Oma's wandeling

De auto van onze zoon is bij de garage, oei en het is woensdagmiddag en dan moet Juliètt naar  de Paardencoach.
En dat wil ze echt niet missen.
Daarom wordt heel snel taxibedrijf-oma ingeschakeld en gelukkig kan het gewoon doorgaan.

Oma neemt haar telefoon en haar fototoestel mee, dus die amuseert zich wel een uurtje.
Ze gaat heerlijk aan de wandel.

Ze loopt het pad (midden) af, langs een weiland met mooi uitzicht, langs koeien en langs een maïsveld wandelt ze lekker weg.
Nou ja lekker... in plaats van haar wandelschoenen heeft ze haar sandalen aan en zie je dat pad?
O en rechtsboven, op dat adres kun je terecht als je scooteronderdelen nodig hebt 😉
Maar de weg gaat verder, hoor:

Langs de Doesburgermolen, een kerk, schapen en kippen, zo krijgt ze het uurtje wel om.
Moet je die molen zien, hij mist twee wieken..., zielig hè.
Maar nu wordt het tijd om weer bij de paarden terug te komen.

Bij dat bord moet oma het weggetje in en dan langs dat beest met de horens.
Zie je dat op die deur, daar wil oma eerst nog even binnen kijken, kijk je mee?

We beginnen linksonder en kijken de winkel in, dan pakken we rechtsboven een winkelmandje (wat een gezelligerd hè) en voor we gaan afrekenen kijken we ook even links in het leuke restaurantje...
Bij het afrekenen kreeg oma zomaar dit lekkere kaasje mee (over de datum, zonde om weg te gooien😋)

Zou Juliètt al klaar zijn?
Oma loopt snel verder en ja hoor daar zit ze, samen met haar coach.
Nog even afscheid nemen en dan vlug weer naar huis.

Een wandeling

Hoewel de zon zich niet laat zien, gingen we gisteren tòch aan de wandel.
Onze wandeling kreeg als naam, of titel, of wat dan ook mee: "Rondje Veenendaal - Rhenendael"

We liepen de wijk uit, over het vernieuwde wandelpad en zagen ineens iets nieuws: een bankje, een buurtbankje volgens het opschrift.
En in die tuin zat een rode poes ons onderzoekend aan te kijken.
En toen zagen we nòg iets nieuws.
Een nieuw terras bij de "3-zussen", het heet "Zoete zus", daar kun je dus genieten van ijs (denk ik, omdat daar eerder een loket voor softijs was)
Nou het is niet denken maar zeker weten: KLIK

En zo kwamen we aan in Rhenendael, een buitenplaats met luxe woningen/appartementen.
We lopen het terrein op, langs het gebouw waar de beveiliging is en ook een kantoor van de zorg.
In het centrum van het gebied was zelfs een zwembad. (linksonder op de collage) 

zoals je ziet was het niet echt warm: 14 graden C of 57 graden F.

Vroeger stond op deze plek het Juliana Ziekenhuis., toen ik deze foto zag, dacht ik dat het er heel anders uitzag...
Onze twee jongste zonen zijn hier geboren.

Maar we wandelden niet door het centrale gedeelte, we kozen voor het meer bossige dat om de- oftewel achter de appartementen ligt.
We liepen die donkere ruimte van de linkerfoto in, dat paadje heeft zelfs een naam: C. van de Kraatspad.
Het was omhoog en omlaag lopen en dat gat in het pad is het hol van een of ander dier.

Op sommige plekken leek het wel een jungle.
En die holle boom, waar je in weg kunt kruipen, leek dood, maar toch kwam er weer groen aan.
Langs die schutting liepen we het bos weer uit, op weg naar Veenendaal.
Dit is steeds een fijne route om te wandelen, dicht bij huis en korte tijd 😉

De dag na Pasen.

Nu eens geen blik vooruit de week in, maar ik blik achteruit naar gisteren, 2e Paasdag.
Na de ochtenddienst in de kerk en na de lunch hebben we de auto gepakt en zijn naar Dodewaard gereden.

Daar wilden we gaan wandelen.
Jaren geleden zijn we daar ook geweest... we waren nieuwsgierig en keken eerst op het www KLIK
En toen op pad! Nee, het is nog lang niet klaar, maar kijk wat we zagen:

Zo'n insectenhotel als links boven stond in bijna elke tuin en de andere dingen hebben we in tuinen en langs de straten gezien.

Er waren er veel meer dan deze.... bosdieren, allerlei insecten en nog veel meer.

Kijk hoe mooi deze poort, het Dierenhotel, de voor-en de achterkant.
Maar het toilet is buiten, zoals je ziet....
Nu nog even drie andere poorten, waar nog hard aan gewerkt wordt:

In Dodewaard liepen we langs nog wat mooie plekjes.

 

We dronken koffie en aten een lekker appelgebakje en

na een tweede stuk wandelen, stapten we weer in de auto.

Nog even volgden we de "Bogenroute" en zagen nog meer moois.

Onderweg en ik kan het niet laten om dat erbij te halen, minibiebjes, ik kijk er altijd naar uit als ik ergens ben.

In Dodewaard zag ik er maar één, toen we door de dorpjes (nog wel Bogenroute) reden stonden er twee en nam ik uit de laatste (Niemandsland) een boek mee.

Het was alles bij elkaar een fijne dag, we sloten ons tripje  af met een korte stop bij de M en ja dan rest nog even de Kletspot 😏 die past precies bij deze laatste opmerking, toch?

Wat is je favoriete gerecht om te koken?
Hier ben ik snel klaar mee: die heb ik niet.
Ik kook zelfs helemaal niet graag en gebruik zelfs regelmatig dit schoolboekje (van mijn zus) 

Maar ach het valt wel mee: mijn man vindt alles lekker en zelf denk ik dat het de laatste jaren steeds beter lukt 😏.

Kleur gegeven.

 

Dit is een ansichtkaart uit de jaren 70 van de Ursulahoeve.
Er naast zie je de tuinmanswoning, op de site Prattenburg kun je er alles over lezen!

Heel vaak wandelde ik er langs en natuurlijk heb ik ook wat foto's gemaakt:

En een jaar later

Gisteravond, was ik "moe", ssst, lees: nergens zin in, ons groepje ging niet wandelen...
Toen bedacht ik ineens: "Weet je wat, laat ik mijn kleurboek weer eens tevoorschijn halen",

mijn "Geef kleur aan Veenendaal" kleurboek.
Ik zat dus stiekem toch nog aan wandelen te denken...

Zo gezegd en zo gedaan,

ik ben aan 't kleuren gegaan.

En ineens is hij klaar! 

zo zie je maar...

Mijn week, deze week!

 En al weer een week om
en wat voor week...
een week met eigenlijk maar één afspraak!

We werden verrast met heerlijk, gezond en zonnig weer.
Dus nu konden eindelijk de "lucht-", was en buitenklusjes gedaan worden.
Dat dekbed staat al bij het maandagbericht, dus laat maar lekker staan, nee we hebben het weer op ons bed gelegd en wat slaapt dat fijn!

Terwijl we dinsdag luisterden naar de meditatie, die door onze kerk op dinsdagochtend voor ouderen uitgezonden wordt, ben ik eindelijk begonnen met één van de diamond paintings die ik heb:

Wandelen heb ik ook gedaan.
Meestal wandel ik met een doel: een boodschap, of naar de kerk of naar een minibiebje...
Donderdag heb ik zoon en schoondochter naar Arnhem gereden.
In mijn tas een boek, (een kringloop zat er niet in, want de dichtstbijzijnde was een half uur lopen).
Maar wat was het fantastisch weer, dus dat werd natuurlijk wandelen!
Door park Sonsbeek (ligt naast het gebouw waar we waren), ik was daar al eens eerder KLIK.

En omdat het zo'n rustige week was, heb ik ook maar een afspraak met de kapper gemaakt.

Vrijdag kon ik terecht en nu ziet mijn hoofd er ook weer netjes uit.
En toen ging ik 's avonds in de kringloop aan het werk, 't was gezellig druk, leuke mensen die mooie spullen kochten.
Zo leuk om te zien dat ze blij met iets zijn, of enthousiast omdat ze iets bijzonders zien.

En vandaag heb ik genoten van het niets moeten en toch allerlei klusjes doen.
Bovendien heb ik een heel boek uitgelezen...

Gewoon, lekker thuis! (november-4)

 
En dan is ineens de week voorbij,
ja zelfs november is voorbij...
Maar laten we het maar bij de afgelopen week houden:

Zondag was een fijne rustdag, we gingen naar de kerk en dronken samen koffie, met een zondagse tompouce er bij. 
Zomaar is dat traditie geworden...
Onze favoriet is die van J.Umbo, uit de diepvries, nee echte fijnproevers zijn we niet   

Ze zijn zo lekker 😋, net als de zondagse soep met ijs toe...

Maandag kon ik lekker blijven liggen, nou ja niet lang, hoor, maar de balanstraining was pas om half één.

Prima vond ik dat en verder hield ik me bezig met de was, 'k ruimde die van ons op en deed die van onze zoon er in.
Hij had dikke pech met z'n machien: die was er helemaal klaar mee, 23 jaar had dat ding z'n best gedaan, dus... dan maar zo?

Hier had hij geen zin in,
dus mocht ik aan de gang.

Via, ik denk MP, vond zoonlief twee straten verder een andere, 2 jaar oud, dus binnen de week werd het probleem opgelost.

De volgende dag, dinsdag, deed ik samen met schoondochter haar boodschappen en ruimde in de kringloop de ingebrachte kleding weg en daarna hield ik het even voor gezien...
Snipverkouden (gek woord eigenlijk, hè) moet je niet bij teveel mensen komen.
Het lijkt wel of ik het van te voren wist, want toen kocht ik dit megapak:

Laat ik nu eigenlijk over willen stappen naar stoffen zakdoeken, nou dan had ik deze week dus theedoeken moeten gebruiken 😝

De middelste dag van de week, woensdag dus, was een grijze dag, het bleef maar donker..
Gelukkig had ik mooie boeken van de bieb, dus ik hoefde me niet te vervelen.

En de gemeenteavond(Bijbelstudie) over het boek Esther hebben we maar fijn op de pc gevolgd.

Toen kwam de zon, heerlijk was dat en donderdag dus, hebben we met z'n zessen heerlijk een uurtje gewandeld, even lekker opfrissen.

Daardoor ben ik vrijdagochtend, ook al zo'n zonnige dag, wandelend brood gaan halen, was ook ongeveer een uur...

Verder waren het twee rustige dagen, die laatste twee.

We aten deze week: na de soep van zondag, op maandag bietjes (restje) en erwtjes met kip, dinsdag rode kool met een gehaktbal, woensdag spinazie met vis.
Alles met aardappel, donderdag macaroni, vrijdag spruitjesstamppot en zaterdag patat. 

Zaterdag stond ik wat vroeger op, want het had gevroren...
Terwijl ik onder de douche stond, sloop mijn man naar buiten en werkte het ijs van de autoruiten af, geweldig en zo hield ik nog even wat tijd over, voor ik naar de kringloop ging.
Daar bleef het redelijk rustig, vergeleken bij de laatste zaterdagen.
We gingen naar de adventszangavond, met het koor waar mijn zus in zingt (was een mooie avond) en daarna was de week ècht voorbij.

Donderdag...minivakantie-3

Wat heerlijk lui... lekker uitslapen, dat kan hier gewoon.
Laat ontbijtje en daarna gingen we op pad.
Hoewel ons doel maar 4 km van het park verwijderd is, hebben we toch de auto maar gepakt.
En zo zijn we naar Margraten gereden, naar de Amerikaanse begraafplaats

Eerst liepen we buiten rond en daarna gingen we bij het bezoekerscentrum naar binnen.
Er was van alles te zien en te horen over deze Amerikaanse militairen, indrukwekkend.
Ook bekeken we de film, die het nòg dichterbij bracht.
Zoveel doden, slachtoffers en dan te bedenken dat het in het Midden-Oosten en Oekraïne en meer plaatsen nu realiteit is...

Onder de indruk stapten we de auto weer in en reden nog even Margraten binnen en stopten bij iets heel anders, maar daarover komt later meer.

"Thuis", ja zo voelde het een beetje, rustten we even uit en na een late lunch, gingen we om het eten te laten zakken nog even aan de wandel...
Wandelen zei ik hè, maar o het was wel een gedoe hoor, een en al modder....

 

Het pad op de linker foto was nog een van de betere...

Deze koeien kwamen ons eerst nieuwsgierig bekijken, maar sloegen ineens allemaal op hol, dat was zo'n komisch gezicht...

Als maaltijd aten we een lekkere pizza, die we afhaalden bij het restaurant op het park.