Elke week èèn middag (of ochtend)

Vanmiddag is het zover, mijn middag in de Kringloop.
Een kwartier voor de opening van de zaak ben ik aanwezig en drinken we samen een kop koffie en worden door de dag-verantwoordelijke de taken verdeeld.
Aan de slag dan maar, vandaag doe ik de kassa, want er is verder niemand die dat "durft".
Zelf vind ik het, nu ik alle knopjes door heb, wel leuk.
Je hebt contact met veel mensen, "veilig" achter het scherm 😉.
Ineens begint er iets te rinkelen, naast de kassa.
Het is MIJN telefoon, die had ik heel a-sociaal naast me gehouden. 
Gelukkig stond de "dag baas" naast me, zij kan wel met de kassa werken.
In het kantoortje belde ik terug... het was zoon 1.
Mensen wat was ik blij, eindelijk!
Wij zijn opa en oma geworden van Rosanne, een flink meisje en gelukkig is alles goed gegaan!
De rest van mijn werk in de Kringloop ging verder achter de kassa voorbij...

plaatje van animaatjes.nl

.

Nog een verhaal over een schrijfster

Kort samengevat:

Midden op straat verliest een ongeveer 60 jarige vrouw het gevoel in, of de macht over haar been.
Net heeft ze haar manuscript afgeleverd bij de uitgever...
In het ziekenhuis worden allerlei proeven gedaan om te achterhalen wat er aan de (been 😉) hand is.
Ze wordt geconfronteerd met de eindigheid van het leven en merkt dat daardoor ook haar waarnemen verandert.
De gebeurtenissen van haar of van het leven heeft ze ingevuld, geschreven in dat manuscript, maar nu ziet ze veel dingen in een ander perspectief. 
Daarom haalt ze het manuscript, dat de uitgever nog niet bekeken heeft weer op.
Vernietigt ze het?
Herschrijft ze het?
Bewaart ze het?
Ze weet het nog niet.

Dit boek leest prettiger dan de vorige boeken die ik deze maand over schrijfsters las.
Kan komen omdat er veel herkenbaars in vond (zelf heb ik ook uitval meegemaakt en dat doet echt wel wat met je).
De cover was niet "mijn ding", maar toen ik beter keek is het juist de weergave van de titel of van de inhoud.

PS: ik ga nu bedenken welk thema ik in november ga lezen...

Een alledaagse weekbabbel

Het is maandag en nadat ik al één 😉 keukenkastje schoongemaakt had, wilde ik vanmiddag eerst naar het bos, het is zulk heerlijk weer.

Dinsdag: het regent, vandaar dat ik zo lang sliep.
Bovendien is het herfstvakantie, dus geen kinderstemmen bij de school aan de overkant die anders als wekker functioneren.
Woensdag: oh wat is het donker. 
Maar ik heb lekker gesport en daarna naar de meditatie geluisterd, die elke woensdag verzorgd wordt "door de kerk". (restje van de lock-down 😉)
Donderdag: na een nachtje steeds weer wakker worden, door de harde wind toch op tijd opgestaan, want de auto moet voor APK naar de garage.

Vrijdag: lekker rustige ochtend en de middag heb ik in de Kringloop doorgebracht.... lege plekjes opvullen en gezelligheid!
En warempel twee van deze dingen verkocht: 

 😅

Zaterdag: Vaste prik: wassen!
Ook heb ik samen met zoon-2 en zijn vrouw boodschappen gedaan en haar daarna teruggebracht naar haar huisje (begeleid wonen), nadat ze zo'n kleine drie weken thuis gewoond heeft.
Zondag, dat is morgen, dan hoop ik één keer naar de kerk te gaan en heerlijk bij te komen van deze week...

Wat heb ik nu op mijn bordje?

 We doen ons best: 

• we gooien niets weg
• sorteren ons afval
• spullen naar de kringloop of MP
  
• of ik koop daar iets wat ik nodig heb
• neem regelmatig iets mee uit de "we gooien niets weg kast" in de supermarkt.

Regelmatig haal ik mijn brood, of wat andere dingen in "Onze Winkel".

Daar kocht ik dìt brood:

Lees ik dat goed?
Jazeker, dit is gerecycled brood, hoe dan.... dat staat op de sticker!
Tsjonge, dat we zó ver gingen, dat wist ik niet, ik zei het al:

We doen ons best😀

Zomaar twee boeken uitgelezen

Ja, je leest het goed!
Deze maand lees ik boeken, waarin een schrijver of schrijfster de hoofdrol hebben (of spelen?) en twee heb ik uit.
Dit zijn ze 

Twee héél verschillende boeken: een jeugdboek en een boek voor volwassenen.
Met name vind je dat terug in de stijl.
Maar er is een overeenkomst, want in beide boeken is de schrijfster ziek en overlijdt.

De "C-Brieven" is het jeugdboek.
Jolien, een 15 jarig meisje wil graag schrijfster worden en een boek over vampiers schrijven.
Ze vraagt advies aan de schrijfster Karen Roelens, die onlangs een presentatie hield bij haar op school.
Karen adviseert om niet met vampiers te beginnen, maar met meer alledaagse belevenissen.
Dat is niet naar de zin van Jolien, maar nadat ze op zolder brieven van ene C, gericht aan haar vader vindt gaat ze daarmee aan de slag, geholpen door Karen.
Het contact (met meegestuurde brieven) verloopt via de mail.
Tot Karen ineens niet meer antwoordt.

De schrijfster van dit boek is Marina Defau, ze woont in Bovekerke en is lerares economie.
Haar dochter inspireerde haar tot het schrijven van de C-Brieven.

*****
"De Erfenis" geschreven door Connie Palmen.
De schrijfster Lotte is ziek, een ongeneeslijke spierziekte. 
Daarom neemt ze een jonge man in dienst om voor haar te zorgen.
Ook is hij aangenomen om haar bibliotheek en haar persoonlijke documenten te ordenen.
Lotte is bang dat ze haar werk niet compleet zal kunnen maken, daarom bereidt ze hem voor om haar te vervangen als ze zelf niet meer kan schrijven.
Hij is een soort executeur-testamentair van de erfenis:  alle aantekeningen over de dood, de liefde, familie en nog meer, documenten en de bibliotheek.
In het boek worden talloze schrijvers, wetenschappers, psychologen genoemd en aangehaald.

Enkele van de aantekeningen/notities van Lotte:
"Zonder geheugen geen schrijver."
"Het ontastbare is de keerzijde van het woord."
"Schrijven is geven, niet meer en niet minder dan dat."

Regen houdt me/ons niet tegen

In onze kerkbode las ik dat er gewandeld ging worden.
Onze gemeente is groot en in het laatste jaar hebben we elkaar bijna niet ontmoet, laat staan gezellig contact gehad.
Een groepje vrouwen van de vrouwenvereniging willen daar verandering in brengen en zo kwam dat bericht.
Ik kon kiezen: dinsdag of donderdag èn stond er bij: "we laten ons niet tegen houden door een buitje".

Verzamelen op de parkeerplaats en daar gingen we!
In de regen, maar dat mocht de pret niet drukken.
En wat hebben we genoten: terwijl  het regende scheen tòch de zon nog even.... en was er een mooie regenboog te bewonderen (jammer dat ik die niet mooi op de foto kreeg).
Sommige dames gingen op de knieën voor paddenstoelen en er werd heerlijk bijgekletst.
Een volgende keer (volgende maand dus) hoop ik zeker weer mee te gaan!
De data staan al op de kalender.

Over een schrijfster.

 

Dit boek heb ik al een paar dagen liggen, ik heb het uit, maar ik vind het heel lastig om hier iets over te zeggen.
Wel wil ik kwijt, dat ik veel herkende wat ik bij een dichtbij familielid zie en haar daardoor wat beter begrijp. (niet helemaal, want zij is heel anders dan deze hoofdpersoon, maar wel de gedachtes die beschreven worden) 

Maar goed, nu het boek en daarbij gebruik ik dat wat op de achterkant van het boek staat.

De schrijfster Ella heeft een ernstig ongeluk gehad en is niet meer in staat om te schrijven.
Ze reist naar Florence.
Daar gaat ze op zoek naar een geschiedenis, die zij van haar vader hoorde en wie weet kan ze daar over schrijven.
Ze wil weer "leven" en daarom verandert ze zich in een geheimzinnig en zwijgende vrouw, die luistert naar de mannen die bij haar op bezoek komen.
Ze komen en vertellen over hun leven en bewonderen het lichaam van de vrouw die Ella speelt: La Donna di Lacrima.
's Avonds gaat zij naar  de oude boekhandel, waar een even eenzame en mysterieuze boekhandelaar op haar wacht.
In dit verhaal waarin veel sensualiteit en symboliek zit wordt de broosheid van de mens en het voortdurende gevecht om de ware zin van het leven te vinden beschreven.

De schrijfster is Angela Becerra en het boek is vertaald door Jaqueline Visscher en uitgeverij Maarten.

Zo begerig

Ja, dat ben ik... kom ik nu achter.
Als ik mijn mail bekijk, zie ik nieuwsbrieven van allerlei uitgeverijen en boekwinkels, aanbiedingen van nieuwe of afgeprijsde boeken
Kijk ik op Facebook idem dito, want ja, daar en op Instagram geven ze òf boeken weg of voeren een leuke win-actie.
Echt zo aantrekkelijk allemaal!

En dan ook nog de boekenliefhebbers onder de Bloggers, die elke week wel een stel boeken presenteren/recenseren....
En daar ga ik weer: 

• "oh die is leuk"
• "ah, die ziet er goed uit"
• "Gauw m'n verlang-leesboekje pakken"
• "die wil ik ook lezen"

En zelfs als ik aan de wandel ga, ontkom ik er niet aan.
Deze week ontdekte ik al weer een nieuw minibiebje!

Vanmorgen flitste het door me heen: Er is nog zoveel, ik kom niet uitgelezen...

't Gaat zo snel

Echt, het begon eind augustus al: pepernoten en allerlei "sintsnoep" lagen in de supermarkten.

*****

En nu twee maanden later is het al oktober....

Wanneer ik zo ga wandelen is het donker als ik thuiskom! ('t is nu half 7)

*****

Maar ik kijk er wèl van op dat ik zowel in een folder, als ook in ons plaatselijke krantje advertenties zie staan over OLIEBOLLEN!
En kijk nou: de eerste kalender voor 2022 is ook al binnen!

*****

'k Ga snel aan de wandel, anders is het al donker als ik op pad ga 😃

Auteurs...

Nee, ik ga het niet hebben over de verschillende auteurs van wie ik boeken lees.
Vorige maand las ik boeken, waarin de bibliotheek het thema was...(één boek heb ik niet gelezen, maar dat hoop ik nog wel te doen.)
In oktober lees ik boeken, waarin een auteur centraal staat.
Eén boek heb ik al gelezen: 

Hier gaat het over:

De hoofdpersoon van "Een liefde in Parijs" is de schrijver Richard Sanders.
Vlak na aankomst in Parijs heeft hij op straat een vluchtige ontmoeting met een vrouw, die hem herkent, maar van wie hij niet meer weet wie zij is.
Ze noemt hem haar naam, maar dat zegt hem niets.
Wel komen herinneringen in hem op, die op het eerste gezicht niets te maken hebben met deze ontmoeting.
Terwijl Richard in Parijs is voor de presentatie van de vertaling van zijn boek "De kunst van het vergeten", wordt tegelijkertijd een tentoonstelling geopend van zijn vriend Tovèr.
Samen woonden zij vroeger in de Franse hoofdstad, vol van dromen en ambities. 
Nu blijkt dat Richard minder doorzettingsvermogen heeft gehad in de kunst, en misschien ook wel in het leven, dan Tovèr.
Richards dromen waren in die periode grenzeloos,maar zijn doorzettingsvermogen bleek, anders dan dat van Tovèr, dat niet te zijn.
De vrouw blijkt de moeder te zijn van Bruno, de zoon van Richard. 
Dat wist hij niet.

Dit vind ik er van:
Hier kan ik kort over zijn: Het is niet het genre boeken dat ik graag lees.
Maar omdat het literatuur is heb ik het tòch gelezen.
Andere dingen van Remco Campert kan ik weer wel waarderen, bv zijn gedicht "De achttien doden".

Gewoon lekker thuis?

Ja ja, echt niet, hoor!
Deze week zijn we elke middag op stap.
We doen het met plezier, maar het is wel keihard werken!
Onze zoon en schoondochter verwachten over 14 dagen hun 4e kind.
Mooi en fijn en....
Ja, maar ze zitten midden in een verbouwing.
Het verbouwen op zich doe ik niet aan mee (mijn man wel, hij hielp met het dak)
Dankzij corona en toestemmingsgedoe is de planning uitgelopen.
Deze week hebben we samen (man en ik) de moeilijke, zware dingen in elkaar gezet.
Dus: deze week weinig lees- en wandelplezier, dat doen we in het donker...
O, zo fijn even hoofd leeg lopen en in bed een hoofdstukje lezen 😉