De reünie

Hier begon het mee.

Op 9 oktober appte mijn zus dit naar broer & zussen.
Een reünie van de school waar drie van ons vijven vroeger op zaten èn waar onze vader negen jaar directeur (toen nog "hoofd van de school") was, wat leuk!
Het bleef een beetje sudderen, zal ik wel, zal ik niet, 't is best een eind en mijn man heeft de auto nodig...
Maar toen het november werd hebben we de knoop door gehakt en heb ik samen met een van de zussen een kamer geboekt bij een B&B dicht in de buurt.

(Onze andere zus had een vakantie geboekt, maar wist nog niet zeker of ze wel wilde gaan.)

Vrijdag was het zover.
Nadat we ingecheckt, koffie gedronken en in ons "oude dorp" gegeten hadden, gingen we richting school.
We arriveerden op het schoolplein.
Schoolplein? Jazeker, maar wat een welkom en wat zag dát er gezellig uit.
We liepen snel naar binnen, want eigenlijk waren ze nog volop bezig om het hier buiten voor te bereiden voor later op de avond.

Binnen liep het langzaam vol en was alles al klaar.
We liepen naar de tafel met glossy's (ik nam die voor m'n zus, die niet kwam, toch maar mee) en al bladerend daarin dronken we koffie en aten een heerlijk gebakje.

Nadat we even wat rondgelopen hadden wilden we naar het lokaal waarop ons geboortejaar stond...
Nou ja dat was de bedoeling, maar al snel werden we aangesproken: "ken je mij nog?" en "weet je wie ik ben?".
Zo leuk, het leek wel op het spelletje dat ik met mijn kleuters vaak deed: "Tik, tik, tik wie ben ik?"
Maar mensen-kinderen, wat verander je in zo'n dikke 50 jaar zeg, onvoorstelbaar.
Grijs, wit of kaal, kleiner, slanker of meer uitgezet...
Ik heb genoten en veel klasgenoten (en dan gaat het om twee klassen, want toen ik er op school ging was het een drieman-school) ontmoet.
Onder het genot van hapjes en drankjes werd er druk gepraat.
Mijn zus vond dat iedereen eigenlijk een naamkaartje op had moeten doen, maar daar verzonnen we al snel iets op.
We keerden gewoon de glossy om, en hielden die zo vast.
Er zat namelijk een naamsticker op 😀

Eindelijk kwamen we in "ons" lokaal en daar werd het nog gezelliger, maar ook wel serieuzer.
In  50-60 jaar gebeurt er zoveel, daarbij kwam het woord corona regelmatig voorbij.
Sommigen zijn kerngezond, maar anderen weer niet.
Ook zijn enkele klasgenoten er niet meer...

Wat later zocht ik mijn zus weer op en gingen we samen, nou ja met een lokaal vol anderen, de film bekijken.
Die film was in 1964 opgenomen.  (beetje vage foto, maar dat mag niet hinderen).

Dit was zo leuk, het leek wel een geschiedenislesje... die auto's 😏 en al die stoepjes vegende en matten kloppende en ramen zemende vrouwen.
En wat droegen er toen veel vrouwen klederdracht! (mannen zag ik er maar 1, maar ik weet dat nog één andere man Walcherse dracht droeg)
Maar wat een herkenning en dat vond ik zo leuk.
Het was puur genieten!

Om KWART OVER TIEN! vertrokken we naar onze B&B en genoten nog even na, voor we gingen slapen. (Over B&B doe ik een aparte post, want wat was dat ook een leuke belevenis)

 zie me genieten 😉