκαίνουν τον δρόμο προς τα κάτω, τον δρόμο της κατάρρευσης που μέχρι τώρα τρέχατε∙ άλλοτε πείθουν τους πρώην ταξιδιώτες σας να σας χλευάσουν , άλλοτε πάλι σας θυμίζουν τους γνωστούς άθεους , που είναι δοξασμένοι μεταξύ των ανθρώπων. Πρέπει να παλεύετε με τους αόρατους εχθρούς. Κι εσείς θα τους νικήσετε σίγουρα, εάν δεν χάνετε από την οπτική σας τη μορφή του Ιησού Χριστού, του μέγιστου ευεργέτη σας. Διότι Αυτός είναι ο μόνος τέλειος φυσικός άνθρωπος, που εμφανίστηκε στη γη, από τότε που υπάρχουν άνθρωποι στη γη.

Να τείνετε προς Αυτόν, να προσεύχεστε, να...

Πίστη και επιστήμη - Άγιος Λουκάς ο Ιατρός

 

Το Μεγαλείο της Πίστεως - Συγκλονιστική Αληθινή Ιστορία





Ήταν καλοκαίρι του 1974. Τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλουν στην Κύπρο. Και σκορπούν το θάνατο.

Στη Μόρφου συμβαίνει ένα συνταρακτικό γεγονός. Τούρκοι στρατιώτες συλλαμβάνουν 15 Ελληνες. Τους φέρνουν στην αυλή του σπιτιού ενός ελληνοκύπριου δάσκαλου, και ετοιμάζονται να τους εκτελέσουν.

Ετοιμάζουν τα όπλα.

Στήνουν τους αιχμαλώτους (άνδρες, γυναίκες, μικρά παιδιά) στον τοίχο. Θρήνος, κλαυθμός, οδυρμός. Τραγικές στιγμές για τους μελλοθάνατους. Περιμένουν μέσα σε κλίμα φόβου και αγωνίας τον Τούρκο αξιωματικό να έλθει και να διατάξει «πυρ».

Στρέφουν τότε το νου τους και ...

"Μαμά, μαμά, γιατί πέθανες; Εἶμαι ἀκόμη μικρός, πῶς θά ζήσω χωρίς ἐσένα;"





Ἐπιστροφή ἀπό τήν ἄλλη ζωή – Μαρτυρία 
Διηγεῖται ἡ Οὐστγιούζινα Κλαύδιγια Νικίτισνα

"Ἤμουν ἄθεη καί ἔβριζα πολύ καί φοβερά τό Θεό. 
Ζοῦσα μέσα στή ντροπή καί τήν πορνεία καί ἤμουν νεκρή στή γῆ. 
Ὅμως ὁ ἐλεήμων Θεός δέν ἄφησε νά χαθῶ, ἀλλά μέ ὁδήγησε στή μετάνοια. 
Στά 1961 ἀρρώστησα ἀπό καρκίνο καί ἤμουν ἄρρωστη τρία χρόνια.
Δέν ἔμενα ξαπλωμένη, παρά ἐργαζόμουνα καί ἔκανα θεραπεία σέ γιατρούς, ἐλπίζοντας νά βρῶ θεραπεία. Τούς τελευταίους ἕξη μῆνες εἶχα τελείως ἀδυνατίσει, τόσο πού οὔτε νερό δέν μποροῦσα νά πιῶ.
Μόλις τό ἔπινα, ἀμέσως τό ἔκανα ἐμετό.
Τότε μέ πῆγαν στό νοσοκομεῖο καί ἐπειδή ἤμουν πολύ ἐνεργητική κάλεσαν ἕνα καθηγητή ἀπό τή Μόσχα καί ἀποφάσισαν νά μέ χειρουργήσουν.

Μόλις μου ἄνοιξαν τήν κοιλιά, ἀμέσως πέθανα. 
Ἡ ψυχή μου βγῆκε ἀπό τό σῶμα καί στέκονταν ἀνάμεσα σέ δύο γιατρούς καί ἐγώ μέ μεγάλο φόβο καί τρόμο κοίταζα τήν ἀρρώστια μου. 
Ὁλόκληρο τό στομάχι μου καί τά ἔντερά μου ἦταν προσβεβλημένα ἀπό καρκίνο. 
Στεκόμουνα καί σκεπτόμουνα γιατί εἴμαστε δύο; 
Δέν εἶχα ἰδέα ὅτι ὑπάρχει ψυχή.

Οἱ κομμουνιστές μᾶς φούσκωναν καί μᾶς δίδασκαν ὅτι ἡ ψυχή καί ὁ Θεός δέν ὑπάρχουν, ὅτι αὐτό εἶναι μόνο ἐπινόηση τῶν παπάδων γιά νά ξεγελάσουν τό λαό καί νά...τόν κρατοῦν σέ φόβο γιά κάτι πού δέν ὑπάρχει. 

Βλέπω τόν ἑαυτό μου πού στέκεται καί τόν βλέπω πάλι πάνω στό χειρουργεῖο. 
Μοῦ ἔβγαλαν ἔξω ὅλα τά ἐντόσθια καί ἀναζητοῦσαν τόν δωδεκαδάκτυλο. 
Ἀλλά ἐκεῖ ὑπῆρχε μόνον πύον, τά πάντα ἦταν κατεστραμμένα καί χαλασμένα, τίποτε δέν ἦταν ὑγιές. Οἱ γιατροί τότε εἶπαν: «αὐτή δέν ἔχει μέ τί νά ζήσει».

Ὅλα τά ἔβλεπα μέ μεγάλο φόβο καί τρόμο καί πάλι σκεπτόμουνα: 
«Πῶς καί ἀπό ποῦ εἴμαστε δύο;.
Στέκομαι καί ταυτόχρονα εἶμαι ξαπλωμένη; 
"Οἱ γιατροί τότε ἐπέστρεψαν τά ἐντόσθιά μου ὅπως-ὅπως καί εἶπαν ὅτι τό σῶμα μου πρέπει νά δοθεῖ στούς νέους εἰδικευόμενους γιατρούς γιά διδασκαλία καί τό μετέφεραν στό νεκροστάσιο καί ...

Πώς αντιμετωπίζουμε τους λογισμούς απιστίας;

 



Ἀμφιβολίες γύρω ἀπό τό Θεό καί τήν πίστη ἔχουν κάποτε-κάποτε σχεδόν ὅλοι. Μποροῦν, ὡστόσο, νά τίς διώξουν εὔκολα μέ σκέψεις ἀντιρρητικές, πού ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀλήθεια τῆς θείας ἀποκαλύψεως γιά τόν κόσμο καί τόν ἄνθρωπο: ἡ τάξη καί ἁρμονία τοῦ σύμπαντος, τό θαῦμα τῆς ζωῆς, ὅλα τά ἄλλα ὑπερφυσικά καί ἐξαίσια θαύματα τοῦ Κυρίου καί τῶν ἁγίων Του, πάνω ἀπ’ ὅλα ὅμως ἡ μαρτυρία τῆς συνειδήσεως τῶν καλοπροαίρετων καί ἁγνῶν ψυχῶν.

Τά ἔργα τοῦ Θεοῦ, πού μαρτυροῦν γιά τήν ὕπαρξη καί τήν πρόνοιά Του, ἔχουν πολλές πλευρές. Μία πλευρά εἶναι κατάφωτη καί γι’ αὐτό καταφανῆς. Μία ἄλλη εἶναι ἁπλά φωτεινή καί διακριτή. Ἄλλη εἶναι ἀμυδρόφωτη καί δυσδιάκριτη. Ἄλλη πάλι εἶναι σκοτεινή καί γι’ αὐτό ἀόρατη. Τήν τελευταία τούτη πλευρά ἀφοροῦν οἱ ἀμφιβολίες. Ἔτσι, ὅμως, οἰκονόμησε τά πράγματα ὁ Κύριος, γιά νά δοκιμάζεται ἡ εἰλικρίνεια τῆς ἀναζητήσεώς Του ἀπό τίς ψυχές μας, καθώς καί ἡ ταπείνωσή μας. Βλέπετε, ὁ Θεός καί τά ἔργα Του προσεγγίζονται καί γνωρίζονται μόνο μέ τήν ταπείνωση.

Πιστεύετε πώς ὅπου εἶναι ὁ Θεός καί ἡ ἀλήθειά Του, δηλαδή παντοῦ, ὅλα θά πρέπει νά ...

Νίκος Οικονομόπουλος: «Χωρίς πίστη, χωρίς Θεό, δεν πας πουθενά» – Μια συνέντευξη – κατάθεση ψυχής

 



Μια συγκινητική ομολογία πίστεως έκανε ο Νίκος Οικονομόπουλος – «Είμαστε όλοι παιδιά του Χριστού – Δεν φοβάμαι για τίποτα, γιατί πιστεύω στην αιώνια ζωή»

Μια ακόμα γενναία ομολογία πίστης έκανε ο Νίκος Οικονομόπουλος, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στο «Πρωινό» και τον Γιώργο Λιάγκα. Σταθερά αντίθετος στο πνεύμα της εποχής που θέλει να αποδομήσει τις ιερές αξίες της Ορθοδοξίας, ο Νίκος Οικονομόπουλος μίλησε με παρρησία για την πίστη στον Θεό, την εξομολόγηση και τα ζωντανά θαύματα που συμβαίνουν στην Εκκλησία, ένα από τα οποία έχει διαπιστώσει και ο ίδιος με την εικόνα της Παναγίας της Παρηγορήτριας στον Βύρωνα.

Αρχικά ο Γιώργος Λιάγκας έθεσε στον Νίκο ένα μάλλον άστοχο ερώτημα, ρωτώντας τον: «γιατί έχει την ανάγκη να πιστέψει τόσο πολύ». Είναι σαν να ρωτάμε δηλαδή έναν άνθρωπο «γιατί έχει ανάγκη να φάει». Όπως το σώμα έχει φυσική ανάγκη τροφής, έτσι και...

Τι είπε ιερομόναχος του Αγίου Όρους στο διάσημο Ευγένιο Ιονέσκο και του άλλαξε τη ζωή!




Πριν από μερικές δεκαετίες ο μετέπειτα διάσημος γαλλορουμάνος θεατρικός συγγραφέας Ευγένιος Ιονέσκο επισκέφθηκε για πρώτη φορά το Άγιον Όρος.
Εκεί συνέβη το εξής περιστατικό, όπως ο ίδιος το διηγήθηκε σε συνέντευξή του στο περιοδικό Paris match, πριν από αρκετά χρόνια:
«Είχα γεννηθεί σε ορθόδοξη οικογένεια και ζούσα στο Παρίσι. Είκοσι πέντε χρονών, γνήσιος νέος της κοσμικής εποχής του τότε Παρισιού. Μου ήρθε η ιδέα να επισκεφθώ το Άγιον Όρος λόγω της θέσης που είχε -και έχει βέβαια- ως τόπος ασκήσεως στην ορθόδοξη Εκκλησία. Και εκεί, μου ήρθε ακόμη μία σκέψη στο μυαλό: να εξομολογηθώ. Επήγα λοιπόν και βρήκα ένα ιερομόναχο -πνευματικό. Τί του είπα; Τα συνηθισμένα αμαρτήματα ενός κοσμικού νέου πού ζει χωρίς γνώση Θεού. Ο Ιερομόναχος, αφού με άκουσε, μου είπε:
– Στον Χριστό πιστεύεις παιδί μου;
– Ναι, ναι, λέει ο Ίονέσκο. Πιστεύω πάτερ. Άλλωστε είμαι βαπτισμένος χριστιανός ορθόδοξος.
– Βρε παιδάκι μου, του λέει εκείνος ο διακριτικός πνευματικός, πιστεύεις, το αποδέχεσαι πλήρως, ότι ...

Πόσο θα 'θελα να πίστευα κι εγώ! Άλλα δεν μπορώ ακόμα, Σάς παρακαλώ προσευχηθείτε να γίνει και σε μένα το θαύμα».

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΜΙΑΣ ΨΥΧΗΣ

ΗΤΑΝ ΑΘΕΟΙ: Άπλα μετά τα εξήντα του άρχισε να ενδιαφέ­ρεται για το φαινόμενο της θρησκείας και ιδιαίτερα για τοΙσλάμ. Ή ορθόδοξη όμως Ρω­σίδα μετανάστης, στην οποία νοίκιαζε ένα μικρό χώρο κάτω από το σπίτι του, του μίλησεγια την Ορθόδοξη Εκκλησία και έφερε αυτόν και τη γυναίκα του στον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου στη Σεούλ.Έτσι άρχισε η γνωριμία του ανδρογύνου με την Ορθοδο­ξία. Κατηχήθηκαν και βαπτίστηκαν, Μάξιμος και Πελαγία τα χριστιανικά τους ονόματα. Αργότερα βαπτίστηκε και ο μικρότερος γιος τους, ενώ ο μεγαλύτερος, μεταπτυχιακός πυρηνικός φυσικός, παραμένει ακόμη άθρησκος. Ό μικρότεροι ονο­μάστηκε Νεκτάριος, γιατί ή μητέρα του αγάπησε πολύ τον Άγιο απ’ όσα άκουσε στην Εκκλησία για την πολυκύμαντη θεάρεστη ζωή του.

Πέρασε μία οκταετία περίπου από τότε πού έγι­ναν Ορθόδοξοι. Συμμετείχαν ενεργά στην ζωή της Εκκλησίας, ο δε Μάξιμος ψηφίστηκε δυο φορές ως αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας του Αγίου Νικολάου. Κάποια μέ­ρα, εντελών απρόσμενα, ήρθε ή δοκιμασία. Ό Μάξιμος βαριά άρρωστος. Καρκίνος στον εγκέ­φαλο! Μέσα σε λίγους μήνες έλιωσε. Ο εφημέριος, του Αγίου Νικολάου και ο Επίσκοπος τον επισκέφθηκαν στο νοσοκομείο και στο σπίτι, στο όποιο τον μετέφερε ή οικογένεια του, αφού οι γιατροί ανθρωπίνως δεν είχαν να του προσφέ­ρουν τίποτε πλέον.

στο σπίτι τελέστηκε το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου και μετάλαβε Σώμα και Αίμα Χριστού.

Μετά το Ευχέλαιο και τη θεία Μετάληψη ανέλαβε τις δυνάμεις του. Συζητούσε, ήταν ευδιάθετος και ...